We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Als je aan hem zou vragen wat zijn lievelingsplek was in hun bos, moest je niet de Snakerocks als antwoord verwachten. Smouldertongue vermeed deze plek op momenten dat hij hier niet hoefde te zijn, maar helaas leek de prooi zich te verschuilen in de rest van het woud. Anderen waren hem waarschijnlijk voorgegaan en nu verstopte de overgebleven diertjes zich tot het weer rustig was. In deze tijd moest je soms op plekken jagen waar je normaal niet zou komen. Het beste, besloot Smouldertongue, was om die stapel met stenen met rust te laten en er om heen te jagen. Bovendien waren de slangen vaak een stuk afweziger en langzamer met deze kou. Als hij zich niet vergiste konden ze zelfs misschien aan hun winterslaap zijn begonnen, maar hij ging die theorie niet testen.
Het was een mooie, heldere namiddag. Nightgrackle schudde de waterdruppels van zijn brede poten. Uit zijn bek hing een waterrat die hij bij het beekje gevangen had. De randen van het water lieten al zien dat het steeds kouder werd. Soms was er een ijskristal hier en daar, maar het was nog niet koud genoeg om de regen te veranderen in sneeuw en water in ijs. Hij kon niet wachten op de sneeuw dit jaar. Hoewel prooi schaars was had hij met zijn lichte vacht een enorm voordeel en en was leafbare de tijd dat hij het meeste ving. De grote kater legde zijn prooi in de holte neer van een boom en camoufleerde het met wat verrotte bladeren. Hij was niet zo ver van de Snakerocks verwijderd, misschien dat hij daar ook wel iets kon vangen.
Zijn wit oortje wiebelde met de wind mee. Hij hoorde geluiden. Er liep hier een clangenoot rond. Nightgrackle stapte met de wind mee zodat hij niet geroken kon worden. Hij moest niet ver stappen en niet lang zoeken om Smouldertongue te vinden. Hij dook ineen achter een struik. Zijn oren drukte hij tegen zijn nek. Hij mocht hier niet te lang blijven want zijn witte vacht viel snel op tegen het groen van de hulststruik. Night opende zijn mond. Hij maakte het geluid van een uil, een oehoe. Niet veel later sprong hij over de prikkende bladeren heen, om zich - zonder klauwen en tanden - op de jongere kater te storten. Hij stond bekend in de clan als iemand die nog altijd vaak ravotte, zo hield hij de rest ook jong en scherp.
De grote Warrior keek rond met zijn zintuigen op sterk voor prooi, voor iets wat hij kon vangen. Net toen hij de geur van een muis oppikte en in zichzelf juichte, klonk er uilengeroep uit de struiken achter hem. Wel, het was duidelijk iemand die een uil na deed. Voor dat hij er op kon reageren kwam er een zwaar gewicht op hem en blazend zette hij zich schrap. Werd hij nou hier in Thunderclan territorium aangevallen? Hij wachtte op de nagels in zijn vacht, maar die kwamen niet. Verbaasd draaide hij zich om, proberend zijn aanvaller van zich af te krijgen. Oh, het was een clangenoot. Nightgrackle om precies te zijn. De oudere Warrior hield net zo van ravotten als een kitten en normaal zou Smouldertongue het niet erg vinden, maar liever niet zomaar van uit het niks. "Ga van me af dikzak''schold hij de andere uit terwijl hij een poging deed onder hem uit te komen. Joepie, de muis was nu wel weg. "Doe ik eens mijn best voor de jacht, springt meneer hier op me''zei hij terwijl hij overeind kwam. Nog een beetje geïrriteerd keek hij naar de witte kater, totdat hij besefte dat er iets mis was. Niet met Nightgrackle, maar met hem. Hij liet zich te veel leiden door de gebeurtenissen en hij was niet echt meer zichzelf. De oude Smouldertongue had gezellig meegedaan, maar nu kon hij enkel denken aan hoe zijn jacht verpest was. Die muis, die was misschien nu even weg, maar die kwam straks wel weer terug. Dan ving iemand anders hem wel. "Sorry, ik schrok van je''bood hij zijn excuses aan. Wie weet konden ze nog verder gaan, hij kon de training en de afleiding wel goed gebruiken. Al dan niet te dichtbij de stapel stenen.
Toen hij echter op de kater sprong werd hij er hardhandig vanaf gekegeld. Nightgrackle krabbelde verbaasd recht toen Smouldertongue naar hem begon te schelden. De grote witte kater schudde beledigd zijn vacht uit. Nou nou, die deputyrang stond Smoulder niet zo goed hoor! Hij begon verbitterd en vermoeid te raken onder het gewicht. Net toen hij zijn mond kwaad wilde open trekken kreeg hij een excuus. Nightgrackle rolde met zijn blauwe ogen en duwde zijn compagnon tegen de schouder. "Precies een vrouw met die hormonen jij," bromde hij snuivend. Hij bekeek de rood-witte kater eens van top tot teen. "Je bent een goede deputy, maar je moet ook wel eens aan jezelf denken, je veranderd... niet op de goede manier." Oké vaak ergerde hij zich aan zijn nutteloze geluier, maar dat was hoe hij was, nu was hij alleen maar een hardwerkende brompot.
Hij besefte zich dat hij een beetje te hardhandig was, maar het volle gewicht van Nightcrackle op hem was niet waar hij op gerekend had. De witte Warrior schudde zijn vacht uit na zijn kleine vliegpartij, waarbij hij verbaasd naar Smouldertongue keek. Dat nam die hem niet kwalijk, schelden was niet iets wat hij vaak deed. Het was ook meer als een grap bedoeld, maar hij was misschien wat te gespannen. Hij mistte zijn oude zorgeloze gedrag, toen hij een hoop meer plezier in alles had. Dat was er ook nog steeds, diep van binnen. Alleen nu voelde hij een soort druk, hij wou Stagstine tevreden stellen en er voor de clan zijn. Nightcrackle noemde hem een vrouw met hormonen en bekeek hem eens goed, alsof hij wou checken of Smouldertongue niet daadwerkelijk een vrouw was. Een goede deputy? Dat was mooi, het was voor het eerst dat hij dat hoorde. Zijn wangen gloeide even warm van trots, wetend dat iemand vond dat hij een goede job deed was wel fijn om te horen. Natuurlijk besefte hij dat de witte Warrior ook wel gelijk had in de rest, elk moment dat hij stil stond en niet dacht over wat hij nog allemaal moest doen dacht hij daaraan. "Stagstine gaf me een kans die ik nooit verwacht had''zei hij, kijkend naar de richting van het kamp, alsof hij vanaf hier de tijdelijk leider kon zien zitten. "Waarvan anderen niet vinden dat ik die verdien en eerlijk gezegd, ik snap ze wel'' er waren zoveel betere kandidaten dan hem geweest, dus waarom viel de keuze op hem? Misschien zag de bengaal meer in hem dan hij zelf kon zien.
Onderwerp: Moodkillers 
ma 14 dec 2020 - 21:58
