Temper

Serieus, waarom moest ze hier mee dealen. Zij was een van de beste Young-Ones, dat was toch zeker wel duidelijk. Ze mocht misschien uit de hoogste zijn, een ego hebben, maar niet zonder reden. De rest was gewoon minderwaardig aan haar. Zeker dat kind waarmee ze een mentor moest delen. Dat was iets waarover ze het nog steeds niet eens was. Ze was er mee naar Brat gegaan maar die moest het weer niet horen. Nee natuurlijk niet, want ze was de oh zo machtige leider nu, dus wat een probleem als ze moest toegeven dat ze fout zat. Maar ze zat wel fout. Skadi had het niet nodig om een mentor te delen. Ze was beter als dat. Ze had immers Cobra als mentor gehad. Nee, ze had een mentor nodig die haar de volle aandacht gaf. Die alleen op haar training focuste en niet een zeverende kitten er ook nog bij moest helpen. Maar blijkbaar wilde het nieuwe leiderschap van de Elite haar geduld testen. Iets wat amper aanwezig was. Geen slim plan. Het was dan ook geen wonder dat ze nu geïrriteerd door de straten van de Twoleg place stampte, weg van dat rotkamp.


+Hellhound

Vanuit de bosjes was het zicht het beste. Skadi die zichzelf helemaal boos liep te maken. Hij bleef haar een tijdje vanaf een afstandje volgen om te zien of ze zou kalmeren maar het leek er niet echt op. Snel nam hij een omweggetje om een stukje voor haar uit te komen. Natuurlijk was de omweg niet zou groot dat hij nu moest hijgen. Alhoewel hij veel bereid was te delen wilde hij toch liever wel fatsoenlijk voor de dag komen bij zijn Young One. "Skadi, wat loop je hier te doen?" vroeg hij vanaf het dak van het schuurtje waar hij op stond. Via een tak van een boom sprong hij naar beneden om voor haar op de stoep terecht te komen.

Had het over de duivel en hij kwam. Ineens stond die mentor van haar voor haar neus, vragende wat ze hier liep te doen. Oh was het nou ook al verboden om het kamp uit te gaan? Het was toch duidelijk dat ze hier liep, moest ze wat anders doen dan. “Wat gaat jou dat aan,” kaaste ze terug. Irritatie was duidelijk in haar stem te horen. Misschien moest ze meer respect tonen naar een member met twaalf tanden, maar hij had tot nu toe nog niet echt heel veel voor haar gedaan. Geen dingen waardoor ze respect voor hem zou krijgen. Bang was ze ook niet voor hem. Nee, het was al lang geleden duidelijk geworden dat ze amper voor iets of iemand bang was. “Moet je dat kwijljong niet gaan trainen?” Vroeg ze daarna snijdend.

“Wat gaat jou dat aan,” reageerde zijn Young One, duidelijk geïrriteerd. De rosse kater hief een wenkbrauw, dit was niet een houding die hij apprecieerde in Young Ones. Het was een houding die er voor zorgde dat er snel een einde aan je leven kwam als je die tegen de verkeerde kat gebruikte. “Moet je dat kwijljong niet gaan trainen?” vulde de calico nog even geïrriteerd aan. Hellhound zuchtte geïrriteerd voor hij Skadi recht in haar ogen aankeek. "Skadi, ik zocht jou omdat ik jou wilde trainen. Het staat me dus niet aan als je zonder reden het kamp uit bent. De volgende keer ga ik echt Moriah trainen in jouw plaats als ik je niet kan vinden. Heb je dat liever?" zei hij streng met een lichtelijk geïrriteerde toon in zijn stem. Hij had geen behoefte aan Young Ones die niets anders konden dan met hun ego zwaaien zonder hun best te doen. Noch aan Young Ones die niet wisten wanneer ze respect moesten hebben.

Ze kreeg een geïrriteerde zucht uit de kater. Oh was het niet naar zijn zin? Nou zij vond het anders ook niet echt leuk dat ze een mentor moest delen in de twee laatste manen van haar training. Ze zou nu klaargestoomd moeten worden voor haar final task, niet moeten wachten tot het haar beurt was om te trainen. Ze hield dan ook haar kop hoog en ontmoette zijn blik met een vurige van haar eigen. Hij kon haar nu de les lopen lezen, maar dat maakte haar niets uit. “Nou sorry dat ik niet heel de dag ga lopen wachten tot ik aan de beurt kom.” Beet ze terug. Zijn strenge toon en irritatie deden haar niets. Waarom zou ze naar hem moeten luisteren als hij maar half aandacht had voor haar.

