They said I love you..

Had ze er spijt van, nee niet echt. Het was beter om eerlijk te zijn, om te tonen wat ze dacht. Zeker nu Shrimppaw het alleen zou moeten doen, als er geen hulp beschikbaar was. Haar blauwe ogen stonden enkel ongemakkelijk terwijl ze de broer van haar beste vriendin aan keek. Hij was buiten bereik voor haar, ze was nog jong. Wellicht was dit enkel een vluchtige liefde, een vluchtige vlam. Echter was het duidelijk dat Honorpaw meestal niet vluchtig was qua gevoelens, elke emotie had een onderliggende gedachte, een onderliggende sfeer en dat alles samen maakte dat Honorpaw vaak met woorden haar gevoel duidelijk kon maken en zichzelf kon begrijpen. Toch waren gevoelens niet altijd gewenst. Waren het niet gevoelens geweest die haar vader Evan haar hadden afgepakt? Waren het niet gevoelens geweest die Chivysniff de laatste stap hadden doen nemen? Een ongemakkelijk knikje zag de jonge Apprentice vanuit haar ooghoek. 'Ja, we kennen elkaar nu best goed.' Beaamde hij waarna het stil viel. Honorpaw wist niet hoe ze zich ooit nog uit dit gesprek moest redden. Misschien was het toch beter geweest op haar vriendin te wachtten. Die had vast iets gezegd waardoor deze ongemakkelijkheid was opgelost. 'Luister Honor,' doorbrak de kater de stilte uiteindelijk, gelukkig. Want zijzelf had zich anders niet weten te herstellen, een houding te geven. 'Ik weet niet of ik je leuk genoeg vind.' Mauwde de crème kleurige kater, de enige kater waar ze tot dan toe een oog op had kunnen laten vallen. 'Kunnen we dit voor nu even negeren?' Het was duidelijk dat hij tijd nodig had waardoor de jonge kattin langzaam knikte, hoeveel pijn dit haar ook deed maar nu wist ze het tenminste. 'Ik- we kunnen elkaar natuurlijk gewoon nog zien..' Honorpaw knikte langzaam, als hij het niet wist dan kom ze er weinig aan veranderen. Hij leek haar verder voor nu niet nodig te hebben en ook voor Shrimp moesten ze er beide zijn. Ze zou hem gewoon blijven zien, als vriend. Hoe moeilijk dat ook was. 'Ja,' sprak ze zachtjes, verloren voordat ze hem toe knikte. 'Dan, eh, ga ik nu mijn taken voltooien.' Mauwde ze, niet dat ze veel taken had maar ze was er niet eentje die op haar kont ging zitten. Ze wilde weg, weg uit dit gesprek. Dit alles vergeten, op een tweede plek zetten. Ze was tenminste niet meer bezig met haar slechte reactie op de mededeling van Crystalstar. Zo stormde de jonge parelgrijze Apprentice de Medicine Cat Den uit. De spreekwoordelijke vrijheid van dit gesprek tegemoet.

- Honorpaw is topic uit