Far from perfect {Juniperpaw}

De combinatie van binnenvallend licht en tjirpende vogels maakten Moonstorm rustig wakker. De gestreepte kater tilde nog slaperig zijn hoofd omhoog en keek rustig vanuit de den het kamp rond. Blij dat hij een keer vroeg was geworden besloot de de krijger snel op te staan en zijn weg naar buiten te maken. Eenmaal buiten de den had hij al besloten vandaag zelf te gaan jagen, maar net toen hij het kamp wou verlaten schoot hem iets te binnen. Hij had nu een leerling en hij zou vandaag moeten beginnen met training geven. Met een gevoel van schaamte dat hij bijna was vertrokken zonder zijn apprentice draaide hij zich langzaam om en liep naar de Apprentice den toe. Terwijl hij die kant op trippelde probeerde hij steeds wanhopiger te bedenken wat hij vandaag precies met zijn leerling moest doen. Behalve een huiskat leren jagen had hij eigenlijk nog helemaal geen ervaring met mentor spelen. Toen hij voor de den stond stak hij zijn hoofd naar binnen en mauwde hij zachtjes: "Juniperpaw, ben je wakker? We moeten gaan trainen.". Afwachtend op antwoord hoopte de krijger maar dat hij geen andere apprentices had wakker gemaakt.

Vandaag was haar eerste echte dag als apprentice! Ze had al veel vragen bedacht voor haar mentor en hoopte dan ook dat de kater het niet al te erg zou vinden als ze er veel stelde. Het was voornamelijk ook om van te leren en dat zou hij hopelijk wel begrijpen. Ze trippelde dan ook al snel de apprentice den uit toen haar mentor haar riep en wierp hem een glimlach toe. "Wat gaan we doen vandaag?" Stelde ze haar eerste vraag al meteen. Het was ook geen rare vraag, maar wel een waar ze het antwoord op wilde weten.

Als snel nadat hij zijn vraag gesteld had kwam Juniperpaw naar buiten getrippeld. En al onmiddellijk stelde ze hem de vraag wat ze vandaag gingen doen. Gelukkig schoot zijn brein hem voor de verandering eens te hulp en hij antwoordde vriendelijk: "Ik dacht dat het vandaag wel handig was om een tour door het territorium te maken en misschien dat we onderweg ook een kans hebben om een begin te maken aan je jachttraining.". De gestreepte kater wist nog goed hoe zijn eerste tocht door het territorium was gegaan en besloot nu dezelfde route te pakken. "Volg mij maar." mauwde hij naar Juniperpaw. Hij liep voor haar het kamp uit en begon naar de eerste tussenstop te rennen, the blooming woods. Terwijl hij die kant op rende keek hij snel even achterom om te zien of hij niet te snel ging, hij wist uit ervaring dat het de eerste paar dagen moeilijk was om het tempo van je mentor bij te houden. Ook mauwde hij vriendelijk: "Neem zoveel mogelijk van het gebied op in je geheugen, als je straks moet gaan jagen is het heel belangrijk dat je het gebied kent.". Na dit gezegd te hebben zag hij in de verte de blooming woods opkomen.

Ze had geen idee wat ze moest verwachten van haar eerste dag als een apprentice, maar een tour door het territorium betekende dat ze veel mogelijkheden zou hebben om vragen te stellen. Toch voelde ze zich nog wel wat nerveus toen ze hoorde dat ze misschien zouden gaan jagen. "Waar gaan we eerst heen?" Ze wist namelijk echt niet welke richting ze nu uit aan het gaan waren. Ze probeerde in ieder geval wel te doen wat haar mentor haar had gezegd en dat was om de omgeving goed in de gaten te houden. Ze had alleen geen idee of het haar allemaal zou lukken om alles te onthouden.

De krijger kon zien dat Juniper echt haar best deed om het gebied in haar geheugen op te nemen nadat hij haar had aangeraden dit te doen. Eventjes later stelde ze de vraag waar ze als eerst heen gingen. "Zie je die bloeiende bomen waar we nu op aflopen? Daar gaan we als eerst heen." mauwde de krijger met zijn staart vooruit wijzend. Toen ze eenmaal dat deel van het woud binnen liepen moest Moonstorm ook alles even in zich opnemen, het was altijd een bijzonder gezicht. "Dit zijn de blooming woods, een nieuw stukje bos dat de twolegs gemaakt hebben. Het ziet er altijd prachtig uit in New en greenleaf, maar het mooiste is dat hier veel eten te vinden is en soms zelfs honing als je geluk hebt." Legde hij vriendelijk aan Juniper uit. Nadat hij kort zijn verhaaltje had gedaan liet hij haar het gebied even in zich opnemen. Misschien dat ze wel iets zou vinden of opmerken.

Ze wist niet goed wat ze verwacht had van haar eerste rondleiding door het territorium, maar deze bomen waren toch wel heel speciaal. Ze waren zo anders dan de bomen rond het kamp. "Hoe komt het dat deze bomen anders zijn?" Het was misschien een vraag dat haar mentor geen antwoord op zou weten, maar ze was er wel nieuwsgierig naar. Deze bomen leken inderdaad te bloeien zoals bloemen dat leken, maar konden bomen dat ook echt doen? Vol verwondering staarde ze omhoog naar de bomen. Ze kon wel begrijpen dat sommige katten hier graag kwamen, maar dat dit was aangelegd door tweebenen kon ze amper begrijpen. Konden die echt zoiets moois maken?

De krijger kon zien dat Juniper best wel onder de indruk was van dit stuk van het bos. Zijn leerling keek aandachtig rond en vroeg toen aan Moonstorm hoe het kwam dat deze bomen zo anders waren. Ehm ja, dat was een goede vraag vond Moonstorm. Juniper had wel gelijk vond hij, de planten op dit stuk waren een stuk mooier en kwamen altijd beter te bloei. "Ik denk dat de tweebenen ervoor hebben gezorgd dat de bomen hier zo mooi bloeien, maar om heel eerlijk te zijn weet ik er net zo weinig over als jij." antwoordde de gestreepte kater, hij was een beetje teleurgesteld dat hij deze vraag niet kon beantwoorden. Na nog even van het gebied genoten te hebben tikte hij met zijn staart op de grijze leerling en zei hij vriendelijk: "Kom laten we doorgaan, er zijn nog meer gebieden om te ontdekken en misschien dat we nog wel kunnen jagen.". De gestreepte kater draaide zich om en rende richting de sunning rocks.

Ze had hier graag nog langer gebleven, vooral ook omdat deze bomen veel mooier leken te zijn dan de andere in het territorium, maar helaas moesten ze verder en had ze er niet echt een keuze in. Ze besloot alleen niet om te zeggen dat ze hier wilde blijven, maar hield haar ogen wel op de mooie bomen gericht tot ze niet meer in zicht waren. Hopelijk had haar mentor dat niet gezien. Ze zou hier tenslotte altijd zelf nog terug kunnen komen later.