[HALLOWEEN EVENT] Head down, go to sleep to the rhythm of the war drums

De maan hing hoog aan de hemel, al was er weinig aan te zien. De wolken leken te kolken door de lucht heen. Zijn amberkleurige ogen stonden zelf even bewolkt na een avond fors trainen. Hij en Thunderbird hadden vandaag weer fors ruzie gehad en zijn humeur was dus naar een dieptepunt gezakt. Hij voelde zijn spieren trekken terwijl hij zichzelf opkrulde in zijn nest, een diepe zucht uit zijn mond rollend. Misschien zou het allemaal wel een beetje beter worden als hij een nacht goed geslapen had... Hij liet zijn oogleden langzaam over zijn ogen zakken en zijn ademhaling werd wat regelmatiger. Hij zou ze allemaal bewijzen dat hij geen Sinclaw was, geen Darkfire.. Hij was Dragonpaw.

doesn't play well with others

Kijk, nou dit was een leuk geval. Zo lief en pluizig als hij lag te slapen, zijn zwarte vacht haast onzichtbaar in het donker van de nacht. Toch had Tansystep er geen moeite mee om hem te vinden, al vond ze het ergens jammer dat ze alleen zijn droom in moest sluipen. Zou hij het niet leuk vinden om zijn opa ook te zien? Hij was een vrij grote naam in Dark Forest, maar voor nu zou ze hem een handje helpen bij zijn kleinzoon.

De wereld om hem heen leek op een plek waar het bos van Thunderclan en het donkere moeras van Shadowclan in elkaar overliepen. Een metaalachtige lucht hing tussen hen in, en een donkere vloeistof droop van de kale takken. "Oh Dragonpaw,"neuriede ze met een giechel. "Het is tijd om wakker te worden,"

x x /

litch

Hij sliep onrustig, zijn flank ging heftig op en weer. Je zou haast zeggen dat hij aan voelde komen wat ging komen, een schaduw die over hem heen viel. Wist hij veel dat als hij nu niet wakker zou worden, hij een groot probleem zou hebben. Zijn adem stokte abrupt toen een stem haar wakker maakte. Een neuriënde stem, een stem die hij niet kende. Zijn felle ogen schoten open en zijn oren gingen plat in zijn nek terwijl hij meteen de scherpe, metaalachtige geur van bloed herkende. Het was donker.. Dit voelde niet als een normale droom. Hij keek naar het katje tegenover hem. ”Wie ben jij?” eiste hij meteen terwijl hij overeind krabbelde, zijn nekhaar overeind.

Tansystep

does not play well with others

Hij werd tenminste wakker, dat was al iets! Met een zachte gniffel dacht ze terug aan haar gast uit Thunderclan, die haar droomwereld zou mooi had gevonden dat hij rustig door probeerde te slapen. Natuurlijk kon ze dat niet toe staan, maar het was een aandoenlijk idee. Niet zo heel gek dat Dragonpaw dat niet gebeurde, eigenlijk. Er waren geen oranje wolken om rust te gunnen in deze wereld - enkel half gestold bloed dat als teer aan je vacht bleef kleven.

Hij krabbelde overeind, zijn vacht overeind en zijn stem hard. Hij dacht hier eisen te kunnen stellen? Gore rat. Ze kon de takken bevelen om zijn lichaam in hapbare stukken te scheuren, zijn ogen uit hun kassen laten rollen met enkel een zucht. Hij had geen idee van de macht die ze hier bezat, in HAAR wereld, en als hij niet heel snel zijn kop zou buigen zou ze het hem in tergend langzame secondes laten voelen. Och, maar dat arme kind wist natuurlijk ook niet waar hij was.

Maar dat kwam nog wel. Tansystep glimlachte, haar blauwe ogen diepe poelen van een onkenbare leegte. "Nou nou, heeft niemand je manieren geleerd, kleine Dragonpaw," ze giechelde en stond op. "Dat zal je opa vast niet heel leuk vinden, hoor, of je moeder," ze hief bedenkelijk haar pootje naar haar mond terwijl donkere schaduwen naast haar begonnen te zweven. "Ik ben Tansystep, en die naam zou ik goed onthouden! Maar ik zou wel sorry zeggen als ik jou was, of moet ik het je familie gaan vertellen?"

El4a