End of Watch [Announcement]

Zou het dan niet ophouden? Hoe kon Riverclan zichzelf nou staande houden als de steunpilaren van de clan zo regelmatig afwisselden. Hoe kon ze zo'n jonge kattin nou met zo'n last opzadelen? De gedachten hadden al de hele dag door haar kop gedwaald, en toch wist Crystalstar dat er niets anders opzat dan haar taken uitvoeren en dus haar goedkeuring eraan geven. Gracieus was ze de heuvel opgesprongen, wat al weer helemaal als van ouds voelde na haar verlof. "Laat alle katten die hun eigen vis kunnen vangen zich verzamelen voor een mededeling." Klonk de oproep door het kamp. Haar medicine cat had ervoor gekozen zich terug te trekken uit de rol, wat Shrimppaw op de eerste plaats zou zetten. En hoewel Crystalstar vertrouwen had in de apprentice, was ze toch bang dat het gebrek aan ervaring de clan zou kosten. "Onze trouwe en geliefde Medicine cat, Coyotespirit, heeft besloten haar rang op te geven. Zij zal de clan blijven dienen op andere manieren, en we zullen haar offers en diensten niet snel vergeten." Het was alles wat ze daarover wilde zeggen, Crystalstar was er niet blij mee. "Shrimppaw zal nu medicine cat worden. Maar omdat zij nog niet oud genoeg is, en haar training nog niet afgerond heeft, zullen wij Starclan om hulp vragen. Morgen zal zij afreizen naar highrocks om met hen te dromen." Dat was het. Ze moest nog iemand vinden om Shrimp te vergezellen, maar verder was het allemaal zo makkelijk. Crystalstar slaakte een zucht die alleen zij kon horen en sprong toen van de heuvel af. Ze zocht met haar ogen naar haar kleindochter, haar iets van hoop in willen fluisteren.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw was veel in het kamp te vinden. Ondanks het feit dat ze net weer een nieuwe mentor had ontvangen. Het was niet alleen voor haar, ze deed dit nu ook voor de andere katten. Haar blauwe ogen stonden al iets helderder ook al was het duidelijk dat het de jonge kattin nog steeds zwaar viel. 'Laat alle katten die hun eigen vis kunnen vangen zich verzamelen voor een mededeling.' De parelgrijze kattin stapte langzaam naar het midden van het kamp toe en nam met een frons op haar gezicht plaats. De laatste keer dat ze dit hoorden was niet bepaald een prettige mededeling geweest, de dood van haar vader. Crystalstar had het goed gedaan dus toen de jonge kattin op keek waren haar blauwe ogen respectvol. Onze trouwe en geliefde Medicine cat, Coyotespirit, heeft besloten haar rang op te geven. Zij zal de clan blijven dienen op andere manieren, en we zullen haar offers en diensten niet snel vergeten." Het was alles wat ze daarover wilde zeggen, Crystalstar was er niet blij mee. "Shrimppaw zal nu medicine cat worden. Maar omdat zij nog niet oud genoeg is, en haar training nog niet afgerond heeft, zullen wij Starclan om hulp vragen. Morgen zal zij afreizen naar highrocks om met hen te dromen.' Haar blauwe ogen keken geschrokken voordat ze zich herstelde. Ze kon haar beste vriendin moeilijk alleen laten gaan en wist dat het haar ook goed zou doen anderen te kunnen steunen. 'Crystalstar ik zou anders wel samen met Shrimppaw willen gaan? Mocht er nog niemand zijn? Ik zou graag mijn beste vriendin steunen.' Ze wist dat het teniet makkelijk zou worden maar dat was het minste dat haar vriendin verdiende.

