[Steelkit] what a morning

Onderwerp: [Steelkit] what a morning ma 7 dec 2020 - 14:02

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Met kleine gaap was de poes haar nest uit geklouterd en stapte ze de kou buiten de warrior den tegemoet. Het was vroeg en een lichte ochtend nevel lag over de kouder wordende grond, ze huiverde. Zette haar oneven vacht op en stapte het daglicht in, de gloed nieuwe dag was begonnen. Ze was altijd wel een vroege vogel geweest, slapen vond ze maar saai. Er was zo veel buiten om te ontdekken, er gebeurde zo veel. Waarom zou je extra tijd verspillen aan luieren? Nee, zij ging er liever op uit, plukte de dag met een brede grijns op haar kop.

xoxo

Het was een bijzonder koude nacht geweest, maar dat weerhield Steelkit er niet van om ’s morgens vroeg al op zijn poten te staan en zijn donkergroene ogen naar buiten te richten. Hij zag dat de bladeren wit zagen omdat het vannacht had gevroren en hij vroeg zich af wanneer nu eens eindelijk die sneeuw zou gaan vallen waar hij al zo vaal over had gehoord. De kleine kitten trippelde naar buiten en keek kort over zijn schouder, maar zijn siblings waren nog niet wakker en hij wist dat hij ze moest laten liggen van zijn moeder omdat ze hun rust hard nodig hadden. Steelkit richtte zijn blik dan ook weer naar voren, al werd zijn aandacht al snel getrokken door een beweging vanuit zijn ooghoeken. Hij zag dat een warrior die hij nog niet goed kende naar buiten kwam gelopen. Zijn vrolijkheid werd aangestoken toen hij zag dat ze een brede grijns om haar lippen had en Steelkit trippelde naar haar toe. “Hallo!” begroette hij haar op een opgewekte toon. “Ga je soms het kamp uit? Mag ik mee?” Een ondeugende glimlach verscheen op zijn snoet. Hij wist heus wel dat hij als kitten zijnde het kamp niet uit mocht, maar dat weerhield hem er niet van om het hier en daar eens te proberen.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Een overwachtte wending, precies waar ze zo veel van hield, deed haar kop draaien. Vond er een kitten, ondeugend als ze op de wereld kwamen werd ze gevraagd hem mee naar buiten te nemen. De poes glimlachtte medelevend, nog goed wetende hoe vreselijk zij het gevonden had niks met je leven te mogen als kitten. Ze had het hele kamp na één maan al uitgesnift, was al weer klaar voor meer toen ze twee manen oud was. "Sorry Steelkit, ik ben bang dat dat em niet gaat worden" mauwde ze op vriendelijke toon "Maar, als je wilt kan ik je wat andere dingen leren?" Geïntreseerd in zijn antwoord keek ze op de kitten neer, hopend dat jeugdelijke nieuwsgierigheid, die zij nog altijd op het hart droeg, te hebben geraakt.

xoxo

Steelkit kon niet echt zeggen dat hij teleurgesteld was toen de warrior haar woorden sprak. Hij had al wel verwacht dat hij niet mee mocht gaan, maar hij vond het van tijd tot tijd wel eens leuk om een beetje de rebel uit te hangen en ondeugende vragen te stellen waarvan hij wist dat het antwoord toch een “nee” ging zijn. Hij plaagde zijn moeder daar vaak genoeg mee tot het punt dat ze hem waarschijnlijk vervelend vond worden, maar hij vond altijd de liefde terug in haar blik en wist ze ook wel dat het goed was. Zijn gedachten werden in een ruk verdreven toen de warrior aan hem vroeg of ze hem wat andere dingen kon leren. “Echt?” vroeg hij opgewekt en hij begon half te stuiteren op zijn poten. “Wat ga je me dan leren? Dingen die niet alle kittens weten? Heb ik dadelijk een streepje voor op de rest?” De spraakwaterval kwam weer naar buiten, maar Steelkit kon het niet helpen. Als hij enthousiast werd, dan gebeurde dat nu eenmaal.

Onderwerp: Re: [Steelkit] what a morning