Daan
131
| |
|  Onderwerp: What the...  za 21 jan 2012 - 17:32 | |
| Met vlugge passen liep Coppersong naar het sterrenmeer toe. Hij had gehoord dat er iets gebeurd was en hij wou het met zijn bloedeigen ogen zien. Hij kon de verhalen namelijk niet geloven. Door de vorst bevroren bladeren knisperden onder zijn poten terwijl hij vlug doorstapte. Uiteindelijk openden de bomen zich voor hem, en zag hij wat hij ergens verwacht had, maar ergens ook niet. Het sterrenmeer strekte zich voor hem uit, maar niet in de vorm waarin hij het tot nu toe gekend had. Nee, een dikke laag ijs had zich over de oppervlakte van het meer uitgestrekt en het verbaasde hem toch, ondanks dat hij het ergens wel verwacht had. Voorzichtig stapte de jonge kater tussen de bomen vandaan in de richting van het meer, een vragende blik in zijn ogen. Zou... Het ijs hem kunnen dragen? Eventjes bleef hij aan de rand van het meer staan, kijken naar zijn doffe reflectie in het ijs. Uiteindelijk haalde hij zijn moed bij elkaar en stapte hij het ijs op. Het kraakte niet eens, dat was nog eens geluk hebben! Voorzichtig zette hij nog een stap, en daarna nog een. Steeds sneller stapte hij voort, totdat hij zijn evenwicht verloor en omviel. Niet heel erg gracieus gleed hij op zijn buik een stukje over het ijs heen. Oeps. Hij krabbelde weer half overeind, oké, het had er niet zo handig uit gezien, maar leuk was het wel! |
|
31
| |
| | Onderwerp: Re: What the... za 21 jan 2012 - 19:10 | |
| Een schaduw gleed vlug richting het Sterrenmeer, de ijzige wind sloeg in zijn gezicht. Hij had zijn ogen tot spleetjes geknepen, in de hoop er zo minder last van te hebben. Hij wist niet precies waarom hij naar het Sterrenmeer ging, maar Icespirit stond erop dat hij er op z'n minst een aantal keer per maand uit zou gaan, en ergens, heel diep in het hoekje van zijn kop, schonk hij enigszins belang aan de mening van zijn vriend. Hoe onverschillig hij soms ook leek, wat Icespirit zei, had zo nu en dan wel impact op hem. Dat was dan ook de enige kat wiens mening hem iets kon schelen. Aan de rest had hij voor zijn gevoel niet zoveel. Het duurde niet lang of hij zag de dikke laag 'water' het zonlicht alweer weerspiegelen. Hij bracht dan wel een groot deel van zijn leven in de Den door, zijn conditie en jaag,- en vechttechnieken werden er zeker niet minder op.
Charsoul had gemerkt dat enkel in Bladkaal het meer er zo bij lag. Hij had hieruit de conclusie getrokken dat het koude weer wel iets met deze staat van het Sterrenmeer te maken moest hebben, hij was er alleen nog niet helemaal uit hoe. Dat stof tot nadenken voor later zijn, hij was hier echter niet alleen. Nou was Charsoul niet echt het sociale type, een gesprek aanknopen was voor hem geen grote moeite. Zodra katten echter even met hem praatten, begon je te merken dat hij op sociaal gebied niet helemaal honderd procent was. Zijn gedachten verschoven naar de Hij keek even naar de pluizige kater, die voorzichtig het ijs op stapte. De naam schoot hem echter niet te binnen, dat was één van de dingen waar hij nou echt geen tijd aan besteedde; namen van Clangenoten. "Ik zou uitkijken als ik jou was, als je verdrinkt, kom ik je niet redden," riep hij waarschuwend naar de kater, wetend dat hij toch niet aan die belofte zou doen. Hij zou hoogstwaarschijnlijk niet eens aarzelen als de kater door het ijs zou zakken, hij zou er direct inspringen en doen wat hij kon om het leven van zijn Clangenoot te redden. Als het moest, zou hij voor de kater sterven. Buiten Icespirit was er toch niemand die hem zou missen. |
|
