Little lizards

Ze had hem gezien vandaag, hem het nieuws verteld. Hij was blij geweest, Stagstorm was oprecht blij geweest met het horen van het nieuws. Ze was in verwachting, als ex-medicine cat was het niet moeilijk om de symptomen te ontrafelen. Wat ze echter niet had zien aankomen, was zijn voorstel dat hij gegeven had. Hij wilde de kittens mee opvoeden, wilde ze naar Bloodclan halen of wilde met haar rogue worden. Het was een voorstel dat haar had doen fronzen. Windclan was haar clan, ze zou haar kittens opvoeden in Windclan. Zijn reactie op haar antwoord was niet fantastisch, maakte haar zelfs wat bang. De Stagstorm die ze kende leek veranderd te zijn. Ze had het achter zich gelaten, zou er later nog wel op terug komen. Nu was het tijd voor wat positievere dingen. Ze stond voor de medicine cat den. Voor de clan het wist, wilde ze het haar vriendin zeggen. Ze wilde haar vriendin het goede nieuws brengen, dat haar stiekem toch wel wat stress gaf. Ze had namelijk het gevoel dat ze Starclan verraadde. En dat terwijl ze niet meer gebonden was aan Starclan door haar rang. "Routnose?" mauwde ze en zette een stap in de den. Het was ene vertrouwd zicht, de gesorteerde stapeltjes kruiden. "Ik heb wat last van mijn buik, zou je eens kunnen kijken?" zei ze. Haar buikje was nog niet zichtbaar bol, maar Routnose kennende zou ze er wel achterkomen met het nodige onderzoek. Ze glimlachte naar haar oude apprentice. Ze wilde dat ze zelf ontdekte wat er zich afspeelde in haar buik.

Eerst Routnose, daarna open

Je zou toch zeggen dat ze inmiddels wel gewend was dat katten soms plots haar den binnen kwamen? Nouja, meestal was dat ook wel zo, maar sommige katten leken zulke zachte pootjes te hebben dat als ze zich aan het concentreren was, ze ze echt niet hoorde binnenkomen. Zo ook nu, Routnose was diep geconcentreerd bezig papaverzaden uit een bloem te krijgen, toen opeens haar naam geroepen was. Uit schrik liet ze er een paar vallen, waarna ze geërgerd om zichzelf zuchtte en het even liet voor wat het was. Immers herkende ze die stem uit duizenden. "Liz!" snorde ze vrolijk en begroette haar vriendin hartelijk door haar neusje tegen diens wang te drukken. "Ik heb wat last van mijn buik, zou je eens kunnen kijken?" ze keek de ander wat verward aan. Lizardpath was best lang medicine cat geweest en zou waarschijnlijk echt weten wat er met haarzelf aan de hand was, waarom kwam ze hier? Was het zo ernstig dat ze een second opinion wilde? Of was dit een laatste test? "U-uhm, maar natuurlijk! Zou je willen gaan liggen, zodat ik je buik kan voelen? Zoals, uhm we altijd doen..." ze lachte wat sukkelig, natuurlijk wist Lizard dat, beter dan haar waarschijnlijk. "Kan je me vertellen waar je precies last van hebt? Misselijkheid, pijn of iets anders?"

Ze werd warm begroet, zoals ze gewoon was. De jongere poes was bezig geweest en had meteen alles neergelegd om haar te begroeten. Lizardpath glimlachte naar haar en deed haar zegje. Tsja, ze had last van haar buik. Ze wist natuurlijk zelf wat het was, maar het was toch vele leuker om het haar ex-apprentice en goede vriendin het zelf te laten ontdekken. "U-uhm, maar natuurlijk! Zou je willen gaan liggen, zodat ik je buik kan voelen? Zoals, uhm we altijd doen..." Ze snorde kort bij de woorden van de poes en knikte instemmend. Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat zij voor ene medicine cat moest gaan liggen en ze zag aan Routnose dat dit inderdaad wat vreemd was. Dat was het ook wel wat. "Kan je me vertellen waar je precies last van hebt? Misselijkheid, pijn of iets anders?" Ze had zich neergelegd, had haar pootje wat opzij gelegd en draaide haar kopje naar Routnose. "Vooral in mijn onderbuik. Tijdens de ochtendpatrouilles voel ik me niet altijd op en top. Ik moet dan ook af en toe even een pauze nemen." Ze somde het op als een ex-medicine cat dat kon. Kort en bondig. Ze haalde even een mondhoek op. Haar buikje was ietsje dikker dan normaal, maar dit kon nog te wijten zijn aan de goede zomer die ze hadden. De prooi was in overvloed aanwezig.

