Evergreen Sanctuary

Nu hij eindelijk klaar was met te jagen voor vandaag en nog geen zin had om terug te keren naar het kamp, besloot de tom maar eens hier naartoe te gaan. Hij vond het wel kalmerend om de rivier te zien en te horen stromen, het was een indrukwekkend geluid. Soms werkte het leven hem ook wel eens tegen, maar in plaats van een absolute grump te worden zoals zijn siblings, ging hij gewoon opzoek naar iets dat hem kalmeerde. En zo niet, dan kreeg werd hij boos en irritant, maar zelf probeerde hij dat te voorkomen. In al die manen die hij tot nu toe heeft geleefd merkte hij ook wel dat er betere oplossingen waren. De jacht viel vandaag ook niet echt mee, maar morgen was er een nieuwe kans. Een kans om het beter te doen dan vandaag, een nieuwe dag betekende altijd wel iets goeds. Alhoewel elke dag je ook dichterbij je dood kwam, het was beter het goed te bekijken dan negatief. Want een pessimist dat was hij niet. Zijn glimlach werd wel ietsje kleiner toen er een andere kat verscheen die niet van zijn Clan was. Misschien wilde hij het territorium indringen, misschien- nog geen conclusies trekken. Het zou waarschijnlijk gewoon een vriendelijke kat zijn die probeerde een goed leventje te lijden.


+Stormflight

Zijn alertheid was nog steeds niet verdwenen, maar hij observeerde hoe de grijze kater begon te drinken en hier eigenlijk gewoon was for the sake of life. De tom knikte vervolgens naar hem en Thyme knikte beleefd terug. De lichtbruine warrior ging deftig zitten en bekeek de ander warm aan, aantonend dat hij gewoon vrede wilde. Maar in plaats van wat te zeggen bleef hij stil en rustig; gewoon genietend van de stromende rivier die zich tussen hen afspeelde. Veel gebeuren moest er ook niet nu. Dit was een timing om alles eventjes te herpakken, te genieten en dan weer te treuren over je taken. Zin in taken had de tom vrijwel nooit, maar eenmaal hij er aan begon, moest het perfect af. Dat was zijn levensmotto. Maar voor nu zou hij niet treuren om er aan te beginnen, hij zou genieten met de kameraad aan de overkant.

Hij bleef rustig en stil, merkte hoe de ander rustig zat te drinken en toen klonken er woorden. Oh, er klonken woorden. Hij moest luisteren, want het was tegen hem. Het was inderdaad al wat kouder, maar deze Greenleaf was ook wel wat geweest zeg. En voor de vierde keer in zijn leven veranderden de temperaturen en alles eromheen. Het was best wel mooi eigenlijk,  het elke keer zien te veranderen. Het werd kouder, prooi werd schaarser. Maar dat gaf niet, ze wisten wel te overleven. Meestal. “De afkoeling doet ook wel deugd na de hitte van Greenleaf”, zei de tom en keek hem vriendelijk aan. Zijn dikke staart zat rond zijn poten gewikkeld terwijl zijn blik weer was gefixeerd op de lucht. Er waren weinig dagen meer over dat de zon mooi zou stralen door de wolken heen zoals nu.

Ach ja, elke Clan had wel zijn voordelen en zijn nadelen. Er was zeker iets aan RiverClan dat niet goed was, net zoals in ThunderClan. “Meeste van ons kunnen wel tegen de warmte. Maar als het echt moet, komen we bijvoorbeeld hier. Niet rechtstreeks in het water, maar ernaast, want de koelte verplaatst zich ook wat buiten de rivier”, zei hij met een glimlach. Iedereen had wel een manier om zichzelf af te koelen. Of het nu staan was naast een rivier of op ijskoude stenen in de schaduw liggen, iedereen had z’n eigen manier. En dat was wat iedereen ook zo speciaal maakte, dat ze anders waren. Maar manieren om af te koelen moesten ze nu niet meer zoeken, want Leafbare stond al vlakbij de deur. En dan was alles ijskoud, moesten ze juist zoeken naar manieren om te verwarmen, zoals veel mos plaatsen in de nesten bijvoorbeeld. Gelukkig had de lichtbruine kater er zelf niet zoveel last van, door zijn sierlijke lange vacht die hij had.