Ze had meer potentie dan Moriah, dus als hij iemand minder aandacht zou gaan geven, dan zou het hem moeten zijn. Niet haar. Zij zou groter worden dan dat snotjoch ooit kon. Zoveel werd haar zeker wel verteld in haar dromen. Natuurlijk vertelde ze daar niemand over, want niemand zou haar gaan geloven. Maar zij wist het zeker en ze zou dus voor niets of niemand minderen met wat ze wilde.

“Nou sorry dat ik niet heel de dag ga lopen wachten tot ik aan de beurt kom.” Dit soort houding beviel hem totaal niet. Uiteindelijk was hij de mentor en zij de Young One. Hij had meer dingen te doen dan alleen haar trainen. Zij daarentegen? Niet veel. Van de huidige leiding had hij niet vernomen dat ze een task zou hebben. Jagen kon ze ondertussen wel dus deed ze niet de hele dag over. Wat wilde ze verder nog doen? "Skadi, ik hoop dat je begrijpt dat jouw trainingen in mijn tijd moeten passen. Niet andersom." Rustig ging hij zitten terwijl hij haar recht in de ogen aan bleef kijken. Hij had absoluut geen zin in dit gedoe maar was bereid om haar nog wat meer kansen te geven. "Ga je nog mee trainen of loop je liever te niksen?" vroeg hij haar vervolgens. Dit was niet echt een vraag waar ze een ander antwoord op kon geven dan hij wilde. Als ze dat toch deed zat ze alleen maar haar plan om snel member te worden in de weg. Haar probleem, niet het zijne.

En nou liep hij haar ook nog eens te vertellen dat ze maar in zijn schema moest passen. Ze rolde haar ogen. Zo belangrijk was hij nou ook weer niet. “Mijn training is belangrijker als die van Moriah,” vertelde ze hem. Dan plande hij dat kind maar als laatste in. Niet dat hij dat voor lang hoefde te doen. Ze zou toch niet ophouden totdat ze een nieuwe mentor had. Eentje die haar wel al hun tijd kon schenken en haar kon helpen eerder member te worden. Ze zou niet lang opgescheept zitten met deze haarbal als het aan haar lag. Blijkbaar leek hij ook niet te begrijpen dat ze wel belangrijkere dingen had te doen dan om op hem te wachten, want hij vroeg haar of ze nou mee ging trainen of niets zou blijven doen. “Niet met plezier.” Siste ze naar hem toe. Nee, als hij dacht dat ze naar al zijn domme commando’s zou luisteren dan had hij het fout. Het enigste waar ze zin in had was hem raak te slaan tijdens vechttraining.

“Mijn training is belangrijker als die van Moriah,” reageerde Skadi. De rosse kater keek haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. Ze dacht wel echt dat ze heel wat was. "En waarom is dat volgens jou?" vroeg hij. Langzaam maar zeker begon hij te lopen en vroeg of ze nog mee zou gaan om te trainen. “Niet met plezier.” De rosse kater rolde met zijn ogen om de manier waarop het antwoord naar hem toe werd gesist. Tegen de tijd dat de kattin duidelijk met hem mee liep, verhoogde hij het tempo. Ze hadden al tijd verloren dus zou ze maar met hem mee moeten rennen. Wat ze vandaag gingen oefenen zou ze niet leuk vinden. Tegen de tijd dat ze tussen de weilanden stonden kwam hij tot stilstand, vlak bij een brede sloot. Zeker een vossenlengte of drie breed, te breed om te springen. "Ooit gezwommen?" vroeg hij op een neutrale toon.