words: 285 | tag: Crystalstar & open

∎ ◣ ◥

Ze kwam net terug bij het plekje waar Aurorapaw steeds het oude nestmos in de rivier dumpte en hoorde de oproep van Crystalstar. Snel voegde ze zich bij de andere clan genoten en luisterde aandachtig. Coyotespirit liet haar rang als medicijnkat vallen. Arme Shrimppaw stond er nu alleen voor. Aurora probeerde haar pleegzus te zien door de massa aan andere katten, maar de grijze leerling kon haar niet vinden. Honorpaw wilde met haar mee gaan naar de hoge stenen. Ze beet op haar lip. Nu ze een prima plek om over de rivier te komen kon ze vaker het kamp uit. Maar ze wilde haar pleegzus ook steunen. Dat had ze met Aurorapaw ook gedaan toen de jonge poes haar nodig had gehad. 'Ik wil ook wel mee!' riep ze na Honorpaw. Ze lagen mekaar misschien niet, nadat Honors vader en vorige leider weg was gegaan naar Starclan, maar zij begreep haar verdriet van verlies wel.

Er werd een nieuwe announcement aangekondigd. Dingen die verteld moesten worden die niet konden wachten op de opvolgende ceremonie. Dingen die meestal slecht nieuws waren, zoals bijvoorbeeld de laatste keer. Toen was hij zowel zijn leader als mentor kwijtgeraakt. Zijn gezicht stond dus ook niet op zijn vrolijkst toen hij afwachtend toeluisterde. Coyotespirit, de medicine cat, stapte af. Zijn oren gleden lichtelijk in zijn nek. Hoewel hij haar strot kon dichtknijpen was hij niet al te blij met de feit dat hun zorg nu overgezet werd aan een kind met maar bar weinig kennis. Zijn borstelige staart zwiepte terwijl hij zijn vurige blik op Crystalstar liet brandde. Dat ze maar gewoon accepteerde dat Coyotespirit stopte. Ze had haar training met háár apprentice eerst moeten afronden voor ze terugtrok uit haar rol. De tom snoof en keek toe hoe de clan reageerde. Twee apprentices stonden al te roepen. Zijn prikkel vacht kwam overeind voor hij wat naar voren stapte om de aandacht te vangen. “Dat jullie ten eerste denken dat Crystalstar twee jonge nutteloze apprentices alleen zal mee sturen om een medicine cat apprentice te helpen naar de moonstone met alle gevaren indien onderweg zegt al genoeg dat jullie nog lang niet klaar zijn om zulke verantwoordelijkheden aan te kunnen.” Begon hij. Zijn stem geïrriteerd. “Daarbij, hoe onbeschoft jullie wel niet zijn door na zulk nieuws om enkel aan deze reis te denken en te roepen in plaats van Coyotespirit te bedanken voor al haar diensten die ze gedaan heeft als medicine cat. Zij heeft jullie ter wereld gebracht, toon je respect naar haar inplaats van je toetelfroetel harts vriendinnetje. Egoïstische kinderen worden niet beloond.” Tuffend op de grond eindige hij zijn speech. Kleuters.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw draaide zich kalm om naar Whitewalker toen deze tegen haar sprak. Een rustige blauwe blik werd op hem gericht. Ze was er niet een om Coyotespirit te negeren, zeker niet omdat ze in de tijd van Chivysniff zoveel in de den te vinden was geweest. 'Dat jullie ten eerste denken dat Crystalstar twee jonge nutteloze apprentices alleen zal mee sturen om een medicine cat apprentice te helpen naar de moonstone met alle gevaren indien onderweg zegt al genoeg dat jullie nog lang niet klaar zijn om zulke verantwoordelijkheden aan te kunnen.' De kattin wiebelde met een oortje waarna ze voorzichtig sprak. 'Er is ook iets als emotionele steun, ik weet dat ik geen Warrior ben, nog lang niet maar ik probeer de goede keuzes te maken en de Clan te steunen.' Mauwde ze zachtjes en kalm. 'Daarbij, hoe onbeschoft jullie wel niet zijn door na zulk nieuws om enkel aan deze reis te denken en te roepen in plaats van Coyotespirit te bedanken voor al haar diensten die ze gedaan heeft als medicine cat. Zij heeft jullie ter wereld gebracht, toon je respect naar haar inplaats van je toetelfroetel harts vriendinnetje. Egoïstische kinderen worden niet beloond.' Haar kop hield ze kort schuin voordat ze haar mond opende. 'Sommige gesprekken voer ik het liefste niet voor de Clan. Ze was mijn zus haar Apprentice en ik was van plan na dit gesprek naar haar toe te lopen om haar persoonlijk te bedanken.' Er waren meerdere katten die ze kon steunen. Dat ze aan haar beste vriendin dacht betekende niet dat ze de flamepoint was vergeten.

