Het koste haar tot later in de ochtend om haar beslissing te maken. Crystalstar had alle mogelijkheden afgewogen. Nu de rivier vergiftigd leek te zijn, alle vissen gestorven en oneetbaar waren, moest het voedsel ergens anders vandaan komen. Ze wist dat de kans dat de andere clans hen zouden helpen klein was, zeker nu Leafbare eraan kwam. Niet dat ze die mogelijkheid lang had overwogen, ze wilde absoluut niet smeken om de goedheid van een andere clan. Ze zou zelf iets regelen voor Riverclan, en dacht precies te weten wat ze daarvoor moest doen. In wezen behaalde ze hiermee drie voordelen: Haar clan zou weer te eten hebben, ze zouden versterkt worden in hun vertrouwen in haar, en ze zou een de andere clans eindelijk laten zien met wie ze te maken hadden. In andere tijden zou ze nooit zo ver gegaan zijn, tenminste, dat vertelde ze zichzelf.


"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een mededeling" De vervanging van "vis" voor "prooi" was subtiel, maar paste precies in wat ze nu zou gaan aankondigen. De grijze leader keek met een stalen gezicht rond terwijl haar clan zich onder de heuvel verzamelde. Ze had haar kinderen opgedragen in de Nursery te blijven, zij hoefden nog niet te zien wat voor beslissingen hun moeder soms moest maken. "Vrienden, een verschrikkelijk onheil is over onze clan gevallen... De rivier is vergiftigd."  Iedereen zou dat ondertussen weten, het nieuws had zich al vanaf de vroegste uurtjes van de dag door het kamp verspreid, samen met de rottende geur. "Dit betekend dat wij honger zullen leiden, en dat onze zwakkeren zullen sterven.." Ze liet een stilte vallen, om die boodschap in te laten zinken. "Mits wij niks doen. Maar wij zullen wel iets doen. Want, Riverclan, zoals velen van jullie zullen weten is er nog een ander gebied waar wij onze prooi vandaan haalden." Nu moest ze rekenen op de strijdlust van haar clan, ze hoopte dat zij haar beslissing rechtvaardig zou vinden. "Sunningrocks, gestolen door Thunderclan. Dát is waar wij prooi vandaan haalden, en weer zullen halen." Opnieuw een korte stilte "Ik zal vandaag nog afreizen en Thornstar een ultimatum stellen: Sunningrocks teruggeven, of teruggenomen zien worden." Ze was niet ontevreden met de speech, en wist dat die niet slecht in de smaak zou vallen bij de meesten. Ze waren hongerig, en in elke Riverclankat schuilde diep vanbinnen nog het verlangen om Sunningrocks eindelijk weer terug te krijgen. "Nu, mijn waarde Warriors, wil ik horen: Staan jullie achter mij? Redden wij samen Riverclan, en nemen wij tegelijk datgene terug dat ons al zo lang is afgenomen?" 

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Appleseed spitste zijn verfomfaaide oren toen Crystalstar op de rots stond om de clan toe te spreken. Ze zag er daadkrachtig uit, het ging sowieso om de vis gaan die vergiftigd was. Niet enkel was de rivier nu leeg, angst bestond over het feit dat kittens en queens nog hadden gedronken en gegeten van de vis. Appleseed liep op een drafje naar voren en ging zitten. Hij luisterde naar haar woorden. Ze wist hoe ze een clan moest leiden! De cyperse kater knikte heftig. "Ja!", viel hij zijn clanleden bij. Dit was het juiste om te doen, oorlog voeren was nooit goed, maar het moest.