[Leven 3] I wish I was invincible

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Misschien was hij onbewust bang dat zijn dood hem terug zou brengen naar de dark forest, ook al zou het maar tijdelijk zijn. Hij hoopte dan ook dat er een kat zou zijn die misschien wat meer uitleg zou kunnen geven over wat er precies was gebeurd, maar hij betwijfelde het. Starclan gaf hem nooit echt de antwoorden die hij wilde. Toch stelde het hem wel wat gerust toen hij zijn ogen opende en de bijna al bekende omgeving van Starclan voor zijn ogen verscheen. Het was in ieder geval niet het donkere bos waar hij nog niet al te lang geleden was geweest. Toch was het nu afwachten wie op hem aan het wachten zou zijn of dat er misschien wel helemaal niemand was. De laatste keer dat Starclan contact had gehad met hem hadden ze hem een koude douche gegeven, een waar hij nog steeds niet echt dankbaar voor was. Maar het had wel duidelijk gemaakt dat ook Waterpaw mee zou gaan naar Shadowclan.

[Winddancer]

El4a

De jonge kattin had machteloos moeten toekijken; zoals heel Starclan dat moest. Hoe hard haar poten ook jeukten om in te grijpen - ze mocht niet. De vrijheid van de dood betekende weinig als die vrijheid zo ontzettend weinig indrukken kon maken. In tegenstelling tot de duisternis van Dark Forest - zij maakten een verschil. Ze maakten geen goed verschil, natuurlijk, maar hun klauwen boorden zich in de harten van de levenden terwijl Starclan niks anders kon dan met een vriendelijk maar cryptisch woord of blik of teken proberen duidelijk te maken wat ze bedoelden, dat ze er waren voor hun nu nog levend nageslacht.

De jonge tabby glimlachte warm toen de kater in het warme, zonnige woud verscheen. Ooit waren ze even oud geweest - maar nu had zij nog steeds haar jeugdige uiterlijk, niet langer meer vertekend door dat litteken over haar snuit of de scheur in haar oor, terwijl hij enkel meer littekens gekregen had. Hij zag er ouder uit, vermoeid en gestresst. De grote kattin liep op hem af met een pas die weliswaar gratieuzer was dan ze in haar leven was geweest, maar nog steeds iets van die bijna mannelijke breedte in zich had. Ze leken op elkaar - zouden zo siblings geweest kunnen zijn. Maar hun levens waren zeer anders verlopen. "Acornstar..", mauwde ze zachtjes, tot stilstand komend op ongeveer een muizenlengte van hem vandaan. Ze wou dichter komen, hem met haar aanraking geruststellen - maar ze moest op afstand blijven. Winddancer's bladgroene ogen waren zacht terwijl ze hem aankeek; ze hadden een bepaalde wijsheid die ze tijdens haar leven nooit gehad had. Ach, wat de dood hen schonk, nietwaar? En hoeveel de dood hen kon afnemen.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Het was niet nieuw meer voor hem om hier terecht te komen en hij wist dat er een dag zou komen dat hij zijn laatste zou verliezen en hier voor altijd terecht zou komen, maar zover was het nu nog niet. Zijn wonden zouden weer helen, net als de vorige keren. Misschien zouden ze wat meer littekens achterlaten, maar dat was alles. Toch zou het deze keer meer achterlaten dan fysieke wonden, ook al wist hij dat zelf nog niet. Hij hoorde zijn naam uitgesproken worden en hij kon een glimlach niet onderdrukken bij de poes die voor hem verschenen was. "Winddancer," Wat was het al lang geleden sinds dat hij haar gezien had. Het liefste zou hij naar voren stappen haar aanraken, maar hij wist dat dat niet zou werken. Hij zou haar niet aan kunnen raken. "Lang geleden dat ik jou gezien heb." Maar helaas wist hij dat het wat serieuzer zou moeten gaan worden. "Lijkt erop dat ik weer een leven verloren ben." Het ging op deze manier sneller dan hij had verwacht, terwijl hij nog niet eens veel gedaan had voor zijn gevoel.

El4a

Onderwerp: Re: [Leven 3] I wish I was invincible