Are they giving you a world I could never provide?

Een voordeel aan deze den was dat het er een stuk rustiger was dan in de warriors den. Hij had er zijn eigen ruimte en de andere elders lagen meestal wel een stukje weg. Misschien kwam het door zijn karakter dat ze dat deden, maar eerlijk was hij nog steeds niet helemaal gewend aan het feit dat hij dan nu toch echt een elder was. Hij hoefde er niet meer op uit om te jagen of om op patrouille te gaan en zelfs niet zijn eigen nest te verschonen als hij er geen zin in had. Dit was gewoon niet wat hij gewend was. Hij was gewend om alles zelf te doen, ook al protesteerde zijn lichaam er tegen.


[Dragonpaw]

Bij het apprentice zijn hoorden natuurlijk soms ook taken die minder leuk waren, al ervaarde Dragonpaw dat niet echt zo. Hij vond het niet meer dan normaal dat hij voor de elders moest zorgen, voor de katten die hun hele leven lang hun Clan hadden gediend en nu wel hun rustperiode verdienden. Hij liep op de elders den af nadat zijn mentor hem had gezegd dat hij aan de elders moest vragen of hij ergens mee kon helpen en hij besloot om aan de linkerkant van de den te beginnen, waar toevallig Shadowrush lag. Dragonpaw wist dat hij niet de meest gemakkelijkste elder was en dat hij het niet leuk had gevonden om zich terug te trekken, maar dat liet de jonge apprentice zich er niet van weerhouden om hem te benaderen. “Shadowrush,” sprak hij op een beleefde toon en hij neeg zijn kopje respectvol. “Is er iets wat ik voor u kan doen?” Hij wilde zijn vacht al nakijken op teken, maar wachtte eerst geduldig tot Shadowrush hem toe zou laten. Of af zou wimpelen, want die kans bestond natuurlijk ook nog.

Een van de apprentices kwam binnen en hij wierp kort een blik erop. Waarvoor was deze hier nu weer naartoe gestuurd of was het vrijwillig? Hij gaf zijn vacht een paar vlugge likken, terwijl de apprentice naar hem toe kwam lopen, vragende of hij iets kon doen. Kort keek hij bedenkelijk wat om hem heen, was er iets dat de ander kon doen dat hij niet zo snel zelf zou kunnen doen. Maar hij kon zo snel niet iets bedenken, behalve wat van de nesten schoonmaken. "Je zou altijd wat van de nesten schoon kunnen maken." Het betekende wel dat hij uit zijn nest zou moeten gaan, maar het was beter dan de hele tijd stijf te blijven liggen.

Nesten schoonmaken. Ook niet echt zijn favoriete taak, maar Dragonpaw gaf toch zonder morren een knikje en begon eerst de nesten om Shadowrush heen te inspecteren. De meesten zagen er wel goed uit, op een paar na dan. Die er niet goed uit zagen, waren die van elders die nu aan het slapen waren en Dragonpaw telde in zijn hoofd hoe veel vers mos hij mee moest brengen zodat hij dat later wel kon verschonen. Hij draaide zich naar Shadowrush en liep naar de elder toe, zijn nest inspecterend. Die was aan vervanging toe en Dragonpaw knikte naar zijn nest. “Hebt u graag dat ik het vuile mos er nu al onderuit haal of zal ik gewoon eerst het mos halen en het dan vervangen?” vroeg hij op een beleefde toon, zijn groengele ogen op de elder gericht.

De meeste apprentices vonden dit geen leuke taak, dat wist hij, maar het was beter dan voor teken te moeten zoeken. Dan moesten ze muizengal gebruiken en als daar iets mis mee ging, dan had je er nog dagen last van. Hij kwam overeind toen de apprentice naar hem toe kwam, zijn poten een voor een strekkende. "Haal het nu maar alvast weg." Een aantal stijve stappen zette hij buiten zijn nest, waar hij met ietwat moeite ging zitten, afwachtende wat de apprentice zou doen.

Dragonpaw gaf een simpele, maar respectvol knikje naar zijn elder toen deze zei dat hij het mos al weg kon halen. Hij wachtte geduldig tot Shadowrush uit zijn nest kwam en begon toen het vieze mos weg te klauwen. Hij inspecteerde de andere nesten en begon daar ook mos weg te halen waar het nodig was, waarna hij zijn blik weer naar Shadowrush richtte. “Zal ik uw vacht ook inspecteren op teken?” vroeg hij op een geduldige, beleefde toon aan de elder. Dat leek hem wel zo handig vlak voordat hij nieuw mos ging halen. Dan kon hij de lichaampjes van de dode teken meteen tussen het vieze mos laten verdwijnen en wegpakken zodat de elders daar al geen last meer van hadden.

Hij was verrast dat Dragonpaw aanbood om te kijken voor teken. Tenslotte was dat een taak die de apprentices vaak niks vonden doordat ze muizengal ervoor moesten gebruiken. Maar als de apprentice het zelf aanbood, dan zou hij dat graag aannemen. Het zorgde ervoor dat hij het niet zelf zou hoeven doen en sommige zaten ook nog eens op plekken waar hij niet makkelijk bij kwam. "Als je wilt, ga je gang." Sprak hij terwijl hij zich neerzette en afwachtte wat de apprentice zou gaan doen.

Dragonpaw wachtte beleefd af totdat Shadowrush hem permissie zou geven en toen dat kwam, gaf hij de kater een knikje en liep naar hem toe, waarna hij aan het redelijk vervelende klusje begon. Het duurde niet lang eer dat hij de eerste tegenkwam en hij kraakte ze tussen zijn tanden door, daarbij uitkijkend dat hij niet per ongeluk een stukje vacht meenam of de huid van de kater. Hij was hier een klein poosje mee bezig totdat hij er één achter het oor van de kater tegenkwam waar hij onmogelijk bij kwam. “Ik kon een groot deel verwijderen, maar er zit er eentje achter uw oor waar ik echt muizengal voor ga moeten gebruiken,” informeerde hij de kater op een vriendelijke, beleefde toon. Hij liep naar het vuile mos toe en richtte zijn blik naar de kater terwijl hij de lichaampjes van de teken dat hij gekraakt had tussen zijn tanden op het mos liet vallen en wachtte af tot hij de muizengal kon gaan halen.