de Onverbrande

Onderwerp: de Onverbrande ma 2 nov 2020 - 13:33

SKY ABOVE MEEARTH BELOW ME FIRE WITHIN ME.

Het land onder haar poten was gevuld met as en met elke stap die ze zette liet ze kleine pootafdrukjes achter. Het geknars en gekraak knipperde in haar oorschelpen waardoor ze soms met haar oortje trok maar voor de rest leek de reis terug nog redelijk soepel te gaan. Ze voelde zich natuurlijk doodop maar door de adrenaline zette haar lichaam zich voort. Ze hield hierdoor ook een goeie tempo aan, hoe erg haar spieren ook zeurde. De verbrande velden werden achtergelaten en haar verbrandde pootkussentjes voelde eindelijk weer verfrissende vochtige grassprietjes. Ze liet een opgeluchte zucht klinken tussen de nekvel van de kitten door. De dauwdruppels van de storm waren voor het eerst iets waar ze van genoot, normaliteit probeerde ze haar lichaam zo droog mogelijk te houden als het kon maar nu.. nu zou ze zo in een plas water willen springen. Kort legde ze de kitten tussen haar poten om op adem te komen maar ook om haar kurkdroge mond te verhelpen door wat van waterdruppels te likken die op het grasveld lag. Nadat ze klaar was keek ze weer naar Lynxfang als hij ook weer zover was en pakte haar kitten weer zachtjes op bij diens nek, de reis voorzettend.

Haar volgende actie was pas toen ze het kamp in haar gezichtsveld kreeg. Hoewel ze daarnet machtiger dan ooit te voren had gevoeld, zakte haar zekerheid nu weer in. Haar vermoeidheid kwam op zette en twijfels borrelde in haar buik. Voor steun zocht ze lichamelijk contact met Lynxfang door haar kleine lijfje tegen zijn zij te drukken. De she-cat snoof wat frisse lucht naar binnen via haar neusgaten en liet deze zachtjes en beheerst weer naar buiten glippen door haar lippen. Ontspan.. Ontspan.. aanmoedigde ze haar zelf toe.

Ze zette weer een pas naar voren en stopte pas weer met lopen toen ze in het midden van het kamp was.

OPEN

MONTY

Onderwerp: Re: de Onverbrande ma 2 nov 2020 - 14:36

Tijdens de terugreis hielden zijn gedachtes hem bezig terwijl er twee kleine kittens tussen zijn tanden hingen. Liever wou hij geen tijd verspillen zodat ze zo vlug mogelijk in het kamp waren waar Shatteredice een warme plek in de Nursey kon hebben. Hij vroeg zich af waarom hij niks gemerkt had van dat ze in verwachting was, maar hij was ook geen Medicine Cat. Onderweg stopte ze even zodat Shatteredice even wat water kon oplikken, Lynxfang bleef staan met zijn last. Hij wou ze liever niet neerzetten, nu hij zeker wist dat hij ze goed vasthield.

Het kamp kwam in zicht en hij voelde hoe naast hem de poes leek te twijfelen. Zijn groene ogen gleden haar kant op, was ze nog oké. Ze had een hoop meegemaakt, het leek alsof dat haar nu opeens greep. Ze drukte haar lichaam tegen de zijne, een vreemd warm gevoel vulde hem en hij zorgde voor ondersteuning. Ze gingen door en op een gegeven moment liepen ze het kamp in. Met drie kittens. Shatteredice liep door naar het midden en Lynxfang keek even om zich heen naar de nieuwsgierige blikken voordat hij haar volgde. Nu durfde hij de kittens neer te zetten. " Het is je gelukt"sprak hij bemoedigend tegen de poes waarmee hij de onverwachte reis gemaakt had. Ze kon nu uitrusten.

Onderwerp: Re: de Onverbrande vr 6 nov 2020 - 12:03

Hoewel ze zelf het stuk met het water nog niet overzwom. Grabbelde ze wel een oud mosnest bijeen van de kraamkamer. Het mos was te droog geworden en stekelig. De bal die ze van geprobeerd had te maken was meer een ei dan een bal. Ze rolde het ding naar buiten en rook iets nieuws. Vlug opende ze haar bekje en proefte melk, en bloed?! Aurorapaw trok haar grijze kop op van de mosbal en keek verbluft rond. Wie was er aan het jongen of wie had ze? Toen viel haar blik op twee katten in het midden van het kamp. Shatteredice en Lynxfang hadden kittens bij hun poten liggen. Aurora liet het mosei voor wat het was en trippelde naar hen toe. 'Zijn dit jullie kittens of ook gevonden net als ik en mijn broers en zussen?' vroeg ze nieuwsgierig en bekeek de kittens even van een afstandje en richting toen haar blik op beide oudere katten. Ze wilde niet brutaal klinken, maar ze was gewoon nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: de Onverbrande di 10 nov 2020 - 19:41

burn down to ashes

Chaoskit hing al een tijdje in de lucht. Hij voelde zich met de seconde zwakker worden sinds zijn honger niet gestild was. De warmte was aangenaam geweest en het gewieg nu ook, maar hij piepte om de zoveel tijd protesterend. Hij werd na een eeuwigheid wandelen neergezet en weer helemaal warm gelikt. Zijn piepen werden luider en bozer. Hij trok met zijn oortjes en misschien had het wiegen weer geholpen, maar de twee volwassen katten hadden zijn sfeer verpest. Hij stopte niet met woedend piepen, ook niet toen hij aanwezigheden voelde die anders waren dan zijn moeder en zijn vader.

Onderwerp: Re: de Onverbrande do 12 nov 2020 - 23:16

It is not
light

that we need, but fire; it is not the gentle shower, but thunder.

