We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Ze kon zichzelf niet eeuwig in de medicine cat den verschansen, hoe graag ze dat ook zou willen. Elke keer dat ze door het kamp liep, voelde ze smerige groene ogen in haar pels prikken. Ze keek hem niet aan, keek niet eens zijn richting op, maar voelde zich zo verschrikkelijk onveilig. En opnieuw vroeg ze zich af hoe Acornstar ervoor had kunnen kiezen om die engerd in het kamp te laten.
In een streep, zonder op of om te kijken, liep ze naar Bluejay toe, een kat die ze wel met haar leven vertrouwde. Ze keek naar de bekende blauwe ogen van Bluejay en draaide haar oren wat weerloos naar achteren. "Zou je vandaag met me mee willen op kruiden patrouille?" vroeg ze hem zachtjes.
Onderwerp: Re: [Bluejay] Poppy wo 19 mei 2021 - 12:25
Hij had zichzelf comfortable gemaakt op zijn favourite plek in het kamp, één waar hij het allemaal goed kon observeren. Van nature was hij een huese pottenkijker, wilde graag weten wat er zowel in het kamp omging en was geïnvesteerd in de roddels, de schandalen. Gek was het dan ook niet dat hij er een oog voor had ontwikkelt. Één die zeker nu van pas leek te komen. De vreemdeling in hun kamp was het gesprek van de dag, de roddel van de week en een vreemd uitkomen van een nog vreemdere oorlog. De warrior had het niet zo op de rogue. Vertrouwde hem voor geen meter en wilde hem graag zo ver mogelijk weghouden van zijn dochter. Wat er in vredes naam omging in de kop van hun leader wist hij niet. Het was bijna bovennatuurlijk, dat dezelfde leader die nog niet erg lang geleden zijn eigen dochter niet vertrouwde en deze bijna verbande omdat ze met haar staart tussen d'r poten vluchtte voor een gevecht. Nu zo maar een vreemde in hun midden toe liet nadat diezelfde de kater hem aan had gevallen. Was het een vreemde vorm van character development of had iemand zijn kop ingeslagen in het gevecht? Blue slaakte een zucht en liet zijn kop kort op zijn poten hangen, hief deze enkel op toen hij oog kreeg op Pepperpaw.
De jonge medicine cat stapte in een rechte lijn zijn richting op en haar oortjes waren weerloos naar achteren gedraaid. Bluejay slikte en hief zichzelf op zijn sterke poten. Dat ze er zo onzeker bijliep was niet vreemd, gegeven de vlooienbaal die rond liep. De zilveren kater zuchtte maar schoot haar een zelfverzekerde glimlach toe. Draaide zijn oren naar voren om haar vraag, zo zachtjes uitgesproken, op te vangen en knikte. "Tuurlijk, kid" Altijd. De warrior genoot er van het kamp uit te gaan, en als hij daarmee de medicine cat apprentice kon helpen, zeker nu, deed hij het zonder twijfel. "Show me the way" moedigde hij de kattin aan waarna hij naast haar stapte.
Onderwerp: Re: [Bluejay] Poppy wo 19 mei 2021 - 21:55
Automatisch bewoog ze zich een beetje in de schaduw van Bluejay, alsof ze zich bij hem kon verstoppen. De massieve, fluffy kater was gelukkig ook wel een goed kattelijk schild, maar ze haatte het om zich zo onveilig te voelen binnen haar eigen kamp. Gelukkig was het haar tot nu toe gelukt om niet alleen met Brokentune terecht te komen. Hem voorheen op het territorium vond ze nog niet zo spooky. Ze kreeg nare vibes van hem, maar daar kon ze nog heel hard wegrennen en op de bescherming van haar clangenoten rekenen. Dit? Dit was in haar persoonlijke veilige haven, zonder bescherming.
Gelukkig kon ze wel op Bluejay rekenen, ze schonk hem een oprechte glimlach. "Bedankt, Bluejay," zei ze, waarna ze met hem het kamp uitliep. "We hebben wat nieuw spinrag nodig en ik hoop dat we nog wat kunnen vinden buiten.. Newtpaw heeft zoveel moeten gebruiken."
Onderwerp: Re: [Bluejay] Poppy wo 26 mei 2021 - 16:19
De apprentice verschool al snel in zijn schaduw, de grote kater hoefde niet lang na te denken waarom. Kon het niet helpen zich ietwat groter te maken terwijl hij aan haar zijde het kamp uitliep. Acornstar was een idioot met een constant schuivende opinie. Dat was duidelijk. Het strook zijn pels in de verkeerde richting, hoe iemand zich niet veilig kon voelen in de plaats die ze al thuis achtte. Het deed de grote kater kort denken aan Flutterpaw die huilend en jammerend aan hem gekleefd was geweest. Bang voor het gevaar dat er blijkbaar loerde. Bluejay beet kort op zijn wang, hij had gedaan voor het jochie wat hij kon, maar had hem niet kunnen helpen. Nee, hij was gevlucht, als hij Newtpaw geloven moest. Newtpaw die er keer op keer bij was, erg toevallig.