words: 265 | tag: Whitewalker

∎ ◣ ◥

Natuurlijk ging ze tegen hem in, net als elke ander bijdehandje. Hoe ze daar stond met haar enorme kalmte in haar blik, alsof ze zelf een senior warrior was en hij een kitten die ze wat uitlegde. Was dit serieus? Ze was een verdomme kind, beter gedroeg ze zich daarna. “Luister haarbal, je komt net uit je moeder gerold. Je zegt dit nu enkel hard op omdat ik je net op de vingers tikte. Je weet niks van emotionele steun, je loopt rond te hangen in de nursury omdat je een break nodig had van je trainingen. Je profiteer van de voordelen die op je pad komen maar zodra er dingen van je verwacht word, dingen van aanstaande warriors, dan duik je onder je kindermantel. Als je niet kan trainen dan kan je al helemaal niet mee op z’n reis als deze.” De tom gromde. “Als Cyrstalstar apprentices mee stuurt met z’n belangrijke reis als deze dan zijn we niet meer dan een kinderopvang waar we onze kittens tevreden houden. Shrimpaw moet heelhuids thuis komen en dat gaat enkel met sterke warriors aan haar zijde zonder ook nog eens op kleuters te letten.” De tom schoot een uitdagende blik naar de leidster. Hij had niks tegen haar persoonlijk, ze moest zich echter wel bewijzen als leider zijnde en de keus die ze nu ging maken werd vandaag strak beoordeeld.

De kattin luisterde met grote, geschikte ogen naar de mededeling. Coyotespirit zou haar rang afleggen als medicine cat. Shrimppaw zou morgen afreizen om hulp van Starclan te ontvangen. De jonge kattin bleef even zitten, een beetje verloren. Het voelde raar om te weten dat haar beste vriendin ineens niet meer ook medicine cat was. Dat was ze al zo lang - hoe moest het nu verder? Misschien kon ze ook niet zo goed tegen verandering. Eerst Pantherstar, nu Coyotespirit.. Maar in ieder geval leefde ze nog. Starclan zij dank. Natuurlijk ontstond er meteen wat commotie in het camp. Twee apprentices kondigden aan dat ze wouden meegaan met Shrimppaw - natuurlijk, het was een avontuur en de kattin was geliefd binnen de clan - maar Whitewalker was het daar minder mee eens. Littlefish duwde zich naar voren. Ze mocht misschien queen zijn momenteel, ze was niet zwak en ze was zeker niet minder koppig. "Laat Shrimppaw en Crystalstar beslissen wie meegaat.", mauwde ze hen toe, haar stem zachter dan men misschien van haar gewend waren. Het moeder zijn maakte haar moe, maar ook kalmer. "Daarnaast wil ik me ook aanbieden, als Shrimppaw's mentor.", soort van. Ja, Shrimppaw was medicine cat apprentice nu en Littlefish was geen medicine cat - maar ze had altijd haar oudere apprentice blijven steunen, blijven lesjes geven. Hoewel dat moeilijker was nu, nu ze in de nursery moest liggen. "De kittens overleven het wel één dagje zonder mij." En, honestly - haar poten jeukten om nog eens naar buiten te kunnen gaan, om zich nog eens jong te kunnen voelen. Een avontuur, zoals vroeger.