Hij zag hoe de ander vrijwel op alles knikte van wat hij zei en vond het wel aangenaam met hem een gesprekje te voeren, zelfs al was het klein. Daarna stelde de grijze kater zich voor als Stormflight, een naam die ergens wel leek te passen bij de jongere warrior. “Thymeflare”, stelde de tom zichzelf ook voor en gaf een knikje, met de betekenis dat het leuk was hem te ontmoeten. Soms vond de kater het zelf moeilijk zichzelf voor te stellen aan anderen, want hij was nu niet zo’n goede prater. Soms dacht hij dat anderen hem niet zo leuk vonden, maar het kwam ook deels omdat hij soms een beetje grof kon overkomen. Hij trok het hem niet heel erg aan, maar het gevoel was er wel, en dat was wat hem soms een beetje terughield van dingen te doen. “Valt het goed mee om een warrior te zijn in RiverClan?”, vroeg hij toen, proberend het gesprek wat verder op gang te zetten.  

Thymeflare was een geweldige naam inderdaad, en hij was er best wel trots op. Maar zelf vond hij Stormflight ook erg cool, het had een indrukwekkende betekenis. Maar achter elke naam zat er wel iets verscholen en het was altijd leuk om dat te ontdekken. Maar goed, de andere kater vertelde dat het goed ging, dat hij een tweede apprentice had gekregen en dat haar trainingen erg vlot gingen. De tom luisterde aandachtig verder, knikte soms en hoorde toen een vraag. “Momenteel heb ik geen apprentice, maar ik heb er vroeger wel eentje getrained”, zei hij. “Ik ben ook blij om te horen dat de trainingen met je nieuwe apprentice al goed verlopen”. Zo kreeg RiverClan ook goede warriors in de toekomst, en zelfs al kwamen ze misschien ooit in strijd, het maakte hem niet uit, het was zijn natuur om blij te zijn voor anderen.

Met zijn halfblinde oog had hij het wel wat moeilijker gehad met die apprentice te trainen, aangezien hij niet alles kon zien dat hij zag zonder een grote vorm van waas. Maar het was hem gelukt en als hij een nieuwe kreeg dan zou hij dat wel zo laten lopen. Hij ging niet de leider lastigvallen om een speficieke apprentice te hoeven trainen. “Nah, ik zit wel goed zo, zonder apprentice”, antwoordde de lichtbruine kater dan ook op de riverclanner zijn vraag. Apprentices betekenden een grote toekomst voor de Clan en hij voelde zich best al oud wanneer ze zeiden dat het de toekomstige generatie van de clan waren. Maar goed, hij had nog een mooi lang leven voor zich en hij ging die tijd ook goed spenderen. “Pfoo, ik kan nog herinneren toen ik een apprentice was- ik moest altijd letten op mijn siblings zodat ze niet in de problemen kwamen met hun streken die ze uithaalden”, grinnikte hij naar de ander.

De andere vertelde hem dat hij juist diegene zou zijn waarvoor ze zouden moeten opletten als hij siblings had. Hijzelf kon zich niet voorstellen hoe het voelde om helemaal alleen te zijn zonder enige siblings en het voelde ook raar aan om daarmee te horen dat de andere geen broers of zussen had. Vervolgens vroeg de ander ofdat hij veel siblings had en de bruine tom knikte. “Mijn broers en zussen zijn Coppertusk, Rainflower, Creekthistle en Shadowspark”, vertelde hij met een glimlach aan de ander. “Soms zijn ze een stel brompotten maar ze zijn wel lief”. Elke broer of zus van hem was wel een beetje anders, maar toch lukte het hen allemaal om goed overeen te komen. Ze waren er tenminste voor elkaar. Zonder hen zou hij nu niet weten wie hij was of wat hij nu aan het doen zou zijn, ze waren een belangrijke rol in zijn leven.