Bluejay werd door de jonge apprentice uit zijn gedachten getrokken en glimlachtte kort terwijl hij naar haar luisterde, knikte "Geen dank nodig joh Pepperpaw, ik doe het graag." Gaf de jonge kattin een zacht speels duwtje tegen de schouder voor hij verder luisterde naar haar uitleg. Zuchtte zachtjes, er waren veel wonden geweest om te helen. Ook hij was er niet ongeschaafd uitgekomen. De wonden op zijn borst en flank piekte nog altijd, maar genoeg om er over te klagen was het niet. "Ik zal mijn ogen goed openhouden" verzekrde hij de medicine cat apprentice. Hoopte even gelukkig te zijn in het vinden van spinrag als hij was geweest toen hij samen met Routnose Catnip had gezocht. Nou herkende hij die geur veel beter dan spinrag natuurlijk. "Ik hoop dat je al wat bij hebt kunnen komen?" vroeg hij vervolgens om de stilte te voorkomen, maar ook omdat het hem intereseerde. Liet zijn zorgzame blik op de kattin vallen. Tijden waren lastig en hij kon zich goed voorstellen dat de kattin aardig onder druk stond. Zeker met de vlooienbaal die onder hen leefde.
Onderwerp: Re: [Bluejay] Poppy zo 30 mei 2021 - 20:51
Het benauwde gevoel viel van haar af op het moment dat ze het kamp uitliep. De vogels floten ze tegemoet en de bosgeuren dreven om hen heen. Pepperpaw had eventjes een momentje nodig om stil te staan en diep adem te halen. Hier was het veilig en prettig. Zeker in de aanwezigheid van Bluejay, wie ze eigenlijk al vrij snel als een vaderfiguur had geadopteerd, lief dat hij was.
Ze lachte eventjes kort toen deze een duwtje tegen haar schouder aan gaf. Ze moest er eventjes een stapje door zetten, aangezien Bluejay zoveel groter en sterker was. "Jij kan hoger kijken dan ik," merkte ze op met een glimlach, helemaal opbloeiend nu ze buiten het kamp was, uit de blik van Brokentune. Ze keek vervolgens omhoog naar de kater bij zijn volgende vraag. "De hoofdpijn gaat elke dag beter," merkte ze op. De hoofdpijn van Brokentune liet ze maar eventjes ter zijde. "Heb jij nog last van je wonden van het gevecht? Heb je nog extra kruiden nodig?"
Onderwerp: Re: [Bluejay] Poppy do 29 jul 2021 - 23:57
Een warme grinnik ontsnapte hem, zijn blik schoof over hun omgeving terwijl ze tussen de bomen heen stapte. Dit was de tweede keer dat hij een medicine cat vergezelde op een zoektocht, de vorige keer had zijn ego behoorlijk vergroot. Een kleine glimlach speelde op zijn gezicht toen de herinneringen aan die dag bij hem terug kwamen. Hopelijk zou ze hetzelfde geluk nu gegund worden. Het deed hem goed om te zien hoe Pepperpaw enkel meer leek op te bloeien, des te verder ze uit het schaduw van het kamp kwamen, weg van dat vieze beest. Ze glimlachte, vertelde dat haar hoofdpijn met de dag verder wegtrok.
"Oh dat is geweldig om te horen kid!" Hij knikte, liet zijn blik op die van haar vallen voor hij zijn zware schouders op haalde toen ze hem vroeg naar zijn verwondingen. Ze piekte, irriteerde, een te snelle beweging trok pijnlijk aan zijn aandacht, maar echt levens bedreigend waren ze gelukkig nooit geweest en zou het niet worden. Enkel vervelend. "Ze zijn nog ietsje aanwezig" vertelde hij haar terwijl hij aan zijn oor trok. Hij haatte het om de medicine cat den op te zoeken, de geur, de kruiden, het waren herinneringen aan tijden die hij liever links liet liggen. En als hij door irritatie moest bijten om de ruimte te ontwijken, dan deed hij dit met opgeheven kop. Een glimlach er boven op en klaar is kees, niks aan het handje. "Maar goed, dat gaat vanzelf wel over ey" hij knikte, boog zijn blik weg. "Waar kunnen we het beste beginnen met zoeken?" danste hij kundig om het onderwerp heen