Before you get a taste, it's taken

Hoewel Acornstar de schuld opnieuw niet bij hem zou leggen, had Snakekit heus wel de lichte twijfel bij zijn leader opgemerkt. En hij wist dat hij niet van het ergste uit moest gaan, maar er was een deel in hem dat lichte vermoedens had over wie zijn vader kon zijn en hij wist heus wel dat Acornstar niet dom was. De kater wist ook wel dat zijn vader niet uit hun Clan kwam, anders had zijn moeder echt wel anders gereageerd. Zou ze liefdevoller tegenover Snakekit hebben gestaan als zijn vader uit ShadowClan kwam? Zijn blik gleed naar Acornstar en hij wiebelde met zijn oortjes. Hij wist wat Acornstar met zijn moeder zou doen als zijn vader echt uit BloodClan zou komen en hoewel hij het niet altijd goed had kunnen vinden met zijn moeder wist hij niet of hij verbanning wel een goede oplossing vond. Toch mocht hij geen twijfel tegenover zijn leader laten merken. “Dat heeft ze dan zelf verdiend,” zei hij moeizaam tegen zijn leader. Hij richtte zijn blik naar zijn pootjes. “Ik zal het wel aan haar vragen,” zei hij uiteindelijk op een zachte toon tegen zijn leader, zijn blik houdend op zijn pootjes. “Ik zal wel aan haar vragen wie mijn echte vader is. Ik denk dat ik sowieso zo niet verder kan gaan als ik de hele tijd onwetend blijf. Ik wil weten wiens bloed er naast die van ShadowClan door mijn aderen stroomt.” En hij bad tot StarClan dat het niet BloodClan was.

Snakekit gaf een knikje op de woorden van zijn leader. “Dat zullen we dan wel zien,” probeerde hij op een dappere toon te zeggen, al zonk zijn hart in zijn keel bij het vooruitzicht het echt aan zijn moeder te moeten gaan vragen. “Ik zal met een geruster hart aan mijn training kunnen beginnen als ik weet dat mijn vader niet van één of andere verboden Clan komt.” De kans was klein, maar misschien was er toch een kansje aanwezig dat zijn vader overleden was en dat zijn moeder dat niet tegen hem had willen vertellen. Hij bewoog met zijn oortjes. Hij zou het wel zien. “Ik hoop dat wat het antwoord ook is, ik je toch trots kan maken dat ik onderdeel uitmaak van je Clan,” zei hij en hij keek weg nadat hij dat gezegd had. Hij vond het niet leuk om zijn innerlijke gevoelens met anderen te delen, maar als hij naast zijn pleegvader één kat bewonderde, dan was het wel Acornstar. En als deze, ongeacht wat, trots op hem zou zijn, dan zou dat op zich al als een overwinning voelen.

Snakekit gaf een knikje toen Acornstar aangaf dat het wel goed zou komen. Uiteindelijk zou alles goed moeten komen, had hij ooit gehoord van zijn pleegvader. Hij vond het alleen heel moeilijk om te geloven als het leven zo veel ellende naar hem gooide. Maar ja, misschien hadden de meesten katten in zijn Clan dat wel. “Dan ga ik je maar laten doen,” zei hij op een zachte toon. “Je hebt vast andere dingen te doen dan praten met een kitten.” Hij gaf Acornstar weer een knikje en deed wat stapjes naar achteren. Hij wist niet of hij dit een fijn gesprek vond, maar ergens deed het hem wel goed dat zijn leader er wel vertrouwen in leek te hebben. Dat was beter dan dat hij een negatief antwoord zou hebben gekregen en zich nog minder thuis had gevoeld in zijn Clan dan hij op sommige momenten al deed.

Het was waar dat hij andere dingen te doen had dan praten met een kitten, maar het was wel belangrijk dat hij naar elke kat in zijn clan luisterde, ook de jongsten. Hij had dan wel de kitten proberen gerust te stellen, maar wat hij echt zou doen wanneer bleek dat de vader een bloodclanner was wist hij eerlijk niet goed. Hij knikte dan ook kort. "Ik heb inderdaad nog wat dingen te doen," Hij sprak alleen niet verder meer over dat hij hoopte dat zijn vader niet een bloodclanner was, want het was gewoon beter als dat niet het geval was hoe je het ook wendde of keerde.

[Topic uit]