I'm faded

Tidekit hield van slapen, zoals de meeste kittens van haar leeftijd. Maar soms was ze wakker. en dan durfde ze zich nog wel eens vervelen, hoewel ze het niet waagde om zelfs maar te proberen het nest uit te gaan. De wereld daarbuiten was groot en eng, brr! Nee, ze bleef wel braaf bij haar zusje en bij haar moeder. Maar vooral bij haar zusje. De kattin waarvan ze dacht dat het haar moeder was, rook.. Minder bekend. Maar niet helemaal. Ze rook nog steeds heel bekend, bekender dan de vreemde kat die nu de nursery binnenkwam, maar niet echt.. Niet zoals haar zusje. Maar Tidekit was nog veel te jong om dat echt te beseffen. Het was meer een raar gevoel, dat ervoor zorgde dat ze zich altijd net iets meer tegen Dimkit aandrukte dan tegen haar moeder. Maar ze keek wel met nieuwsgierige kittenblauwe oogjes naar de nieuwkomer toen die bij hen stopte. Oh, hallo?

+Newtpaw eerst

_{Met een kleine glimlach stapte de flame point de nursery binnen en begroette ze de queens die er waren. Har blik gleed al snel naar een hoopje kittens die nog geen twee weken op deze wereld waren en nu al een hoop problemen met hun meegebracht hadden. "Hallo," miauwde ze zacht terwijl ze bij Tidekit voor het nest ging zitten. "Ik ben Newtpaw" het was beleefd om jezelf voor te stellen, toch? Al zal de kitten het misschien niet eens meer weten straks. Newtpaw moest nog zo veel leren over de planten en hoe de leeftijden van katten werkte. Wanneer ze wat konden.}

Tidekit's oogjes waren groot en nieuwsgierig. De vreemdeling werd steeds groter - dat betekende dat ze dichterbijkwam, had het jonge poesje al geleerd. Ze opende haar bekje om de naam te herhalen; ze haalde even spastisch adem, als een vis op het droge, maar sloeg er niet in om geluid uit te brengen. Even fronste de kitten gefrustreerd, maar daarna deed ze haar bekje weer toe met een klein piepje die als begroeting moest dienen. Ze rekte haar nek wat uit en snuffelde, proberend de geur van de nieuwkomer in zich op te nemen. Het was immers best speciaal, heel anders dan de geuren die ze tot nu toe geroken had! Kruidig, zou ze het later leren noemen.

_{Toen Newtpaw haarzelf voorstelde opende de kitten haar bekje om, waarschijnlijk, haar naam te herhalen. In plaats van woorden kwamen er echter alleen wat piepjes uit en glimlachte de flame point zacht. Erg veel wist ze nog niet over de medicine cat dingen, ziektebeelden, plantjes, alles. Met een zachte zucht ging de jonge kattin zitten en bekeek ze de kitten. "Tidekit, toch?" Vroeg ze. Ze wist nog niet hoeveel een kitten kon op die leeftijd, maar dat zou ze vanzelf wel leren.}

De poes ging zitten, waardoor Tidekit minder hard moest opkijken naar haar. Dat vond ze wel fijn. Het jonge poesje knikte toen de apprentice haar naam vroeg, en kroop toen onhandig een beetje dichterbij. De geur van de kattin intrigeerde haar - het was niet iets dat ze al eerder geroken had, en gretig snoof ze het op. Het maakte haar nieuwsgierig en het prikte grappig in haar neus. Kruiden, die geur zou ze later wel een fijne geur vinden. Het bracht een bepaald gevoel van veiligheid - van gered worden.

De jonge kitten kreeg een lik over haar kopje, waarop ze luid even snorde. Een momentje sloot ze haar ogen terwijl ze de kruidige geur inademde, maar toen raakte ze afgeleid door de vraag wat het überhaupt was dat ze rook. Tidekit keek op naar de apprentice en tikte wat onhandig met haar voorpootje tegen diens borst als om haar aandacht te trekken. "Wa.. G-g-geuj?", vroeg ze met de nodige moeite. Haar tong had altijd problemen als ze woorden probeerde te zeggen; maar ze had niet echt door dat dat misschien op zijn minst lichtjes ongewoon was.

Tidekit fronste lichtjes gefrustreerd toen Newtpaw haar niet leek te begrijpen. Oké, hoe kon ze het beter uitleggen, zodat het wel duidelijk was? Haar kittenblauwe oogjes dwaalden doorheen de nursery terwijl ze nadacht. Uiteindelijk kreeg ze een idee; ze richtte haar blik terug op de apprentice en tikte haar neusje één keer, twee keer tegen diens vacht. Daarna hief ze haar voorpootje op en tikte ze ermee tegen haar neusje - of dat probeerde ze toch. De tweede poging lukte het haar wel. Oog-poot coördinatie was niet haar sterkste punt. "Geuj!", mauwde ze uiteindelijk, triomfantelijk bijna, al bedoelde ze het nog steeds als vraag. Geur, welke geur was dat?

Newtpaw leek het nu te snappen, waarop Tidekit vrolijk snorde. Ja, geur, dat bedoelde ze! Want het was intrigerend en helemaal niet als iets dat ze al eerder geroken had. Kruiden, antwoordde de apprentice bijna vragend. Het rosse poesje keek nadenkend en knikte. Kruiden, dat was een cool woord. Had ze dat al gehoord? Ze kon het zich niet herinneren. Ze wist dus ook niet meteen wat het was. "J.. K.. Kje.. Kjuiden..", antwoordde ze toen met vragende toon in haar stem, al moest ze een paar keer proberen voor haar tong zich rond het woord kon plooien. Hm, interessant. Wat zou dat inhouden?

