Poisoned From Within

Hoe meer ze erover nadacht, hoe logischer het werd. Wat was het enige dat veranderd was? Het enige waarvoor Starclan zo drastisch zou inzetten? De stank van de rivier in haar neusgaten maakte haar enkel kwader. Ze had een vis gevangen, maar het ding was rot van binnenuit en niet eetbaar. Met een boze klap sloeg ze het dier zo terug de rivier in. Rot van binnenuit. Een metafoor voor Riverclan, momenteel? Dit moest wel op hun nieuwe deputy slaan. Dat was de enige optie. De kattin was een zwakke queen - maar misschien was ze rot van binnenuit. Misschien waren het die rotkinderen die in haar buik groeiden die het gevaar waren voor de clan. Wie weet wat hun bloedlijn was, of Appleseed wel hun vader was. Misschien was het duivelsgebroed - Bloodclan bloed zou door hun aderen kunnen stromen. Brimstone was ervan overtuigd dat daar de oplossing lag, dat dat de manier was om Riverclan te redden. "Blueflower!", mauwde ze met luide stem toen ze de deputy ingehaald had; de blik in haar ogen bliksemde.

+ Blueflower eerst (+ Appleseed)

THIS WAS ALL A CRUEL ANGEL'S THESIS FROM THE START
b r o u g h t _ t o _ l i f e _ o u t  _ w i n d o w _ n o w _ i t s _ t a k i n g _ f l i g h t

<sub>Blueflower wist niet meer waar ze het zoeken moest. Crystalstar had haar teruggestuurd naar het kamp om door te geven dat de rivier vergiftigd was maar de stank was zo overheersend, dat het overbodig was geweest. Ze had een paar warriors aangestuurd om de gehele rivier te patrouilleren om te kijken of er ergens een bron te vinden was. Daarna was zij de rivier weer over gezwommen om op de andere oever tegenover het kamp te wachten op Crystalstar. Daar zat ze dan. Haar buikje was wat gezwollen maar nog lang niet zo dik als bij Cottonpaw. Dat baarde haar zorgen. Als ze het goed had uitgerekend dan zou ze toch al binnenkort moeten bevallen.. en ze was er zeker van dat ze meer dan één set pootjes had gevoeld. Blueflower liet haar blauwe kijkers rusten op Appleseed. Soms was hij nog zo verstrooid. Het nieuws dat zijn mate deputy was had de nodige tensie tussen hen gebracht. Ze had veel stress.. te weinig tijd meer voor hem.. Nog steeds was ze in de ontkenningsfase dat ze écht een deputy was geworden. Het klopte niet.. Ze slaakte een zucht. Ondanks alles hadden ze elkaar nog lief, zij en Appleseed. Ze kon altijd bij hem terugkomen als ze rust wilde. Haar neus in zijn vertrouwde vacht duwen en diep inademen. Zijn geur kalmeerde haar meteen.

Blueflower maakte aanstalte om zich bij een patrouille te voegen toen een boze, rode vacht langs haar heen schreed en Brimstone’s boze ogen recht in de hare priemde. Blueflower’s snorharen trokken ongemakkelijk. Sinds het incident met Cottonpaw betrapte de deputy zich erop dat ze nog steeds vijandige gevoelens had jegens de ander. Haar nukkige voorkomen, boze ogen en onvriendelijke blik. Dat waren geen ongewone dingen bij Brimstone, maar er lag ditmaal iets anders in de rossige kat haar ogen. “Brimstone.” Was het enige wat ze kon uitbrengen omdat ze wel kon raden wat er komen ging.</sub>  

SCORCHING PATHOS IF YOU BETRAY YOUR MEMORY
f o l l o w _ t h i s _ d e v i a n t _ d i v i n e  _ p h i l o s o p h y