_{Shrimppaw had wel gemerkt dat Coyotespirit het moeilijk had gehad, maar toch had ze dit niet helemaal aan zien komen. Ze had gedacht - of misschien eerder gehoopt - dat haar mentor er wel weer bovenop zou komen. Dat het vanzelf allemaal weer beter zou worden. Maar deze mededeling, het deed haar vacht zenuwachtig prikken. Het poesje slikte. Was zij nu Medicine Cat? Zou StarClan haar accepteren als volwaardig Medicine Cat? Ze was blij dat ze naar Moonstone mocht afrijzen, ze hoopte dat het daar allemaal wat duidelijker werd. Ze had immers nog een training om te voltooien. Shrimppaw keek op toen er al Apprentices riepen dat ze mee wilde. Haar beste vrienden, natuurlijk, en haar pleegzusje. Whitewalker had er echter andere ideeën over. Shrimp slikte nogmaals en kneedde nerveus de grond onder haar. Ze wilde niet dat hier ruzie om gemaakt werd. En eerlijk gezegd, ze had liever ook een Warrior erbij nog. Gelukkig schoot Littlefish haar te hulp. 'A-Alsjeblieft, geen ruzie maken.. Coyotespirit zal erg gemist worden,' miauwde ze terwijl ze opstond. Haar oortjes wiebelde heen en weer. 'M-Maar ik denk dat het handig is als ik vandaag nog naar de Moonstone reis.' Ze richtte haar blik naar Crystalstar. 'En ik.. Ik zou graag ook een Warrior erbij willen hebben.. Als dat kan..' Daarbij richtte ze kort haar blik op Littlefish. Ze was een Queen en ze wilde haar niet onnodig uitputten. Maar als ze het echt wilde. Het was in ieder geval iemand die ze vertrouwde, kende. Ze vond de aanboden heel lief, maar met alle gevaren die er schuilden...}

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Appleseeds oren vlogen omhoog. Het was nog niet zo lang geleden, ongeveer een halve moon, dat er een ceremonie was geweest, waar hij een apprentice had gekregen. Dit was iets anders, iets nieuws. Hij ging dan ook zitten, zijn pluizige staart rond zijn poten slaand. Het nieuws kwam een beetje trager binnen dan hij verwachtte. Hij keek met zijn appelgroene ogen om zich heen. De ceremonie was gezonken en hij stond vrijwel meteen op om naar Coyotespirit te lopen. Hij duwde zijn neus tegen haar oor. "Dankjewel voor al jou jaren dienst, als je eens wat warrior-trainingen wilt weet je me te vinden hé." Zijn stem was warm en zacht, dus het werd vrijwel meteen overroepen door Honorpaw en daarna Whitewalker. Hij glimlachte scheef naar de oude medicine cat en ging naar zijn apprentice toe. Hij probeerde met zijn blik Honorpaw waarschuwend aan te kijken. Zijn blik gleed naar zijn partner en de leider. "Natuurlijk moet er een warrior mee Shrimppaw, ik stel Lynxfang voor?" Zijn blik gleed naar de kater. "Hij heeft al vele manen van wijsheid achter de rug en heeft de tocht naar de moonstones al een paar keer afgelegd, mij lijkt een senior warrior meesturen de beste oplossing. Emotionele support kan er ook na." Hij eindigde zijn zin met zijn groene kijkers op Honorpaw. Whitewalker had gelijk, niet zo bruut natuurlijk, maar ze was nog maar nét weer aan het trainen, hij wilde niet dat zij mee ging. Er kon van alles op hun pad kunnen komen, gevaarlijke dingen en daar was ze allesbehalve klaar voor.

