The world is wide enough

Onderwerp: The world is wide enough wo 11 nov 2020 - 18:16

Als ze zo doorging dan zou het nog een tijd zijn voor ze weer haar warriortaken volledig op haar zou kunnen nemen. Maar ze nam zich nu voor dat dit echt de laatste was die ze onder haar hoede zou nemen. Dan zou ze daarna weer gewoon haar warriortaken kunnen doen en mogelijk ook wat meer op haar kittens letten die nu allemaal apprentices waren en er dan ook op uit gingen. Ze duwde kort haar neus tegen de jongste van het stel aan die nu bij haar lagen. "Palekit," Sprak ze rustig. Ze wilde tenslotte weten of het al beter ging met de kitten. Vooral na hoe zwak ze eruit had gezien toen ze nog bij haar moeder lag.

[Palekit]

walk in the light

De kitten was al weer een Moon oud, ze was al ouder geworden dan sommige wellicht hadden verwacht. Immers had ze een behoorlijk gevecht gehad om tot dit punt te kunnen komen. Nu had ze echter een mama die een oog op haar hield en haar de kans gaf om echt te kunnen drinken. Wellicht produceerde ze niet het meeste melk van alle Queens, maar ze had genoeg voor de jonge kitten om aan te sterken en het was duidelijk dat de kleine flamepoint haar apprecieerde. De kleine kitten was tevreden in slaap gevallen, met een volle buik, voordat een neusje haar wekte. Slaperig rekte de kitten zich uit voordat ze een oogje opende en een oortje bewoog. Wat was er? 'Palekit,' bij het horen van haar naam werd ze wat alerter waardoor ze de slaap uit haar ogen weg probeerde te knipperen en langzaam iets overeind kwam, al legde ze al snel haar kopje op de poot van haar moeder, immers lag dat lekker warm. Vragend trok ze met een oortje.

Elfje

Ze miste het warrior zijn ergens wel als ze heel eerlijk was, maar het zou niet heel lang meer zijn voor ze daar weer naar terug zou kunnen. Het was gewoon een kwestie van tijd en voor nu zou ze voor de kittens zorgen die ze onder haar hoede had, ook al waren het niet meer haar eigen. Palekit zag er in ieder geval al een stuk beter uit dan toen ze eerst bij haar kwam en dat stelde haar toch wel wat meer gerust, vooral omdat de kitten ook op haar reageerde wanneer ze haar naam uitsprak. "Voel je je al beter?" Het was een simpele vraag die de kitten hopelijk zou begrijpen.

walk in the light

De kleine flamepoint leek tevreden te zijn met Beechresin's aanwezigheid en zelfs al was ze gewekt uit een goede droom, betekende dit niet dat ze haar mama zou negeren. Ze zag de kattin als haar moeder, omdat deze duidelijk haar best deed om zo goed mogelijk voor de kleine kitten te zorgen. Moeilijk in de omgang was de jonge Palekit niet maar het was wel duidelijk dat ze zich anders ontwikkelde, zo maakte ze nauwelijks geluid ook al was het duidelijk dat ze wel goed kon horen. Reageren deed ze altijd, alleen op haar manier. 'Voel je je al beter?' Het feit dat ze te weinig eten en aandacht had gehad van haar biologische moeder was alleen nog maar een vage herinnering voor de Moon oude kitten waardoor ze enkel met een kleine frons op haar onschuldige gezicht knikte. Hoewel ze wellicht nog vage herinneringen had waren deze niet belangrijk voor een jong wezen zoals zijzelf was, die puur in het moment leefde. Het moment was goed, vredig, rustig en warm. Ze drukte haar neusje tevreden en lief tegen haar gekozen moeder aan voordat ze gaapte. Ze was nog moe, maar slapen, dat zou ze nog niet. Ze had te veel om te ontdekken en het was niet altijd zo dat ze de onbetwiste aandacht had van een volwassen kattin. Zeker omdat Beechresin ook nog voor andere kittens zorgde. Palekit knipperde met haar onschuldige, blauwe ogen voordat ze zich op haar rug rolde. Vol vertrouwen dat haar mama niks verkeerd zou doen.