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Appleseed zat naast zijn partner. Zijn dikke pluizige staart lag over haar heupen. Dat deze een beetje waren uitgezet, samen met haar buikje was hem totaal nog niet opgevallen. Bij Cottonpaw was ze veel dikker geweest, dus de gedachte er aan was onbestaande, in zijn soms simpele brein. Hij had zijn blik op de rivier gevestigd. Het zag er triest uit en zijn maag rammelde van de honger. Toch had hij geen echte trek door de ranzige geur die overal hing. Wanneer hij ver genoeg was van de rivier of het camp ontdekte hij dat het gewoon in zijn vacht bleef plakken. Hij zuchtte verdrietig en gaf een lik over Blueflowers wang, wetend dat ze weer haar deputy taken gingen doen. Sinds de verassing was geweest hadden ze niet veel meer tijd voor elkaar. Appleseed had drie apprentices te trainen en de prachtige poes naast hem was ook druk bezig. Zijn hart bloedde toch wel een beetje. Hij mistte haar, maar het zou fout zijn om het te zeggen, sinds zij er ook niets aan kon doen. Een boze rode vacht verbrak zijn emotionele gedachten. Hij fronste, Brimstone klonk boos. Waarom was ze nou boos op Blueflower? "Ook een goede dag Brimstone!", mompelde hij een beetje bruusk. Een hallo kon van dat kind toch ook nooit af.

Brimstone liet haar groene blik even naar de kater glijden, maar besteedde niet echt aandacht aan de mate van de deputy. Hij zou snel zwijgen als hij zou horen wat ze te zeggen had. Blueflower zou hier niet langer mee wegkomen, zittend in zijn vacht alsof alles in de wereld goed was terwijl de stank in de lucht maar al te goed het bewijs was van haar misdaden. "Dit is volledig jouw fout!", siste ze Blueflower boos toe. "Denk niet dat je hier nog langer mee wegkomt. Starclan straft niet zomaar." Haar stem was zacht, te stil eigenlijk - maar Blueflower zou snel genoeg leren dat dit de stilte voor de storm was, dat Brimstone de hele clan bij elkaar zou roepen als dat zou moeten. Want ze mocht misschien veel dingen zijn, maar de rosse warrior zou er alles aan doen om haar clan te beschermen. De clan van haar moeder. Maar de sterke leiding van Butterstar was nu niets meer dan een herinnering terwijl zwakkelingen zoals Blueflower aan de macht kwamen en hun bloed verdunden met duivelsbloed. Geen wonder dat Starclan hun rivier vergiftigde. Riverclan was zwak als ze nu enkel zouden blijven toekijken, en Brimstone was niét zwak.

THIS WAS ALL A CRUEL ANGEL'S THESIS FROM THE START
b r o u g h t _ t o _ l i f e _ o u t  _ w i n d o w _ n o w _ i t s _ t a k i n g _ f l i g h t

_{“Dit is volledig jouw fout!” Siste Brimstone. Blueflower voelde haar haren prikken. “Wát?” Bracht ze ongelovig uit. “Mijn schuld?” Ze ontmoette Brimstone’s blik met de hare terwijl ze haar best deed om niet weg te kijken. Niet nu. Niet nu er te veel luisterende oren gespitst waren, en te veel ogen haar in de gaten hielden. Hun stemmen zouden met gemak het water over dragen waardoor een goed aantal clanmates gewoon kon meeluisteren. “StarClan staat achter mij. Ze hebben het mij zelf verteld.. Waag het niet deze poppenkast op mijn schouders te leggen.” Beet ze Brimstone toe, haar eigen stem op niveau houdende al stonden haar ogen in vlammen.}  

SCORCHING PATHOS IF YOU BETRAY YOUR MEMORY
f o l l o w _ t h i s _ d e v i a n t _ d i v i n e  _ p h i l o s o p h y

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Zijn mond viel letterlijk open bij wat Brimstone te zeggen had. Eerst en vooral vond hij het niet leuk om genegeerd te worden, hij was niet zomaar de partner van de deputy, hij was ook een waardig warrior. Hij sloot zijn bekje met een harde klap en zijn wenkbrauwen doken naar beneden in een boze frons. Hij verplaatste zijn nu opgezette staart naar Blueflowers schouders. Hij stond bij haar! Brimstone was allemaal onzin aan het uitkramen. Hij wilde ook nu niet de verpester zijn die Blueflower rustig hield, hij wist goed genoeg hoe ze over Brim dacht, maar eerlijk gezegd hadden ze er niet veel woorden over gewisseld. "Pardon Brimstone! Het zijn katten met jóúw attitude die de clan verzieken. Niemand heeft dit veroorzaakt, zelfs Starclan kan niet zo'n grote schade over ons uitroepen!", viel hij zijn partner boos bij.