Lynxfang volgde verschijning van Crystalstar toen ze op haar den sprong om de clan aan te spreken. Rustig kwam hij naar voren, zodat hij kon luisteren naar wat ze te vertellen had. Het was geen ceremonie, dat was al duidelijk bij de eerste woorden. Met verbazing hoorde hij dat Coyotespirit haar rang opgaf, maar Shrimppaw was zeker nog niet klaar om het volledig over te nemen van haar. Ze moest naar de Highrocks reizen, wat betekende dat iemand mee zou gaan. Het ging toen in een vlug tempo, beginnend met Honorpaw die zichzelf aanbood. Lynxfang fronste daarbij, de grijze poes was nog maar een Apprentice en hij wist niet zeker of zij de bescherming kon bieden die Shrimppaw nodig zou kunnen hebben. Aurorapaw viel ook in, maar zij was in elk geval geen optie. Voordat hij iets kon zeggen was een nog kersverse Warrior hem voor. Hoewel zijn woorden ruw en nogal onvriendelijk waren, had Whitewalker wel een punt. Toch keek Lynxfang hem even doordringend aan, al had hij dat vast niet eens door aangezien Honorpaw meteen in de aanval ging. Gelukkig was ze verstandig en besloot ze hardop om dit niet nu te doen. De Senior Warrior biedde geen aandacht aan Whitewalker, aangezien dit niet meer zo ging om wat er aan de hand was voor zijn gevoel. Littlefish sprak ook, ze had een punt in dat Shrimppaw en Crystalstar zo iets moesten beslissen natuurlijk. Het gaf Shrimppaw de kans om haar zegje te doen, ze zag er nerveus uit. Lynxfang besefte haar eerste reactie gezien dat dit ook voor haar onverwacht was en ze nu opeens een bepaalde last op haar schouders had. Een Warrior mee was wat het handigste was, ook volgens haar. Lynxfang wou nu zijn zegje doen, maar ditmaal was Appleseed nog iets sneller. De rossige kater's oren bewogen lichtjes verbaasd toen zijn naam viel en de andere hem aankeek. Natuurlijk, eerlijk gezegd wou hij zichzelf ook aanbieden vanwege die redenen. Hij knikte ''Bedankt Appleseed''waarna hij naar Shrimppaw keek. ''Indien jij het wilt, wil ik mezelf aanbieden voor de reis''sprak hij rustig, hij had vele jaren wijsheid achter de rug en had de weg naar de Highrocks al meerdere keren belopen.

Hoewel Shrimppaw haar dankbaar aan leek te kijken, kwam Appleseed er al snel tussen met een ander voorstel - Lynxfang. En, sure, misschien een goede optie, maar Littlefish liet niet snel over zich heen lopen. Ze fronste en stapte op de kater af. "Wil je daarmee soms suggereren dat ik omdat ik jong ben misschien minder goed Shrimppaw zou kunnen begeleiden? Ik denk dat ze vooral iemand nodig heeft die haar kent, die haar kan steunen - niet alleen fysiek.", antwoordde ze fel, zich groot makend - al was dat natuurlijk niet echt mogelijk met haar kleine gestalte en zou ze sowieso moeten opkijken naar hem. "Warhound kan op de kittens letten, dan hebben die ook wat bonding time met papa." Haar stem was resoluut. Wat haar betrof, was het beslist. Tenzij Shrimppaw haar niet mee wou, natuurlijk. Dan zou ze de avond spenderen bij Coyotespirit, die misschien ook wat steun kon gebruiken in deze veranderende tijden.

De tom kneep zijn ogen toe, klaar om elke andere irritante kind tot de grond te brandde die in de weg kwam. Littlefish, een jonge queen, mengde zich maar zijn aandacht was ver van haar te zoeken. Appleseed kwam er ook tussen en gooide een betere suggestie dan alle daarvoor. Iets waarmee hij eens kon zijn, mits hij er ook onderdeel van was. Als hij mee ging dan wist hij duizend procent zeker dat de medicine cat apprentice veilig en wel weer thuis zou komen. Nadat Lynxfang ook gesproken had kwam Little er weer tussendoor: met de precies zo’n sukkel idee als de apprentices. De tom draaide zijn kop om naar de spikkelpoes. “En waarom risico nemen? Lynxfang samen met een andere stérke warrior zou een top patrol zijn om zo iets belangrijks te begeleiden als dit. Vooral nu, waar haast achter zit omdat Shrimp aangaf nu al te willen gaan: Jij bent pas bevallen en de kittens die aan je buik lurken maken je er ook niet sterker op. Je bent te verzwakt. Ik bied mezelf aan als extra zijde van Shrimp: een veel betere optie.” Hoewel haar stem beslissend had geklonken, heerste zijn woorden over de hare. Littleface had gekozen om haar vol te stoppen met die snot kinderen, dan moest ze ook haar verantwoordelijkheden nakomen als moeder zijnde.

