We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: A world we dream about do 19 nov 2020 - 15:56
walk in the light
De jonge flamepoint was na de korte regenbui langzaam de Nursery uit geslopen. Het was niet zo dat niemand een oog op haar hield maar de zwakke zonnestralen waren gewoon aanlokkelijk. Aangezien het niet al te koud was, zouden ze haar vast even buiten de Nursery haar ogen uit laten kijken voordat ze weer naar een warm en veilig nest werd gemanoeuvreerd. Haar blauwe ogen sprankelde toen ze doorhad dat er een veertje van een van de vogels rond dwarrelde door de wind. Haar neusje hief ze in de lucht terwijl ze er onhandig op af stormde. De kitten ging zo op in het volgen van het veertje, dat ze over de poot van een kater heen struikelde en verrast bleef liggen. Ze maakte geen geluid, niet omdat ze zich niet had bezeerd maar voornamelijk omdat geluid produceren moeizaam ging.
Onderwerp: Re: A world we dream about wo 25 nov 2020 - 21:10
If this is the last decision I can ever make
Hij was langzaam tot de realiteit van zijn omstandigheden aan het komen. Pepperpaw en Newtpaw hadden het moeilijk gevonden om te zeggen. Natuurlijk vonden ze het moeilijk, hij zou nooit kittens kunnen krijgen. Een partner nemen voor hem zou nooit zin hebben. Hij zou nooit liefde hoeven voelen want dat waar zij voor waren gemaakt kon hij niet.
In eerste instantie had hij het weg geduwd, zijn kop lachend geschud, alsof hij ooit kits zou willen. Irritante kleine wormpjes waar hij dan nog vader over moest spelen? Maar hij was ouder en de gekke spullen die de twolegs in zijn lichaam hadden gestopt waren uitgewerkt. Hij was achtergebleven met een hol gevoel. Had weinig intresse meer in dingen, behalve die ene realisatie. Nu zat hij hier, zijn pels opwarmend in het zwakke zonlicht. Een spelende kitten bekijkend. Ze was zo in haar spel aan het opgaan dat ze nieteens merkte dat ze over zijn poot struikelde. Hij glimlachte zacht en duwde zijn neus even onder haar kopje. "Hey, Palekit gaat het wel?" Sprak hij zacht de naam van zijn nieuwe clangenoot gelukkig wetende. Een lichte steek door zijn hart voelend. Waarom boeide het hem.. Waarom boeide het hem dat zij zo klein was, zo kwetsbaar en zo.. nooit van hem.
Onderwerp: Re: A world we dream about do 3 dec 2020 - 15:29
walk in the light
Het was een Apprentice over wiens poot ze was gestruikeld. Ze was plat op haar neusje gevallen en op een van haar voorpoten die nu een tikkeltje gevoelig voelde. Tranen waren echter nog niet zichtbaar in haar heldere ogen, voornamelijk omdat ze zich nog niet geheel realiseerde wat er was gebeurd. Hoarsepaw, want zo heette de kater als ze het zich goed herinnerde van andere katten die wel eens tegen haar spraken, hielp haar voorzichtig overeind. Ze had zijn warme glimlach en voorzichtige bewegingen opgemerkt waardoor de automatisch tegen hem aan leunde.
'Hey, Palekit gaat het wel?' Sprak de witte kater zacht waardoor ze haar lipje kort als antwoord liet trillen en naar haar rechtervoorpoot wees met haar staart. Palekit hield haar pijnlijke pootje in de lucht terwijl ze haar oortjes in haar nek drukte. Alles om zonder woorden te tonen dat ze pijn had. Haar neus deed niet zo'n zeer maar haar pootje voelde vervelend aan. Ze drukte haar neusje voorzichtig in zijn vacht alsof ze hem om warmte en steun vroeg waarna ze diep inademen. De geur was niet geheel onbekend, hij had wel wat weg van haar mama en papa. Al was de persoonlijke ondertoon natuurlijk anders. Zo bleef de kleine, iele, flamepoint staan op drie pootjes, warm in de vacht van de kater en met haar gedachten ergens anders dan bij het veertje dat ze zo enthousiast had achtervolgd. Ze wilde niet huilen want ze moest haar papa trots maken en dat kon enkel als ze sterk bleef.
Onderwerp: Re: A world we dream about wo 6 jan 2021 - 22:55
If this is the last decision I can ever make
Hij verstijfde toen ze zichzelf in zijn vacht duwde. Natuurlijk had hij kunnen opmaken uit haar bewegingen dat ze pijn had en hij had haar willen helpen.. Hij had echter niet verwacht dat ze zichzelf zo tegen hem aan zou duwen.. De witte kater moest even diep slikken terwijl hij zichzelf over haar heen boog en zachtjes haar oortje likte. Hij snapte niet waar de gevoelens vandaan kwamen maar hij moest haar helpen.. Moest haar.. Hij staarde op maar slikte. Zowel Newtpaw als Pepperpaw waren druk in gesprek met hun oppasmedicine cat en Waterpaw was ook nergens te zien. Hij zou hen niet kunnen storen toch.. Nee. Daarnaast was dit niets ergs, ze had gewoon even pijn.
Dus besloot de witte kater the next best thing te doen en liet zijn lichaam vallen op de zachte ondergrond. ”Kom maar tegen me aan liggen dan, geef je pootje even rust, dan zal deze zometeen vast minder pijn doen.” Mauwde hij zachtjes tegen haar en sloot zijn ogen. De grote sterke Hoarsepaw.. Zijn vrienden moesten hem niet zien zo...
