[CLANMEETING] These golden ashes turn to dirt

Hij had ietwat ongeduldig zitten wachten tot zijn broer terugkwam van zijn gesprek met Eveningglow. Die kittens van haar waren niet van hem, dat was een ding dat hij zeker wist, maar hij had besloten het voor zich te houden voor Eveningglow, zolang er niet misbruik van gemaakt werd. Maar het volgende dat gebeurde sloeg alles. Stagtine die hem had vermoord als hij een ding verder verkeerd had gedaan beweerde dat hij tijdelijk leader zou zijn en dat Eveningglow het ermee eens was? Hoe kon zijn oude mentor er zo naast zitten door een kat te kiezen die niet te vertrouwen was, niet wanneer het aankwam op de veiligheid van de clan. Hij kon het dan ook niet helpen dat hij wat woede in hem op voelde borrelen.

"Jij de clan leiden?" De woorden waren eruit voor hij er erg in had. En zijn ogen waren iets vernauwd. "Terwijl je verliefd bent op een Riverclanner en kittens met haar hebt?" Nee, er was geen stoppen meer hier. "Dat je me bijna vermoordde toen ik vertelde dat je beter bij Littlefish weg kon blijven?" Het maakte hem niet uit als hierbij ook bekend zou worden dat hij een nacht had doorgebracht met Littlefish, hij zou dat graag toegeven als het voor het beste van de clan was. "Je zou de clan alleen maar in gevaar brengen als het in het voordeel van je geliefde riverclanner is." Hij zou dit niet accepteren, hij kon dit simpelweg niet accepteren. Het zou de clan niet goed doen.

Hij had zijn mentor en misschien zijn broer nog willen beschermen al die tijd. Een poging te doen om hem misschien het betere in te laten zien. Want wat hij nu zou moeten zeggen zou ook invloed op zijn mentor hebben, iets wat hij had willen vermijden. "Omdat Eveningglow mijn mentor was en ze een goede leider zal zijn op een dag. Het was allemaal om haar te beschermen, want jij bent degene die leugens verteld hier." Waarom had zijn mentor hem uitgekozen? Een kater dat niet te vertrouwen was hoe je het ook wende of keerde. "En jaloers ben ik niet. Ik ben nooit een kat geweest om echt jaloers te zijn op iets. Dat zullen anderen ook wel kunnen beamen. Dit is alles puur geweest om onze deputy, mijn oud mentor te beschermen, want de waarheid over jou zou haar ook pijn kunnen doen." Maar dat was nu geen optie meer, hij kon niet meer terug. Ergens wilde hij Stagtine een tik verkopen, maar wist dat dit een woordenspel moest gaan zijn en niet een fysiek spel. "Maar het heeft geen zin meer om het voor me te houden als je haar zo gaat gebruiken om aan de macht te komen. Al is het maar voor een paar dagen, ik kan er gewoon niet op vertrouwen dat je Thunderclan goed zal leiden." Maar natuurlijk moest Smouldertongue het opbrengen dat het een droom geweest had kunnen zijn, van die keer dat hij de den sloopte. Dat was de enige keer geweest dat hij ooit had geslaapwandeld, de enige keer. "Nee, daar ben ik vrij zeker van Smouldertongue. Dat was maar een keer en nooit weer." Hij snapte dat ze niet hetzelfde zagen als hem, dat kon ook niet. Ze hadden niet gezien wat hij had gezien. "Ik snap dat jullie me misschien niet geloven, maar waarom zou ik liegen? Ik heb nog nooit gelogen. Eveningglow was mijn mentor en ik kan niet toekijken hoe Stagtine misbruik van haar maakt." Hij ging maar niks over haar kittens zeggen, dat die waarschijnlijk ook niet van zijn broer waren, dat was het laatste dat hij zou verzwijgen voor nu, ook omdat hij daar niet helemaal zeker van kon zijn. "Maar jullie weten het, mocht er wat met me gebeuren in de tijd dat Thornstar weg is, dan weten jullie de schuldige. Maar het blijft simpel, ik zal Stagtine niet accepteren als leider." Hij liep een risico hier, dat wist hij. Daarom moest hij zich indekken. Als er ook maar iets met hem zou gebeuren, dan zou hopelijk de clan hem geloven. Het was alleen afwachten wat zijn broer nu zou proberen.

 <sub>Nettleroot spitste haar oren toen ze Stagtine op Thornstar zijn gebruikelijke plek zag springen. Meteen alert als ze was, veerde ze overeind en trippelde ze nader. Ze was helemaal ontregeld door het nieuws van Thornstar. Ze had altijd naar hem opgekeken, hij was altijd aardig voor haar geweest- ook al had ze dat niet altijd zo gezien. Ze gaf op een bepaalde manier heel veel op haar leider, en zijn deputy! De poes waar Nettleroot nog steeds een groot voorbeeld aan nam. Ze luisterde naar Stagtine zijn woorden. Eveningglow was hoogzwanger en kon voorlopig geen deputy meer zijn. In plaats daarvan nam Stagtine de rol op zich en hij riep Smouldertongue aan zijn zijde. Nettleroot wist niet beter dan dat Stagtine een sterke warrior was die aan haar zijde had gevochten toen Shadowclan in de klauwen van Bloodclan was gevallen. Hij was moediger en sterker dan zij geweest..  Ja, hij zou vast wel een goede leider zijn. Tijdelijk. Tot dat Thornstar weer terug kwam. Als hij terug kwam. Ze negeerde het.

