Criminal Criminal Criminal{Very Open}

Maar al te vrolijk huppelde de kater over hun nieuwe grondgebied heen, met een verwaande opgeheven kop maakte hij duidelijk dit allemaal heel leuk te vinden. Niet dat hij tevreden was met hoe het was gegaan, maar het gevoel van uitbreiding van hun territorium was er nog steeds. Kijk, als Crystalstar gewoon doorkreeg dat ze dit niet meer moest teruggeven aan Thunderclan en ze er alsnog voor zouden vechten, dan bleven ze het houden. Aan liefdadigheid had hij geen boodschap en dus ook niet aan wat Thornstar wou. Wel jammer dat ze het nu hadden in Leaffall, de stenen waren een stuk minder warm dan. Niet dat hij hier was om op de rotsen te gaan liggen, hij was voor de reden dat ze hier nu mochten komen. Visjes mochten ze niet meer hebben dus moest hij hier maar voedsel vandaan halen.

Klaar met zijn onnodige triomfparade begon hij aan de serieuze zaken, hij zette zijn zintuigen op scherp om lekkere diertjes te kunnen ontdekken. Hij rook al meteen de geur van meerdere muizen, al was het meeste oud. Omdat er ook wat verse geursporen tussen zaten volgde hij ze wel. Muizensporen waren erg zwak, dus je moest het vooral met kijken en luisteren doen, wat hij nu ook deed. Zijn ogen tuurde tussen het gras door, op zoek naar zo'n stomme muis. Zaten lekker verstopt in hun holletjes, maar als er eentje tevoorschijn kwam. De tijd ging traag voorbij terwijl Grimestripe nog steeds zat te muizen. Gelukkig kon hij best wel geduldig zijn, als hij in een goed genoege bui was. Daar was er eentje. Zonder echt bij na te denken sprong Grimestripe regelrecht op de muis af, het diertje belandde onder zijn poten en slaakte doodskreten. Muizen konden best nog wel lawaai maken zeg. Grimestripe maakte er vlug een einde van, voordat al het prooi straks weer in Thunderclan gebied zat. Hij mocht zijn stomme momenten hebben, maar zelfs hij ging niet verder dan de Sunning Rocks voor de jacht hier. Het warme muizenlijkje liet hij tussen zijn tanden bengelen, op zoek naar een mooi plekje om het te begraven. En het dan vervolgens later weer op te graven. Lekker nutteloze actie, maar men deed het nou eenmaal. Na de muis zijn tijdelijke begravenis te hebben gegeven ging de klein uitgevallen Warrior verder met zijn jacht. Het resultaat was uiteindelijk nog een muis en een woelrat die hij vlak bij de oever ving. Hij had nog een eekhoorn gezien, maar dat was de moeite niet waard. Dat Thunderclan zo graag achter die boombewoners aangingen moesten zij weten, want die dieren leken vooral vacht te hebben. Hoop onnodige beweging voor niks als je het hem vroeg. De woelrat vast hebbend groef hij gauw de twee muisjes op. Hij legde de woelrat ook nog even neer en keek tevreden naar zijn vangst. Zijn maag knorde een beetje en even keek hij watertandend naar een muis. Helaas was hij natuurlijk hier niet de enige, want meer maakte gebruik van dit gebied en hoewel hij een eindje van de anderen verwijderd was ging hij het er maar toch niet op wagen. Soms kon hij nog best wel helder nadenken. Dus ok, dat betekende dat hij dit allemaal terug moest krijgen naar het kamp. Of iets weer begraven en later terug komen. Oh ja, dat was de reden dat ze hun prooi begroeven. Grimestripe was diep in gedachten verzonken door deze moeilijke kwestie, maar merkte wel gewoon dat iemand hem naderde. Hij liet zich niet zomaar verrassen. "Wat mot je?''vroeg hij wat mopperend want helaas had hij inmiddels al door dat ze hem niet heel erg moesten. Dus deze kwam waarschijnlijk ook weer klagen. Ach, hij zou op een dag zijn verdiende glorie krijgen. Nu deed hij niet eens de moeite om de andere aan te kijken of na te denken over welke geur hij rook, als diegene echt zijn of haar tijd wou verspillen aan hem zou hij wel weer eens zien wie hem zo nodig moest hebben.
-Open