[Duo training] I get by with a little help

Settleddust zat onder de verbrande esdoorn, zijn blik kalm vooruit gericht. Vandaag had hij zijn beide apprentices bij hem geroepen. Bluepaw deed hem wel aan Chilypaw herinneren, beide leergierig, koppig en vol energie. Ze zouden vast goed op elkaar kunnen spelen. En alhoewel Chillypaw al veel meer ervaring had dan Bluepaw, zou het ook een kans voor haar zijn om te laten zien wat ze kon en alvast haar dengenoten helpen om te leren. En bovendien gaf het Bluepaw een kans om eens wat vecht manoeuvres uit te voeren bij iemand die iets meer haar eigen grootte was. Misschien kon ze verrassen, maar Settleddust zag het gebeuren dat Chillypaw de duidelijke overhand zou hebben. Maar ze zouden wat door de basis kunnen gaan, wat simpele aanval en ontwijken oefenen. Voor nu stond zijn vacht wat omhoog, omdat kouder herfstweer zich in het woud had gedrongen. De regen van de nacht ervoor hing nog aan de takken, en het hele woud was wat vochtig en damp, maar dat zou de training echt niet dwarszitten. Ze gingen door weer en wind.

+ Chillypaw en Bluepaw

Vastberaden baande Chillypaw zich een weg naar haar mentor. Vandaag kreeg ze een kans om zich te bewijzen, dus die zou ze ook met beide poten gretig aanpakken. Bluepaw zou niet weten wat haar overkwam! De grijze kattin gaf haar mentor een beleefd knikje toen ze aankwam, al kon ze een enthousiaste glimlach ook niet onderdrukken. Oeh, dit werd vetgaaf, ze kon het voelen in haar botten. Een goed potje ouderwets trainen, ook al moest Bluepaw derde wiel komen spelen. Oh wel.

Wat had ze veel zin in vandaag!! Bluepaw was er helemaal klaar voor! Ze had haar vader er trots over verteld, vandaag zou ze is echt vechten! Of nou ja, echt. Met een andere Apprentice. Een echt schijngevecht. Ze moest maar goed blijven nadenken om haar nageltjes in te laten... Vrolijk huppelde Bluepaw door het bos om uiteindelijk bij de Burnt Scyamore aan te komen. Settleddust en Chillypaw waren er al, maar Bluepaw vond punctualiteit niet super belangrijk. In ieder geval hoefde ze nu niet te wachten op de rest! 'Ik ben er!' kondigde ze zichzelf - beetje overbodig - aan, met een brede lach op haar snoet.

Het duurde niet lang voordat beide apprentices kwamen opdagen. Eerst was Chillypaw, die hij begroette met een glimlach en een kort "welkom". Het duurde niet lang voordat ook Bluepaw aansloot bij het gezelschap. Settleddust schudde de druppels van zijn snorharen en keek vervolgens met vriendelijke ogen aan. ‘Ik zie het, Bluepaw. Welkom,’ miauwde hij tegen zijn jongste apprentice. Hij keek beide eventjes aan, waarna hij maar eens het plan wilde gaan bespreken. Hij keek even naar Chillypaw. ‘Het is Bluepaws eerste training, dus we zullen weer door de basis gaan voor vandaag,’ miauwde hij tegen de donkerste van de twee grijze apprentices. ‘Vooral simpele rechte aanvallen, ontwijken, houding,’ noemde hij op. Hij keek eventjes naar Bluepaw. Hij zou haar niet direct helemaal in het diepe gooien. ‘Dus, Chillypaw, wil je de uitgangshouding voordoen?’ miauwde hij naar de oudere van de twee.

Lichtjes geïrriteerd door de latere aankomst van de jonge apprentice knikte Chillypaw haar toe, proberend om beleefd en waardig te blijven ook terwijl haar irritatie sprak in haar gele blik. Maar ze richtte haar blik meteen op Settleddust toen die begon te spreken en uitlegde dat ze enkel de basis zouden doen omdat het Bluepaws eerste training was. Chillypaw fronste hierbij. Hoe moest zij vooruitgaan als ze zich moest aanpassen aan het tempo van de jongere apprentice? Dan zou ze achter komen te zitten en dat wou ze niet. Maar de jonge kattin nam meteen het voornemen om Bluepaw eens te laten zien hoe het gedaan moest worden en daarbij meteen ook haar mentor onder de indruk te maken. Want als ze hem kon imponeren, kon ze hem misschien ook overtuigen dat dit soort lessen misschien wel goed waren voor Bluepaw maar haar eigenlijk alleen maar kostbare tijd uit poten nam. Settleddust vroeg haar om de uitgangshouding voor te doen, waarop Chillypaw meteen knikte en in de houding ging staan, poten lichtjes gespreid zodat ze stevig stond, vastberaden blik in haar ogen. Kom maar op, Bluepaw. Laat maar eens zien uit wat voor hout je gesneden bent.