Haar zwart witte vriendin deed niet moeilijk en ging direct leggen, waarbij ze braaf haar poot wat opzij legde zodat Routnose erbij kon. Ergens onbewust merkte ze op dat de poes wat aangekomen was, waarna de uitleg van haar voormalige mentor volgde. Routnose knikte en zei af en toe 'hm-hm' om aan te geven dat ze luisterde terwijl ze over haar buik voelde. Normaal gezien had ze het wel sneller door, maar misschien was het omdat ze het absoluut niet had aan zien komen. Langzaamaan begon het kwartje te vallen, toen ze kleine dingetje voelde bewegen. Haar ogen werden steeds groter en lichtjes van pret begonnen erin te fonkelen. Oh, nu snapte ze het. "Lizard! Je bent zwanger!" bracht ze verbaasd en innig gelukkig uit, waarna ze zich over haar vriendin heen boog en haar een zeer warme knuffel gaf, voorzichtig met haar buik natuurlijk. Enthousiast en giechelend duwde ze haar neusje tegen diens wang. "Oh gefeliciteerd, ik ben zo blij voor je!" snorde ze. "Wie is eigenlijk de vader?" vroeg ze misschien ene beetje brutaal in haar enthousiasme.

Zoals gedacht had Routnose al snel door wat er aan de hand was. Ze haalde kort haar mondhoek op. Felicitaties volgden, net als de belangrijke vraag die ze al had zien aankomen. "Oh gefeliciteerd, ik ben zo blij voor je! Wie is eigenlijk de vader?" Wie was de vader? Stagstorm, die niet langer te vinden was in Windclan. De kater die zich op één of andere manier in Bloodclan had weten aan te sluiten. Uhm, hoe moest ze dat verwoorden? Ze zou het simpel houden. Routnose was voldoende op de hoogte, hoopte ze, om te weten waar Stagstorm was. Voor de clan was hij gewoon uit het zicht verdwenen. Wist men dat hij in Bloodclan zat? "Stagstorm," zei ze dan ook. Ergens wrong het wat om zijn naam te zeggen. De kater waarmee ze in principe het liefst kittens mee had gehad, was uit beeld verdwenen. Quietstep zou voor eeuwig een plekje in haar hart hebben.

Het moment dat ze de vraag had gesteld, had ze daar spijt van. Normaal gezien wist ze wel beter dan haar neus in de zaken van anderen te steken, maar haar enthousiasme stak de kop op. Daarbij was er niet vanuit gegaan dat het een pijnlijk onderwerp was. Immers, ze kende Lizardpath als een poes die wist wat ze wilde, en nadacht over haar keuzes. Of ze nu een partner had of niet, Routnose was er onbewust vanuit gegaan dat het geen ongeluk was. Nu voelde ze zich ergens schuldig daarover. "Stagstorm," haar oren schoten overeind en iets van zowel schrik als verdriet stond in haar ogen. Stagstorm was haar vriend geweest, de partner van Stallionheart. En toen was hij vertrokken, zonder iets te zeggen. Schijnbaar om naar Bloodclan te gaan. "Oh..." was het eerste dat ze uit kon brengen. Ze besefte zich echter direct dat het niet uit zou moeten maken. Lizardpath was gelukkig, en daar zou het haar om moeten gaan als vriendin. Wat ze me Stagstorm deed, moest ze zich misschien gewoon niet mee bemoeien. Zelfs al deed het pijn. "S-sorry, Lizardpath, ik ben echt heel blij voor je," haar glimlach was wat waterig, maar wel oprecht. "Je gaat er wel eentje naar mij vernoemen, toch?" ze stak haar tong kort uit, in de hoop de sfeer wat te verlichten.