Haar oh zo geweldige mentor leek het nodig te vinden om te vragen waarom haar training belangrijker was. Echt, waarom had Brat haar met een debiel zoals hem opgescheept, dit verdiende ze niet. “ík ben bijna een member, dat snotjoch is amper bij zijn moeder weg. De Elite heeft sterke members nodig,” kwam haar botte antwoord. Toch was het waar. Moriah had amper wat geleerd, dus hij zou er niet onder leiden, maar zij ging mooi niet haar final assessment later houden dan twaalf moons. En dus volgde ze hem met tegenzin. Een tegenzin die alleen maar groeide toen ze zag waar ze aangekomen waren; een brede sloot. “Als ik had willen zwemmen was ik wel bij die stinkclan gebleven,” beet ze Hellhound toe. Hij mocht misschien haar mentor zijn, maar ze zou het hem niet gemakkelijk maken. Snel genoeg zou ze ook wel een andere voor haarzelf strikken.

“ík ben bijna een member, dat snotjoch is amper bij zijn moeder weg. De Elite heeft sterke members nodig,” reageerde ze op een botte toon. Ze had te veel vertrouwen in zichzelf en dat zou vroeg of laat haar einde zijn. Hij had er meer dan genoeg gezien waarbij precies het zelfde gebeurde. "Dus jij weet waar je op moet oefenen en hij weet dat nog niet, jij bent dan toch gedegene die minder begeleiding nodig heeft?" vroeg hij door op haar eigen redenatie. Geheel logisch was het zeker niet, maar goed. “Als ik had willen zwemmen was ik wel bij die stinkclan gebleven,” reageerde ze. De rosse kater zwaaide geamuseerd met zijn staart. "Wil dat zeggen dat je het niet kan?" vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw, haar deze keer meer uitdagend. "Een beetje Elite member kan overal een weg vinden, ook als dat door het water is."

Helhound leek het maar niet te willen snappen, maar ze ging hem nou ook niet de satisfactie geven van een antwoord. Gewoon een moordende blik gericht op de kater was genoeg. Maar nee, hij bleef moeilijk doen, beweren dat ze niet kon zwemmen op uitdagende toon en haar daarna vertellen dat ze niet waardig was om een member te zijn als ze het niet kon. “Nou sorry dat mijn vorrige mentor het loodje legde voordat ik het kon leren,” beet ze naar hem toe. Hij kon haar alleen maar afzeiken in plaats van dingen aanleren, bleek het zo. Ze zou zo snel ze kon wel een andere mentor regelen, want deze? Die zou ze het liefst net als Certa in de fik steken.

De boze blik bleef aanhouden. Op het moment verwachtte hij niet eens anders meer van de kattin. Dit was geen kat die hij alles tot in de perfectie aan wilde leren. Goed genoeg was goed genoeg. Ze wilde toch helemaal niet van hem leren, ze wilde enkel domweg vechten. Dat betekende niet dat hij haar geen minimum niveau mee wilde geven. Hij moest zijn reputatie van goede mentor immers wel houden. “Nou sorry dat mijn vorrige mentor het loodje legde voordat ik het kon leren,” gaf ze toe. "Dus je kan het niet?" concludeerde hij op een vragende toon. "Weet je wel hoe het zou moeten of dat ook niet?" vroeg hij op een rustige toon. Haar antwoord zou hem vertellen op welk niveau hij moest beginnen met uitleggen. Hij kon niet zeggen dat zwemmen zijn favoriete bezigheid was, zijn vacht werd zwaar en duurde eeuwig om te drogen. Toch was het een nuttige vaardigheid die hij zijn Young Ones mee wilde geven.

Hoe werd er van haar verwacht dat ze met dit mormel moest trainen? Ten eerste moest ze maar rond gaan zitten wachten tot hij tijd had voor haar en dan moest hij ook nog eens onmogelijk irritant en moeilijk gaan doen. “Ik heb ooit één les gehad,” vertelde ze hem geïrriteerd. Dat was geen leugen, maar het was ook geen bijster uitgebreide les geweest, aangezien ze dat zielige excuus van een bloedverwant het water in had geduwd voor ze echt wat konden leren. Ook was ze toen een kitten geweest en was het maar een klein stroompje waar ze in hadden geoefend. Toch, ze was het er niet mee eens dat Hellhound haar beschouwde als een idioot kind. Hij paste zelf beter in die beschrijving dan haar. “Ik snap dat je jezelf omhoog moet houden in het water en dat je niet zomaar blijft drijven,” vervolgde ze droogjes.