De stem van Dustspirit klonk over het geroezemoes heen. Nettleroot keek verbaasd opzij naar haar vriend die een eindje schuin achter haar had gezeten. Zijn woorden schokte haar. Verbaasd keek ze naar Stagtine om te peilen wat zijn reactie zou zijn. Hij was verliefd op een Riverclanner? Maar.. was Eveningglow niet zijn partner? De verbazing groeide alleen maar toen Dustspirit beweerde dat Stagtine hem zelfs had gedreigd te vermoorden. Met haar oren in haar nek keerde ze zich om naar haar vriend en nam ze hem in zich op. Ze kende hem als een kat die nooit zo maar zou liegen over zulke dingen.. Hij had haar leven gered en zou dat waarschijnlijk zo weer doen. Hij was een moedige, aardige warrior die ze op haar manier lief had. Waarom zou hij dan liegen? Ze keek weer naar Stagtine die een ondoorgrondelijke blik in zijn ogen had. Nettleroot liet haar blik heen en weer gaan tussen de broers. Iets klopte hier niet..
Nettleroot voelde haar haren prikken toen Stagtine beweerde dat Dustspirit jaloers was. Dat zinde haar niet. Dustspirit leek absoluut niet het type om jaloers te zijn. Kende ze hem dan zo slecht? Stag en Dust waren immers broeders. Het was alleen maar normaal dat hij zijn bloedeigen kin beter zou kennen dan zij. En toch..

Smouldertongue deed er ook een schepje bovenop. Hij probeerde nog redelijk te zijn tenminste... maar het leek erop dat niemand haar arme vriend geloofde. Nettleroot voelde haar hartje sneller kloppen toen ze Dustspirit zichzelf zo hoorde verdedigen. Toen hij verklaarde dat hij niet achter Stagtine zou zijn wist ze het zeker. Hier moest meer aan de hand zijn. Hier wás meer aan de hand.
Coppertusk zijn stem galmde over de menigte heen als een zweepslag. Zijn woorden schoten haar direct in het verkeerde keelgat. Bijna automatisch ging het. Ze veerde overeind en schoot naar voren om zich bij Dustspirit te scharen. “Doe zelf normaal, Coppertusk!” Spuugde ze met omhoog gerezen haren en haar amberkleurige kijkers fel op Coppertusk gericht. “Waarom zou hij zoiets zeggen zonder enige gegronde reden? Dustspirit is een loyale warrior die nog nooit enige reden heeft gehad om jaloers op iemand als jij te zijn, Stagtine!” Nu keek ze hem aan. Ze was de laatste paar manen gegroeid. Had zichzelf wijsgemaakt dat ze niet langer die impulsieve egel was die ze vroeger was geweest. Maar als iemand aan haar vrienden kwam dan waren de rollen omgedraaid. Het voelde als een holle beschuldiging jegens Stagtine, maar ze wilde liever honderd keer voor Dustspirit in de bres springen, dan haar vriend niet geloven. "Ik had beter verwacht van jullie! Je clanmate zo wegcijferen is net zo zwak als niet toegeven dat Thornstar misschien nooit meer terug komt!" Ze richtte haar kanonnen weer op Coppertusk.

@Coppertusk @Stagtine @Dustspirit</sub>

Stormpaw zat in een hoekje van het kamp, een poging om haar gedachten te verzamelen. "I..ik heb met Eveningglow gesproken. Ze geeft aan dat er hoop is.. Dat Thornstar binnen enkele dagen terug zal komen. Echter is zij zo ver in haar zwangerschapsproces." De kattin richtte haar kop richting Stagtine. Ze luisterde naar hoe hij vertelde dat hij de leiding tijdelijk zou overnemen en hoe Smouldertongue hem bij zou staan. "Stormpaw.. Heatherpaw. Kunnen jullie mij zometeen alsjeblieft laten zien waar hij meegenomen is.. Dan kunnen we die plaats veilig stellen, als het dezelfde locatie is waar andere warriors van ons meegenomen zijn.. kunnen we daar beter niet meer heen. Onderweg kunnen jullie mij alles uitleggen. Smouldertongue, kan jij dan alsjeblieft wat patrols oprichten. Oh en iedereen.. Het is beter als de andere clans niet horen dat Thornstar weg is.. Zometeen wordt het gezien als zwakte.. dat kunnen wij er niet bij hebben na de vrijgevigheid van onze leider, starclan sta hem bij.." Voor ze ook maar een knikje had kunnen geven werd het kamp overspoeld van de chaos. Normaal kon ze hier zo goed orde uit en er rustig doorheen lopen. Deze keer was het wat veel voor haar. Ze besloot zich er niet mee te bemoeien maar in plaats daar van zich klaar te maken om met Stagtine mee te gaan en hem alles te vertellen.