_{Tidekit probeerde het woord kruiden uit te spreken terwijl Newt haar bik werd weggetrokken door een beestje die ze vanuit haar ooghoek zag lopen. Zijn acht pootjes bewogen zonder enige haast onder zijn dikke lichaam en de flame point voelde een glimlach op haar snuit kruipen. "Hallo meneer spin," miauwde ze zacht en langzaam leek hij wat in hun richting te wandelen. "Kijk Tidekit dat is een spin" glimlachte ze naar de kitten terwijl ze naar de spin gebaarde met haar kop.}

Newtpaw werd ergens door afgeleid dus natuurlijk moest Tidekit dan ook zoeken naar wat er aan de hand was. Haar blik viel op een raar beestje dat heel veel poten leek te hebben. Nieuwsgierig kroop ze wat dichterbij. De kalme reactie van de medicine cat apprentice zorgde ervoor dat ze ook geen schrik had, want als dit beestje iets was om bang van te worden dan zou Newtpaw dat wel duidelijk maken, toch? "Ooooh.. Haaajjo m.. M.. Menee.. Ps-in!", deed ze de apprentice na met piepend stemmetje. Wat een grappig beestje!

_{Met een glimlach keek ze naar Tidekit die haar interesse voor het beestje leek te delen. Misschien kwam het alleen omdat ze het dier nog nooit gezien had, misschien vond ze ze gewoon leuk. Newt wist het niet zeker, maar ze wist wel meer dingen niet. "Spinnen maken een web waarin ze kleine insecten vangen" legde ze uit aan de kitten. Ze wilde dat kleine beetje kennis wat ze had graag met haar delen. "Die eten ze op en wij kunnen hun web weer gebruiken in de medicine cat den als iemand iets gebroken heeft bijvoorbeeld" murmelde ze zacht en glimlachte. Misschien dat ze straks in Tidekit haar ogen wel een echte medicine cat zou zijn en geen misbaksel zoals ze bij de rest van de clan was op dit moment.}

Newtpaw legde uit over spinnen. Tidekit nam de informatie in zich op; hoewel ze soms dommig overkwam omdat ze niet zo goed was in praten, was ze veel intelligenter dan ze leek. De webben werden gebruikt in de medicine cat den als iemand bijvoorbeeld iets gebroken had. Oh, dat was interessant! Tidekit keek op met glanzende kittenblauwe oogjes. "Web ssss.. sjoeken wij!", mauwde ze enthousiast. Ja, ze konden samen op zoek naar zo'n web dan, zodat de medicine cat apprentice weer nieuwe stock had! Dat klonk als een nuttige én interessante bezigheid.

_{Terwijl ze Tidekit uitlegde over spinnen en de webben die ze maakte en weer werden gebruikt bleef ze haar in de gaten houden. Glanzende blauwe kittenogen ontmoette haar eigen, blauwe kijkers en de flame point glimlachte. ”Oke,” grinnikte ze zacht en knikte. Samen spinnenwebben zoeken zorgde ervoor dat ze meer konden meenemen en zo konden ze de nursery even uit. ”Ga je met me mee dan, Tidekit?” Vroeg de oudere poes terwijl ze opstond en richting de uitgang van de nursery liep. Samen met de kitten leek het alsof alle gedachten en negatieve gevoelens die ze had plaats maakte voor vrolijkheid, iets wat ze goed kon gebruiken nu.}

Newtpaw leek haar hulp te kunnen gebruiken en een grote glimlach verscheen op Tidekit's snuitje. Met onhandige pootjes stond ze op uit het nest en probeerde ze, zo snel als ze kon, de medicine cat apprentice te volgen. Maar haar pootjes waren niet snel maar eerder onhandig, en ze viel even neer voor ze de nursery überhaupt uit raakte. Tidekit was dat echter gewend, had altijd over haar eigen poten gestruikeld en hoewel ze beter werd in lopen naarmate ze ouder werd, was het duidelijk nog steeds geen talent. "Waaj?", vroeg het poesje met piepende stem toen ze uiteindelijk Newtpaw ingehaald had, haar groenblauwe oogjes glijdend over de omgeving alsof ze meteen een spinnetje zou spotten.

_{Met grote ogen snelde ze naar Tidekit toen ze haar over haar eigen poten zag struikelen. "Gaat het?" Vroeg ze zachtjes, maar al snel vroeg de kitten haar waar ze naartoe gingen en ging ze er maar vanuit dat ze zich niet ernstig bezeerd had. "We gaan naar de bramenstruiken, daar vind ik meestal de meeste spinnen." In het kamp dan, dacht ze. Buiten het kamp was er natuurlijk veel meer ruimte voor de spinnen en zaten ze vaak om de dode takken die van de bomen gevallen waren, maar de kitten kon ze niet meenemen naar buiten.}

De bramenstruiken, daar waren de meeste spinnen. Tidekit knikte, die informatie in zich opslagend voor het geval dat ze ooit nog eens gevraagd werd om te helpen, en met onhandige maar zelfzeker pootstapjes maakte ze haar weg naar de struik. Haar nieuwsgierige oogjes waren lichtjes toegeknepen terwijl ze tussen de takjes heen probeerde te turen, zoekend naar een teken van een spinnetje die hen nuttige dingen zou schenken. Hele belangrijke dingen! Hoewel ze nog niet helemaal wist hoe dat web gebruikt werd, natuurlijk. Maar Newtpaw had het doen klinken alsof het heel belangrijk was en dat geloofde ze op haar woord.