Whitewalker kwam op hun mopperen. Aurorapaw wilde wel wat zeggen, maar ineens werd het zo druk dat ze er geen klauw tussen kreeg. Toen het weer even rustig werd schudden de kleine grijze leerling haar kop even. 'Zoals Honorpaw al zei, ik ben ook haar werk niet vergeten, maar het was Chivysniff die ons na keek toen ik en mijn siblings geboren waren. Al mag ik dan nog niet veel training gehad hebben. Shrimppaw was er voor mij toen het moeilijk werd en nu wil ik er voor haar zijn.' redeneerde de grijze leerling kalm. Misschien had de witte kater gelijk, maar er was niets waar zij banger voor was dan het water in de rivier stroomde. Op het land voelde ze zich zekerder. En hoewel Aurora de witte kater aan keek warrn haar woorden aan iedereen om haar heen gericht.

Ze liet haar blik nogal geërgerd over de groep gaan toen er discussie uitbarstte. Wat was het soms toch een ingewikkeld stel. Crystalstar mengde zich er nog niet in terwijl Whitewalker, Honorpaw en Aurorapaw met elkaar in discussie gingen. Er moest een warrior met Shrimppaw mee, iemand die ze kon vertrouwen en die snel met haar zou reizen. De grijze kattin liep richting Shrimppaw, maar werd daar al ontmoet door nog meer gediscussieer. "Stilte." Commandeerde ze op een scherpe toon die absoluut geen tegenspraak duldde. Zíj maakte hier de beslissingen, dat zouden ze onderhand toch moeten weten. Even keek ze rond naar de Warriors en apprentices en kneep haar ogen samen. Dit had om Coyotespirit moeten gaan. "Shrimppaw, je mag één warrior kiezen om mee te gaan, laat het me zo snel mogelijk weten. En anders ga ik zelf met je mee. Ik wil je zo snel mogelijk daar en terug hebben, dus een patrouille lijkt me onverstandig." Haar stem was zoveel zachter terwijl ze het tegen de crèmekleurige kattin had. "En de rest van jullie..." Ze keek de groep katten rond. "Laat haar en elkaar met rust en gaat weer verder met je dag, begrepen?" Soms leek het echt alsof het moederschap niet ophield bij de uitgang van de Nursery.

_{Het duurde niet lang tot de woorden van Appleseed door het kamp klonken. Even dacht Shrimp dat hij zichzelf aan zou bieden, maar in plaats daarvan bood hij Lynxfang aan. De poes keek naar de wat oudere Warrior, die aangaf dat hij zich ook aanbood. Shrimp wiebelde nerveus met haar oortjes. Waarom was hier zoveel aandacht naar? Onzeker keek ze rond toen er nog meer gediscussieerd werd. Met een opgeluchte blik keek ze uiteindelijk naar Crystalstar, die weer stilte en rust het kamp in bracht. 'Shrimppaw, je mag één warrior kiezen om mee te gaan, laat het me zo snel mogelijk weten. En anders ga ik zelf met je mee. Ik wil je zo snel mogelijk daar en terug hebben, dus een patrouille lijkt me onverstandig,' miauwde ze zacht naar haar. Shrimp knikte gedwee en trok zich terug in haar eigen gedachten. Ze vond alle aanboden heel lief, maar... Ze wilde Crystalstar in ieder geval niet van haar taken in de Clan afhouden, en hoe lief ze het ook vond, een mede Apprentice mee leek haar persoonlijk ook niet zo'n heel veilig gevoel. 'I-Ik denk dat ik het al weet, Crystalstar,' miauwde ze en haar blik gleed naar Lynxfang. Hij was een ervaren Warrior, sterk en hij kende de weg. Ze mocht hem misschien niet vaak gesproken hebben, ze voelde zich veilig bij de kater. 'Ik.. Ik wil graag dat Lynxfang meegaat. Als dat oké is..' Kort gleed haar blik rond het kamp, voor ze weer naar haar Leader keek.}

