I blossom in the moonlight

De laatste tijd leek het zo te zijn dat er heel veel nieuwe nestjes kwamen in zijn Clan. Er waren een paar nieuwe gezichten in de nursery en Jaggedpaw had de tijd nog niet genomen om eens te gaan kijken. Hoewel hij er niet zo uitzag door zijn stoïcijnse houding had Jaggedpaw wel degelijk een goed hart voor zijn Clan, met name voor de elders en de kittens. Hij hielp ze graag en wilde graag voor zorgen zodat ze zo goed mogelijk op konden groeien in de Clan of, in het geval van de elders, hun resterende manen zo comfortabel mogelijk doorbrengen. Zijn vader had hem geleerd dat elke kat in de Clan zo zijn eigen waarde had en dat iedereen dan ook met respect behandeld moest worden, maar dat hij gerust zijn bek mocht opentrekken als hij zelf niet met respect werd behandeld. Jaggedpaw schudde zijn gedachten van zich af en liep de nursery binnen, waar zijn blik algauw werd getrokken naar de nieuwe gezichten die hij nog niet eerder had gezien. De kater liep wat meer de nursery binnen en herinneringen kwamen bij hem terug toen hij de geur van melk rook. Jaggedpaw's blik kruiste met die van een kitten die toevallig zijn richting op keek en Jaggedpaw besloot om maar als eerste naar deze kitten toe te gaan. "Hallo," zei hij op een begroetende toon en hoewel zijn houding nog altijd stoïcijns was, gleed er toch een glimlach om zijn lippen en knikte hij de kitten vriendelijk toe.

burn down to ashes

De kitten lag vredig bij zijn moeder. Hij had heerlijk gegeten en een dutje gedaan. Dat deed hij vaak op deze leeftijd sinds hij enorm aan het groeien was. Chaoskit was al een uit de kluiten gewassen kitten, maar nu dat zijn leeftijd 2 weken aantikte werd het duidelijk dat hij een reusachtige warrior ging worden. Een gaap rolde over zijn lippen en ontblootte het roze tandvlees. Hij hief zijn kopje op en liet zijn oortjes omhoog ploppen. Het was nog niet zo lang geleden dat hij begonnen was met luisteren. Hij vond geluiden prachtig, vooral degene die zijn moeder maakte. Nu kwam er ook eentje in zijn oren. Een stem die hij nog niet herkende. Chaos opende zijn mondje weer en piepte een keer luid.

Omdat Jaggedpaw best veel tijd spendeerde in de nursery omdat hij wilde zien dat het de queens en de kittens goed verging, was het voor hem ook niet ongewoon dat hij de meesten al wel bij naam kende. Op een bepaalde manier zag hij ze zelf letterlijk opgroeien en maakte hij ook wel vaak een praatje als zijn vader dat toestond in zijn drukke trainingsschema. Nu had hij het echter niet zo druk omdat zijn vader op patrouille was en dus had hij wel tijd om even te blijven hangen in de nursery. De kitten piepte luid terug in wat Jaggedpaw vermoedde een begroeting. De naam van de kitten schoot hem eindelijk te binnen. “Chaoskit, is het niet?” vroeg hij. De kitten kon natuurlijk geen antwoord geven omdat zijn zintuigen zich nu al begonnen te ontwikkelen en dus besloot Jaggedpaw om zichzelf maar voor te stellen. “Mijn naam is Jaggedpaw,” sprak hij op een kalme toon tegen de kitten.

burn down to ashes

De stem van de vreemdeling droeg niet ver, maar was luid. Hij wiebelde met zijn kleine ronde oortjes op zijn grote kop om het geluid goed op te vangen. Chaoskit! Dat was een naam die hij herkende, zijn moeder sprak het altijd uit bij hem. Het voelde vertrouwd aan. Hoewel hij nog niet echt woorden uit de zinnen kon halen tilde hij zijn kopje op. Hij worstelde zijn ronde lijfje naar voren en belandde uiteindelijk waar hij dacht te moeten zijn, op de poten van de kater. Jaggedpaw, een naam die hij zich later waarschijnlijk wel beter zou kunnen herinneren. Hij piepte luid en drukte zijn neusje tegen de tenen van de apprentice. Zou hier ook melk in zitten?

Hoewel Jaggedpaw’s blik stoïcijns bleef zoals het dat altijd deed, snorde hij zachtjes toen de kitten naar hem toe dartelde en half op zijn poten stil kwam te staan. Jaggedpaw richtte zijn groene ogen naar beneden en zag het pluizige balletje onder hem, welke zijn tenen druk aan het bestuderen was. Er ontstond een luide piep en het kleintje duwde zijn neusje tegen Jaggedpaw’s poot, alsof het daar iets zocht. Het duurde niet lang voordat Jaggedpaw wist wat het kleintje precies zocht: het moest vast melk zijn dat het kleintje wilde hebben. “Sorry, Chaoskit,” grinnikte hij. “Ik heb geen melk.” Hij kneep zijn ogen ietwat bezorgd samen en hield zijn kopje scheef. “Heb je echt zo’n honger dan?” Misschien moest hij de queen die voor Chaoskit zorgde dan maar even zoeken.