Hij had honger en een vreselijke droge keel. Doordat hij als laatste was geboren en niet geheel onder de staart had kunnen kruipen had de askleurig gevlekte kater rook ingeademd. Rook dat hem wat rustiger maakte dan zijn oudste broer. Hij was wellicht niet tevreden, alles behalve dat maar dat betekende niet dat hij zijn longen uit zijn lijf kon schreeuwen.

De kater die hem vast had was niet vervelend, maar hij miste het lichaam van zijn moeder, de zachte geur die hij rook ondanks het feit dat de rook nog in zijn neusgaten brandde. Het was fijn dat hij niet geheel koud was maar de honger knaagde en het maakte dat hij de laatste stuk wat slapper dan gewoon was hing. Vermoeid, uitgeput. Hij had drinken nodig, om de zure smaak van as uit zijn mond te verwijderen, de droogte van zijn keel tegen te gaan en natuurlijk om hem de energie en kracht te geven die hij nodig had. Zeer zeker omdat zijn leven niet eenvoudig was gestart. De kitten slaakte een ongemakkelijk geluid uit voordat hij zacht hoeste. Kort, zwakjes, alsof hij weg wilde zakken in slaap. Het duurde hem allemaal te lang.

@Chaoskit @Shatteredice @Lynxfang

✦✦✦

Onderwerp: Re: de Onverbrande vr 27 nov 2020 - 20:46

Nee, dit kon niet waar zijn. Crystalstar keek naar het tafereel met het gevoel dat ze droomde. Shatteredice en Lynxfang, met kittens. Ze had niet gezien dat haar vriendin zwanger was geweest, had ze echt zo slecht opgelet? Het feit dat het geen droom was, dat zij leader was, en dat ze dus iets moest ondernemen kwam pas iets later binnen. Ze liep langzaam op het kleine groepje toe en probeerde de blik van Shattered te vangen. "Wat is dit, Shattered? Waar komen ze vandaan? Wat is er met je gebeurd?" Want nu zag ze ook hoe slecht de kattin eraan toe was. Haar stem zat vol met de diepste zorgen die ze op kon brengen. Ze had voor Shatteredice gepleit, had haar onder haar hoede genomen en zo goed en kwaad als het ging aan Riverclan gewend laten raken. Om de een of andere reden had ze de voormalige windclankat willen beschermen. Dus dit was wel het laatste wat ze had willen zien.

Onderwerp: Re: de Onverbrande di 29 dec 2020 - 18:41

SKY ABOVE MEEARTH BELOW ME FIRE WITHIN ME.

Ze was terug van weg geweest maar niet meer als haarzelf. Haar lichaam was hetzelfde maar ze was terug gekeerd als een nieuw persoon. Hoewel ze bang was voor de reacties van haar nieuwe clan bleef ze haarzelf beheersen. Ze bleef staan, met haar kop opgeheven. De woorden van Lynxfang gaven haar het laatste beetje bootst om nog even door te gaan. Om nog helder te blijven voor ze zo dadelijk neer zou klappen. Haar kopje draaide ze naar de andere zijde toen ze haar een stem vandaan hoorde komen. Het was die van een apprentice. Ze was recht voor raap maar Shatteredice was niet voorbereid om die vraag. Ze wou haar bekje openen maar er kwam enkel een nadenkend geluidje tussen haar lippen vandaan. Thanks Starclan werd haar aandacht geroepen door iemand anders, iemand waar ze op het moment het bangst voor was maar waar ze ook het veiligst voelde; Crystalstar. De met as besmeurde shec-cat week haar blik af van de apprentice naar de leader. Ze hield een diepe zucht adem in en liet deze wat trillerig naar buiten glijden. Ze sloeg haar staart wat beschermend over de kitten heen, niet dat ze dacht dat Riverclan hen iets zou maken maar puur uit instinct. ''I-ik,'' Ze moest haar mondje weer even sluiten toen ze haar eerste woord gesproken had. Ze wist niet goed waar te beginnen, wat te vertellen. Twijfelend keek ze naar Lynxfang en toen haar pootjes waar de kitten tussen lag. ''Zou de medicine cat alsjeblieft mogen komen? Ik heb het niet nodig.. maar hun, ze zijn nog zo fragiel en zoals gezien.. hebben we veel meegemaakt.'' Haar stem klonk ruw van de rook. ''In de tussentijd vertel ik je alles Crystalstar.'' Haar stem volume was zacht, zodat ze enkel gehoord kon worden door de leader. Ze wou haar alles vertellen, maar wel onder vier ogen terwijl haar kinders in de poten waren van medisch hulp. Haar blik was zacht, ze vroeg dit echt vanuit pure vriendschap. Ze had Crystal nodig, als leader maar ook als vriendin en mede queen.

MONTY

Onderwerp: Re: de Onverbrande di 29 dec 2020 - 20:53

Een van de 3 kittens was woedend piepend binnen gekomen en bleef maar piepen alsof de hele wereld enkel om hem draaide, maar Aurorapaw zag en hoorde ook dat een tweede kitten in slaap leek te willen vallen. Echter kreeg ze geen antwoord, nou ja op een nadenkende toon na. Aurora bleef dapper staan wachten. Shatteredice draaide haar blik naar Crystalstar die ook was aankomen lopen en vroeg wat er aan de poot was. De staart die beschermend om haar kittens heen gelegd werd was de grijze leerling niet ontgaan, maar wat de verasde poes tegen hun clan leider zei kon ze helaas niet verstaan, toch bleef het grijze poesje staan. Ze wilde weten wat er aan de poot was en of ze kon helpen?

Onderwerp: Re: de Onverbrande