Whitewalker schoof haar bijna meteen aan de kant, zeggend dat ze te verzwakt was en dat hij een veel betere keuze was. Littlefish vernauwde haar ogen geïrriteerd. Ze snapte misschien voor het eerst waarom haar eigen moeder besloten had om hen niet op te voeden. Je had de naam van queen en ineens was het alsof je niet meer telde, alsof je zwak en nutteloos was. Crystalstar kwam ertussen en zei dat Shrimppaw zelf moest kiezen. Ergens verwachtte de jonge kattin dat ze al "gewonnen" had; ze was warrior, ze kende Shrimppaw goed, ze was haar mentor - soort van. Maar nee. Shrimppaw noemde Lynxfang's naam. En hoewel dat objectief een goede keuze was, voelde Littlefish zich bedrogen. De blik in haar turquoise ogen weerspiegelde dat terwijl ze de jonge kattin aankeek. Ok, het was duidelijk. Ze was een queen en ze was jong; nutteloos en zwak. Ze hief haar hoofdje hoog maar kon de uitdrukking op haar gezicht niet verbergen - ze was altijd een open boek geweest. Maar ze liep dan maar terug de nursery in. Waar ze thuishoorde, waar ze braaf kon wegrotten. Hmpf.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw dacht niet altijd na voordat ze sprak. Ze wilde niet dat Coyotespirit dacht dat ze niet dankbaar was, echter voelde ze ook dat ze er voor haar vriendin moest zijn die altijd zo verlegen was geweest. Die ze vanaf de kittentijd al had beschermd, zelfs al was ze jonger dan Shrimppaw, dat betekende echter niet dat ze geen respect op zou brengen voor de flamepoint. Haar zus had haar wel beter geleerd, haar ouders hadden haar beter geleerd, zoveel van haar geëist. Het was niet alsof ze perfect was, en kon zijn. Toch vlamde er iets van vermoeidheid en verdriet in haar op toen Whitewalker haar op haar zwaktste punt raakte. 'Luister haarbal, je komt net uit je moeder gerold. Je zegt dit nu enkel har op domat ik je net op de vingers tikte. Je weet niks van emotionele steun, je loopt rond te hangen in de nursery omdat je een break nodig had van je trainingen. Je profiteer van de voordelen die op je pad komen maar zodra er dingen van je verwacht word, dingen van aanstaande warriors, dan duik je onder je kindermantel. Als je niet kan trainen, dan kan je al helemaal niet mee op een reis als deze.' De kater gromde terwijl de jongere kattin hem niet eens meer aan keek, verdriet vlamde op in haar ogen. Hij ging haar een les over respect lezen, terwijl de clan niet eens respect had opgebracht voor haar zus, voor haar vader en voor haar en haar familie. Haar nagels schoten uit haar hulzen maar ze hield zich in, ze wilde niet meer met hem spreken, nooit meer! 'Als Crystalstar apprentices mee stuurt met z'n belangrijke reis als deze dan zijn we niet meer dan een kinderopvang waar we onze kittens tevreden houden. Shrimppaw met heelhuids thuis komen en dat gaat enkel met sterke warriors aan haar zijde zonder ook nog eens op kleuters te letten.' De grijze kattin sloeg enkel met haar staart, maar negeerde hem verder. Hij had makkelijk spreken, hij wist niet hoe het was dat iederen rouwde om haar familie, en vergat dat de familie uiteen viel en daarmee ook een deel van de Clan. Ze had zo erg haar best gedaan om het goed te doen, had het zo netjes mogelijk in al haar emotie proberen te doen en alsnog werd ze aangekeken als een of andere zwakke kleuter die nooit kon rijzen naar de hoogtes van haar zus en vader.

