Just a little bit of rain

Ferretshadow had haar ogen op de hemel gericht, in de hoop dat ze wellicht een idee zou kunnen hebben van het weer. Af en toe regende het dagen achter elkaar om dan weer droog te worden. De te dunne kattin was op dit moment niet in een fysieke staat om lang in de regen rond te kunnen struinen. Haar ambere ogen gleden kort naar een ander die de Warrior Den verlaatte op de vroege ochtend. Wolfblood, haar zus, de kattin die net als haar een naam droeg die door Tallshadow was gegeven, al voelde haar naam bijzonder ongemakkelijk op haar licht uitstekende schouders. Ze likte over haar neus voordat ze onhandig opstond en naar haar zus stapte. 'Wolfblood?' Mauwde ze zacht op de toon die ze vanaf kinds af aan al gebruikt had. Ze was niet zo sterk als haar zus, niet de trots van haar moeder geweest. Ze had al gefaald bij haar geboorte.

Als ze eerlijk moest zijn, dan zag haar zus er niet bepaald goed uit. Wellicht was ze net als haar gefocust op het uit de schaduw kruipen van haar moeder's herinnering en diens acties. Het was niet makkelijk te bedenken dat haar moeder zich bij Bloodclan had aangesloten, zelfs een hoogstaande kat in de groep van moordenaars was geweest en enkel Wolfblood had haar kunnen stoppen. Haar sterke zus, de zus die had bewezen met die actie voor Shadowclan te leven. Ze had echter niet kunnen voorkomen dat Feverpitch weg was, en of die ooit terug zou komen was nog maar de vraag. Ferretshadow was zelf in het kamp geweest toen het gebeurde en de eeuwige vraag of ze nog wat had kunnen doen was dan ook duidelijk aanwezig. Was ze haar zusje achterna gegaan of had ze ervoor gekozen in een Clan te blijven die haar ongetwijfeld anders aan keek. Haar ambere ogen gleden naar Wolfblood toe terwijl ze diens naam op de standaard manier uitsprak. Het zachte, het zwakke, alles wat Wolfblood niet was geweest. Vroeger, vroeger toen ze nog kittens waren en zich van geen kwaad bewust, toen het gezin nog bij elkaar hoorde en paste als puzzelstukjes in een puzzel, toen had ze zich niet zo nutteloos gevoeld. Zij moest zich nog bewijzen. Hoewel ze er wellicht minder vermoeid uit zag dan Wolfblood, was ze beduidend te dun en niet een beetje. 'Hm?' vroeg haar sterkere zus wat ongemakkelijk. 'Wat is er?' De calico slikte zichtbaar voordat ze naar haar zus toe liep en haar kop kort in een vriendelijk gebaar in diens kraag duwde. Er was zoveel dat ze wilde zeggen maar uit angst dat de ander het niet zou accepteren was het enkel een gebaar. Ze zuchtte moeizaam voordat ze naar de grond keek. 'Jagen?' Het was een vraag, of de ander mee wilde of dat Wolfblood liever op zichzelf bleef. Immers hadden ze anders gekozen toen Sinclaw en Thornfang niet meer bij elkaar waren, nu was de eerste dood en de laatste verander op zo'n manier dat ze niet meer wist wat ze er mee aan moest. Misschien moest ze gewoon haar naam veranderen en ergens anders gaan wonen, maar dat kon ze niet, Shadowclan had nog haar zus, haar thuis.

Ze bleven familie, dat was iets dat Ferretshadow niet kon ontkennen. Haar zus bleef haar zus, zelfs al hadden ze de laatste Moons nauwelijks met elkaar gesproken. Beide hadden vast gezeten in hun rol, in hetgeen dat ze zo graag hadden willen zijn, maar dat hen zo moeilijk was gemaakt. Warriors, ze waren beide nu Warriors maar de weg er na toe was minder mooi geweest dan als ze samen gedroomd hadden. Ieder had haar eigen pad moeten lopen, zonder de steun van Sinclaw of Thornfang. Het was niet dat ze hun vader nog haatte, maar ze wilde niets meer met hem. Hoefde niets meer met hem, hij was niet meer de kater die hij ooit was geweest.

Ze had nooit de kracht gevonden die Wolfblood had, totdat Sinclaw was gedood en de kleine touwtjes die om haar poten en hart gebonden waren, waren eindelijk doorgeknipt. Ze voelde zichzelf geen lappenpop meer, maar ook niet dapper genoeg om haar eigen leven te gaan leiden. Ze had al tijden nauwelijks gegeten, ze voelde zich namelijk niet belangrijk genoeg om prooi van anderen af te nemen. Daarnaast lag alles niet prettig op haar maag.

Ferretshadow stapte naar haar toe om haar te omhelzen, niet denkende aan het moment dat Wolfblood haar keuze had moeten maken. Een keuze waarvoor geen enkele andere kat sterk genoeg zou zijn geweest. 'Priem,' Mauwde de sterkere kattin enkel. Ferretshadow knikte langzaam. 'Je moet meer eten, je bent dun,' sprak ze ongenuanceerd met een frons waardoor Ferretshadow op haar lip beet. 'Geen honger,' fluisterde ze enkel. Misschien had ze wel iemand nodig die haar desnoods zou dwingen te eten.