Onderwerp: Re: A world we dream about wo 6 jan 2021 - 23:18
RAVENPAW // 12 moons
Overal had hij naar zijn vriend gezocht maar hij had hem niet kunnen vinden. Waar hing Hoarsepaw uit? Normaal was hij wel te vinden rond de prooistapel of bij de ingang, of in de apprentice den. Maar nu was hij nergens te zien. Hij was niet bij de nursery geweest, want voordat je het wist zat je onder de kittens. Ravenpaw was zelf maar gaan jagen, hij had hem mee willen vragen maar als hij nog langer moest gaan zoeken zou hij al zijn daglicht daar aan verspillen. Hij had tijdens zijn jaagronde stiekem een extra groot rondje gemaakt om te kijken of hij misschien wel buiten het kamp was.
Toen hij terug kwam was hij het eindelijk gaan vragen aan iemand en die vertelde hem dat hij Hoarse voor het laatst bij de nursery gezien had. De enige plek waar hij niet gekeken had, samen met de elders den. Met een zucht ging de kater die kant op en zag hij in de verte inderdaad zijn witte vriend zitten. Met.. een kitten? Samen? Een knor van gelach ontsnapte hem toen hij dichterbij kwam om dit te bekijken. "Hoarse, wanneer ging je mij vertellen dat je een nieuw vriendinnetje gevonden had?" helemaal zijn type dit. Klein en pluizig.
When all the hate burns off, I'm left here with the pain
Onderwerp: Re: A world we dream about vr 8 jan 2021 - 15:59
walk in the light
Het leek erop dat Hoarsepaw niet meteen fan was van knuffels, misschien was hij wel net zoals haar papa? Die vond het ook erg belangrijk dat de kitten haar gevoelens leerde maskeren, zodat ze sterk overkwam en een echte Shadowclanner werd. Gevormd in en door de schaduwen, ook al zou haar vachtje later meer van de vlammend rode kleur tonen. Het duurde niet lang voordat de witte Apprentice over haar oortje heen likte. Hierdoor begon het lipje van Palekit toch wel gevaarlijk te trillen want het deed toch echt wel zeer. Ze wilde dan ook geen gewicht op haar pootje dragen, gelukkig konden katten ook redelijk goed op drie poten lopen als het nodig was. Echter was zijzelf nog niet de meest stabiele kitten ter wereld.
Hoarsepaw liet zijn grotere lichaam op de grond vallen waarna hij haar aanmoedigde om bij hem te gaan liggen. Zodat haar pootje wat rust had. 'Kom maar tegen me aan liggen dan, geef je pootje even rust, dan zal deze zometeen vast minder pijn doen.' Mauwde de witte kater zachtjes waardoor de kleine kitten knikte en voorzichtig tegen hem aan kroop. Hij lag zachter dan een mosnest maar om eerlijk te zijn was de kitten ook fan van de warmte van anderen stelen. Het lag zo heerlijk knus en veilig!
Een knor van gelach klonk ineens in de buurt, de kitten had niet door gehad dat ze haar blauwe ogen had gesloten terwijl ze haar kaken stevig op elkaar had geklemd omdat elke kleine beweging zeer deed. 'Hoarse, wanneer ging je mij vertellen dat je een nieuw vriendinnetje gevonden had?' Vroeg een andere Apprentice die al wat ouder leek waardoor Palekit haar kopje schuin hield en haar haren in haar nek overeind liet komen, zodat ze echt een pluizenbal werd. Hij ging toch niet Hoarsepaw weg jagen van haar? De kitten drukte haar oortjes in haar nek en legde haar kop op de poot van Hoarsepaw neer, ze mocht dan niet echt kunnen praten maar het gebaar was duidelijk. Van mij! Blijf af! Haar ogen gleden scherp naar de zwarte Apprentice op voordat ze haar tandjes liet zien, kijk ik kan ook bijten hoor!
Onderwerp: Re: A world we dream about do 28 jan 2021 - 16:00
If this is the last decision I can ever make
Voor even was de wereld zo goed. Het kleine ding was tegen hem aangedrukt, vertrouwde hem er op om haar te beschermen van de wereld. Even was het goed, beloofde hij zichzelf om de kitten te beschermen. Tot de bekende stem van zijn beste maat klonk en het hart in hem verzakte. Met een halve grom wou de kater zichzelf omhoog duwen maar de kleine kitten duwde haarzelf nog dichter tegen hem aan. Leek hem zelfs te claimen en mijn hemel Starclan waarom.. "Ravenpaw." Mauwde hij geirriteerd en zwiepte met zijn staart. Ineens heel erg in de spotlight, wetende dat Palekit en hij.. ugh. "Ze was bang." Merkte hij droogjes op. "En had wat pijn. Dan is het toch aan de grote, sterke warrior om haar te beschermen. Dat jij nou geen gram medeleven voor je clangenoten hebt." Een grijns gleed over zijn blanke lippen terwijl hij zichzelf probeerde los te maken van het kleine ding. Ja ja, hij zei wel dat hij haar wou beschermen. Maar dat was toch niet echt het plan natuurlijk..
Onderwerp: A world we dream about 
do 19 nov 2020 - 15:56