Het bloed suisde in haar oren waardoor ze de blik van Appleseed met een frons ontmoette, ze hield haar mond al. Was hij nu dan tevreden. Waren de Clankatten dan nu blij! Vast en zeker, gefrustreerd drukte ze haar oren in haar nek en draaide ze zich weg van de anderen om diep adem te halen. Ze was te abrupt, ze had weer gesproken zonder na te denken. Schoorvoetend stapte ze naar Coyotespirit toe om haar voorzichtig te bedanken. 'Bedankt voor alle hulp Coyotespirit, je was een fantastische Medicine Cat, je hebt mijn zus goed opgevolgd.' Ze meende elk woord maar voelde zich enorm zuur met de woorden die Whitewalker had gesproken.

'A-Alsjeblieft, geen ruzie maken.. Coyotespirit zal erg gemist worden,' mauwde haar beste vriendin die duidelijk niet op haar gemak was met de situatie. Honorpaw kon zichzelf wel voor haar kop slaan, maar was duidelijk ook nog van slag, ze bleef een jonge kattin die veel had verloren. Die de regelmaat en structuur miste die in dit deel van het leven zo belangrijk was. 'M-maar ik denk dat het handig is als ik vandaag nog naar de Moonstone reis.' Een lange reis, en dat terwijl Shrimppaw ook nog katten in de den had, waaronder haar broer. De parelgrijze kattin schudde haar kop even terwijl ze haar beste vriendin onhandig een kopje gaf, tegen diens schouder, een woordeloze steun die ze wel kon geven. Ha, Whitewalker neem dat! Ze mocht jong zijn, maar het betekende niet dat hij alles beter wist, hij had geen empathie.

'En ik.. Ik zou graag ook een Warrior erbij willen hebben.. Als dat kan..' Daarbij richtte haar vriendin zich op Littlefish, welke pas Queen was geworden. Ondertussen stelde haar mentor een van de ervaren Warriors voor, Lynxfang. Een goede, vertrouwde Warrior. Hij was sterk en wist precies hoe hij voor de jongere katten op moest komen. Shrimppaw was veilig met hem. Ondertussen ruzieden Whitewalker en Littlefish door. Crystalstar kwam aan en riep alles tot orde, waardoor Honorpaw zich nog kleiner en nog zwakker voelde. Ze had al genoeg op haar kop gekregen, ze wilde niet meer. Waarom was het leven zo hard, zo onnodig heftig. Ze miste haar vader, ze miste het oude vertrouwde, zelfs al was ze nog niet zo oud. Ze miste de liefde en de genegenheid van haar familie. Ze wist niet waar ze stond, enkel dat ze stond en haar best deed. Zo haar best deed, en elke actie leek niet te werken zoals ze wilde. Ze sloot haar ogen kort terwijl ze zachtjes tegen Shrimppaw fluisterde. 'Welke keuze je ook maakt, ik zal er zijn voor Hermitpaw, zodat je je daar geen zorgen om hoeft te maken.' Fluisterde ze, omdat het haar duidelijk was dat ze toch niet meer zou kunnen. Ze was te jong, te onervaren en blijkbaar niet eervol genoeg volgens de halve Clan.

Haar naam moest ze misschien laten veranderen naar Failurepaw, want zo voelde ze zich op dat moment toch echt. Shrimppaw maakte de keuze waarna ze haar nog een laatste kopje gaf, in stille steun en vervolgens op Appleseed af stapte, een grimas stond op haar gezicht. 'Kunnen we gaan, ik wil trainen.' Mauwde ze enkel, een tikkeltje kortaf en duidelijk gefrustreerd. Ze was wat, negen Moons. Ze hield een oog op Stellularkit zodat deze niet eenzaam op zou groeien, ze zorgde ervoor dat ze nog steeds taken uitvoerde, dat ze andere steunde die het net zoals haar lastig hadden. Ze probeerde het zo hard, zo goed, en toch faalde ze. Ze wilde weg, weg uit het kamp.

words: 1002 | tag: Whitewalker, Appleseed, Crystalstar, Shrimppaw & Coyotespirit

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: End of Watch [Announcement]