Blueflower kraamde onzin uit over hoe Starclan haar bijstond en ook haar partner viel haar bij, onnozel en goedgelovig als hij was. "Zwijg, Appleseed, je bent blind!", riep ze hem toe, haar stem ineens luid terwijl ze de kater voor het eerst toesprak. Haar stormende groene ogen boorden zich in de zijne. "Die kittens in haar buik hebben duivelsbloed! Zie je het dan niet? Starclan vergiftigd de rivier zoals zij Riverclan's bloedlijn vergiftigd!", vervolgde ze, haar stem luid en alles behalve subtiel. Maar iedereen mocht het horen, ze zou het over de bomen roepen tot Starclan zelf het zou horen. Want dit was niet juist. Blueflower moest gestopt worden, dat was de enige manier waarop ze zouden overleven, waarop Riverclan zou overleven.

THIS WAS ALL A CRUEL ANGEL'S THESIS FROM THE START
b r o u g h t _ t o _ l i f e _ o u t  _ w i n d o w _ n o w _ i t s _ t a k i n g _ f l i g h t

_{Blueflower’s haren rezen nu volledig overeind terwijl haar ogen in die van Brimstone boorde. Hoe durfde ze Appleseed hierbij te betrekken. Maar het werd alleen maar erger. Toen Brimstone haar volgende woorden uitsprak, voelde Blueflower een ijsblok in haar maag vallen en stond ze met haar mond vol tanden. Haar blik ging meteen geschrokken naar Appleseed. Hij wist het nog niet.. niemand wist het nog. Alleen zij en Crystalstar. Hoe had Brimstone ervanaf geweten? “Hoe.. jij..” Hakkelde ze. Nee.. dit mocht niet. Dit ging ze niet laten gebeuren. Haar pupillen vernauwde zich terwijl haar stem zacht trilde van woede. “Laat mijn kittens erbuiten, Brimstone. Kies voor de verandering een keer iemand van je eigen formaat.” Miauwde ze, ijzig kalm, doelend op die keer dat Brimstone Cottonpaw op de grond had gedrukt en had getreiterd. En dat terwijl Cottonpaw nog maar een kitten was en Brimstone oud genoeg om een warrior te zijn.}
 

SCORCHING PATHOS IF YOU BETRAY YOUR MEMORY
f o l l o w _ t h i s _ d e v i a n t _ d i v i n e  _ p h i l o s o p h y

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Hij werd op het zwijgen gelegd en net wou hij weer een antwoord afvuren leek zijn wereld wel aan diggelen te gaan. De woorden van Brimstone waren als een moker tegen zijn niet al te slimme hoofd. Hij twijfelde eigenlijk nooit aan Blueflower en er waren ook geen redenen toe, maar hun relatie had al een klein slagje gekregen en dit... Hij keek haar met grote ogen aan. Dit was sowieso een leugen! "Laat mijn kittens erbuiten, Brimstone." Dit was absoluut geen leugen. Hij hoorde niet meer echt wat ze zei. Zijn appelgroene blik was gevestigd op haar buik. Liefde overspoelde hem, net zoals toen bij Cottonpaw. Hij begon te stamelen, maar hij vouwde zijn oren naar achteren. Hij zat met zoveel vragen. Even sterk als de liefde voelde hij ook twijfel. Waarom had ze niets gezegd? Waarom wist Brimstone hier wel vanaf, wat wist ze dat hij niet wist? Waarom was haar buik nog niet zo dik als bij Cottonpaw, was ze wel gezond? En helemaal als laatste kwam de vraag bij hem op. "W-wat bedoeld ze met... duivelsbloed?" Hij kon zijn blik niet van haar afscheuren.

Het feit dat de kattin zo met haar mond vol tanden stond, bevestigde het al voor Brimstone. De rosse kattin keek heel even naar de deputy, maar richtte toen haar aandacht verder op diens partner, geen oor meer bestedend aan de verwijten die Blueflower haar toewierp. Want ze wist dat ze gelijk had, dat had de kattin in haar paniek maar al te duidelijk gemaakt. "De kittens hebben Bloedclanbloed! En niet enkel dat - het kan niet anders dan dat ze van het grootste monster zijn, van Bloodclan's misvormde deputy. Ik heb hem gezien met eigen ogen toen ze ons gevangen hielden. Hij is de duivel en die kittens-" Ze zette een stap dichterbij, hem indringend aankijkend; groene ogen in groene ogen. "Ze zijn zijn duivelsgebroed! Starclan straft ons voor hen! Als we niets doen, zal de rivier elk van ons vergiftigen!", mauwde ze verder, en haar stem was snel en luid en dwingend. Hij moest instemmen. Als Appleseed het in zou zien, konden ze Riverclan samen overtuigen. En dan konden ze de clan redden van het kwade.