I feel like I'm in slow mode

Misschien was het raar om te denken, maar soms had hij de gedachte wat er zou gebeuren als hij in RiverClan zou zijn gebleven. Hoeveel drama daar zou zijn gekomen, hoeveel drama hij daar zou gaan krijgen. Hij zou daar bij zijn moeder kunnen zijn. En Shrimppaw had het vast ook niet erg gevonden als hij wat langer bleef? Of voor altijd was gebleven? Een zucht gleed over zijn lippen. Ja, goed, er was een oorlog geweest in de tijd dat hij daar was gebleven maar… Het was geen nare tijd geweest daar. In tegendeel, hij had zich daar best welkom gevoeld en ook heel erg rustig gevoeld. Geen nare katten die hem op de hielen zaten. Goed, hij mocht niet alles weten binnen de clan maar.. Het was prima daar. Er was niet zoveel drama als in zijn eigen clan. En het nieuws dat hij kreeg toen hij terug kwam in zijn huidige clan was… ook niet al te fijn geweest. Hij wist dat hij het allemaal ooit nog een keer te horen zou krijgen zelfs als hij in RiverClan zou zijn gebleven. Maar het was niet de manier waarop hij thuis had willen komen. Een zucht gleed over zijn lippen terwijl hij naar de drie bomen keek. Dit was het begin geweest van onder andere de oorlog van RiverClan en ShadowClan. Hij ging zitten terwijl hij zijn staart om zich heen sloeg. De stilte hier was welkom, waarbij niets anders dan de wind te horen was.

Toen een bekende geur zijn neusgaten vulde draaide hij zijn kop zo snel op, dat hij zichzelf nog verbaasde dat hij geen last van zijn nek kreeg met een zweepslag. Eerlijk, na alles met Routnose was hij blij om iemand te zien waar hij goed mee overweg kon. Iemand die ook begreep hoe het in het vak er aan toe ging. Ze hadden misschien ander soort trainingen doorgemaakt, maar.. ze deden precies hetzelfde. ’Falcon, hey,’ Zijn gezicht vormde zich automatisch naar een zachte glimlach. Het was goed om goed gezelschap te hebben. Hij twijfelde ook niet om zijn kop zachtjes tegen haar lichaam aan te drukken. ”Hey Shrimp,” sprak hij met een zachte glimlach. ”Hoe is het met je?” specifiek je. Hij wist wel dat er veel bij RiverClan moest spelen. Dat speelde er al toen hij weg ging. Hij was gewoon oprecht meer geïnteresseerd in hoe het met haar ging.

De creme-kleurige poes spinde luid toen hij zachtjes zijn kop tegen haar aan drukte en ze zachtjes haar kop tegen de zijne aan wreef. Toen hij zijn kop rustig terug trok vroeg hij aan haar hoe het met haar ging, waarop de poes kort haar schouders ophaalde. ’Ach, je weet wel. Het gaat,’ klonk er van de poes af, waarop Falcon even kort zijn kop kantelde. Het gaat? Dat klonk niet super positief of iets in die trant… ’Ik heb trouwens mijn volledige naam gehaald. Niet lang nadat je weer naar WindClan ging,’ klonk er met een ietwat verlegen maar brede glimlach op haar kop. Falcon brak uit in een hele brede glimlach terwijl zijn ogen oplichtte. ”Oh, Shrimp! Gefeliciteerd!” sprak hij enthousiast en warm tegen haar. De trots lijnde zijn stem lichtjes terwijl hij zijn woorden sprak. ”Wat is je nieuwe naam? StarClan zal je zeker een passende naam hebben gegeven!” Dat kon niet anders. StarClan zelf zou nooit een slechte naam aan iemand geven, daar geloofde hij niet in. StarClan kende de kat het beste.