Settleddust begroette haar vriendelijk terwijl de oudere Apprentice haar níet vriendelijk begroette. Bluepaw gaf haar een blik, maar richtte haar aandacht al snel weer naar haar mentor, die vertelde wat het plan was van vandaag. Ja, eerste training misschien, maar ze kon heus wel vechten! Toch hield ze wijselijk haar bekje dicht en keek verwachtingsvol naar de houding die Chillypaw aannam. Een grijnsje verscheen op Bluepaws snoetje terwijl ze de houding van de ander kopieerde, wat natuurlijk niet helemaal best was. 'Mag ik nu aanvallen??' vroeg ze gretig en ze keek haar mentor even snel aan.

Chillypaw was verrassend stil. Normaal gesproken was ze zo uitgesproken. Hij keek de oudere apprentice enkele momenten studerend aan. Ja, het was misschien iets wat ze al goed kon, maar een beetje herhaling kon nooit verkeerd. Bovendien zou ze Bluepaw helpen. Hij had altijd extreem genoten van zijn trainingen samen met Pepperpaw. Ze werd heus wel op haar niveau geholpen. Ze zou ook wel met hem sparren vandaag, dan zouden ze het voor kunnen doen voor Bluepaw. Ze liet wel een perfecte houding zien en hij knikte goedkeurend. Bluepaw probeerde het te kopiëren, maar al voordat hij een opmerking kon maken over haar houding, miauwde ze of ze mocht aanvallen. Eerst wilde hij ertegenin gaan dat het nog niet goed was. Maar, misschien zou ze beter leren als ze zou blunderen. ‘Als je denkt dat je Chillypaw omver kunt krijgen, ga je gang,’ miauwde de deputy. Hij wierp een blik naar zijn oudere apprentice. Ze moest een beetje zachtjes doen, Bluepaw was nog niets gewend.

Bluepaw kopieerde haar houding, of probeerde dat in ieder geval, maar stond helemaal niet zo stabiel als zij zelf. Voordat Settleddust echter maar de kans kreeg om daar feedback over te geven, vroeg de jongere apprentice al enthousiast of ze nu mocht aanvallen. Bluepaw's enthousiasme deed haar denekn aan haar eigen enthousiasme tijdens haar eerste trainingen en dat irriteerde haar. Het voelde bijna alsof ze vervangen werd. Settleddust's antwoord was dat ze mocht aanvallen als ze dacht haar omver te kunnen krijgen. Een grijns verscheen op haar snuitje en haar gele ogen twinkelden in enthousiasme. Oh, dit zou leuk worden. Ze zag de blik van haar mentor wel die haar aanmaande om rustig aan te doen - en dat zou ze heus ook wel doen. Maar ze zou ook haar best doen hoor; Bluepaw zou snel genoeg leren wat de échte wereld was en haar met zachte pootjes aanpakken tijdens trainingen zou niemand vooruit helpen.

'Als je denkt dat je Chillypaw omver kunt krijgen, ga je gang,' kwam er als antwoord van haar mentor af. Het klonk als muziek in haar oortjes. Met een grijns keek ze weer naar de Apprentice tegenover haar. Chillypaw was groter en gespierder dan haar, had duidelijk veel meer balans en wist ook wat ze deed. Maar dat ontmoedigde haar zeker niet. Ook niet toen Chilly haar een grijns schonk. Bluepaw wist dat het niet makkelijk zou worden, maar ze wilde het graag proberen. Misschien zou ze iedereen wel aangenaam kunnen verrassen, daar ging ze voor. Met een klein wiebeltje en een sprong dook ze op de grijze poes, haar pootjes uitgestrekt in de hoop die om Chillypaws nek te kunnen slaan, om haar daarna neer te duwen. Bluepaw was niet erg groot of sterk - al gebruikte ze natuurlijk wel al haar krachten, maar hopelijk was de verrassing genoeg.

Settleddust moest wel grijnzen toen hij het enthousiasme in de ogen van beide apprentices zag. Hij bleef rustig zitten en keek toe. Bluepaw was ongetraind, maar ze had wel pit. En ze was duidelijk niet bang om dat te gebruiken. Haar bewegingen waren dan ook voorspelbaar, wiebelig. Ze ging ook direct voor de nek, en Settleddust schudde een klein beetje met haar kop. Ze moest weten dat ze een grotere tegenstander nooit met brute kracht omver zou krijgen, ze zou het veel slimmer aan moeten pakken dan dat. Chillypaw zou dat ook weten, ze was benieuwd hoe zij zou reageren.