Elfje

Misschien was het ook beter dat de kitten niet echt goed wist wat ze bedoelde. Het gaf ergens aan dat ze er in ieder geval geen problemen aan overgehouden had. Maar het was wel goed om te weten dat het goed ging met haar. Dan deed ze zelf tenminste ook nog iets goed. Het waren tenslotte stuk voor stuk niet haar eigen kittens, maar ze zorgde er wel voor alsof dit het geval was. Haar eigen waren tenslotte al even apprentices en wilden daardoor niet altijd nog wat met haar te maken hebben. Ze hield zich dan ook stil, terwijl Palekit zich op haar rug draaide en knikte alleen kort. Ze zou niet voor altijd in de nursery willen blijven, daarom ook dat Palekit de laatste zou zijn voor nu, maar wie weet ooit weer in de toekomst.

walk in the light

Er was een verschil tussen biologische moeder en moeder zijn. De een was een gever van DNA en de andere van veiligheid en liefde. Een woord kon zo wel verschil betekenen en dat verschil begreep de flamepoint nog niet bewust, enkel instinctief. Ze wist dat Beechresin er voor haar was, in alle waarschijnlijkheid zou ze de kattin ook mama hebben genoemd als ze beter had kunnen praten. Het produceren van geluid was gewoon niet prettig voor de kleine flamepoint waardoor ze het ook niet deed, zelfs al kon ze wel fluisteren. Het was gewoon lastig voor haar om te proberen en ze durfde ook niet echt goed om het te proberen. Iemand zou haar ooit moeten overtuigen, maar voor nu leek knikken en het schudden van haar hoofd nog veel duidelijk te kunnen maken en dus gebruikte ze gebaren om dingen aan te geven of zelfs soms te vragen. Voorzichtig draaide de kitten zich weer om waarna ze haar neusje in de richting van de buik van de oudere kattin bewoog. Mocht ze nog eten? Ze had ergens best honger, ze was dan ook nog duidelijk in de groei, haar staartje bewoog ze naar haar buik om aan te geven dat ze honger had. Mama?

Elfje

Ze miste het warrior zijn wel een beetje als ze heel eerlijk was, maar ze kon kittens in de problemen niet met rust laten om de een of andere reden. Niet na wat er met Scarletpaw gebeurd was. Ook al zouden de meeste haar er misschien om verwijten dat ze toen pas echt wat begon te voelen als een moeder. Dat ze al deze kittens op zich nam, alleen maar om te proberen het goed te maken, maar dat was de reden niet. Ze wilde dat de kittens op zijn minst een goede ouder hadden, hoe lastig dat soms ook kon zijn. Zelf kon ze namelijk nu niet zeggen dat ze een goede relatie had met haar beide ouders. Palekit leek te willen vragen of ze mocht drinken en ze knikte kort terwijl ze op haar zij ging liggen zodat het makkelijker was voor de kitten om er bij te komen. Ze wist dat Palekit voor nu de laatste zou zijn, want ze kon dit ook niet eeuwig door blijven doen.

walk in the light

Palekit keek haar moeder vragend aan, in haar ogen was Beechresin haar moeder. Zelfs al wisten de meeste Clangenoten waarschijnlijk wel dat de kattin haar in het nest had genomen nadat het duidelijk was geworden dat de kitten zich niet kon redden bij haar eigen moeder. Deze had te weinig melk en kon haar ook niet horen, immers was ze doof. Daarnaast was Palekit te klein geweest om te kunnen strijden tegen de andere twee kittens en aangezien Beechresin voornamelijk Palekit nog moest zorgen had ze de ruimte en tijd om goed te kunnen drinken. De flamepoint boog haar kopje dan ook naar de buik van de ander toe voordat ze begon te drinken. Tevreden sloeg ze haar staartje heen en weer voordat ze dankbaar met een oortje trok. Beechresin mocht wellicht voor haar eigen kittens geen geweldige moeder zijn geweest maar voor Palekit was ze een heldin en een groots voorbeeld. Ze probeerde dan ook haar best te doen om te tonen dat ze haar nieuwe mama waardeerde.

Elfje

Het was goed om te zien dat Palekit genoeg leek te kunnen drinken. Ze ging er ook wel vanuit dat dat goed zou moeten gaan, tenslotte hadden hiervoor nog twee kittens bij haar gezoogd en dit was er maar een. Ze keek alleen wel toe of de kitten ook daadwerkelijk genoeg dronk en het misschien niet alweer te vroeg opgaf. Maar dat leek gelukkig niet het geval en ze glimlachte zachtjes. "Genoeg gehad?" Vroeg ze alleen, geen idee of de kitten haar ook echt antwoord zou geven, maar anders was er hopelijk nog wel meer als ze echt nog niet genoeg had gehad.

Onderwerp: Re: The world is wide enough