<sub>Toen ze haar blauwe ogen van de sterrenhemel had leek ze bijna meteen te weten dat ze samen zou dromen met wat zij dacht dat Starclan was. Er zaten geen sterren in hun vacht geweven, maar Desertshrew had haar niet verteld dat ze niet in Starclan was en dus dacht ze dan ook dat dat gewoon de plek was geweest waar ze haar 'starclan' guide had ontmoet. Toen ze eenmaal in haar nest lag was ze al snel in slaap gevallen, alleen maar om terug te keren naar een plek waar ze vaak over gedroomd had de afgelopen paar nachten.

Er was geen maan aan de donkere hemel en ook de sterren waren verdwenen, maar een bijna warm gevoel bekroop haar toen ze daar weer was in het donker. Het zand onder haar poten en de mist om haar lichaam leken haar bijna welkom te heten toen ze haar ogen opende. Was ze thuis of wilde ze zich zo graag een keer ergens thuis voelen dat ze de duisternis geaccepteerd had als onderkomen?</sub>

_{Ze was weer terug in de duisternis, de duisternis waarvan ze dacht dat het Starclan was. Misschien was dat ook wel zo. De katten in dit deel van de overleden wereld werden door sommige net zo aanbeden als de katten die dansten tussen de sterren en hun wijsheden met hun deelde. De een volgde een duister pad zijn toekomst in en de ander koos ervoor het licht op te zoeken. Hun hart puur te houden. Als je aan de katten om haar heen zou vragen of Newtpaw een puur hart had zouden de meeste zonder enige twijfeling 'ja' antwoorden, maar als ze zouden zien wat de toekomst voor haar in petto zou hebben als ze de verkeerde keuzes zou maken zouden ze daar spijt van hebben. Haar 'starclan' guide zorgde ervoor dat ze met een poot in het licht en met de ander in de duisternis liep en ze wist niet welke kant het trekspel zou gaan winnen.}

Met rustige pootstappen trok ze haarzelf dichter naar de apprentice toe. De geur van kaneel sierend om haar heen als de mist die met haar meetrok. Haar kopje stond licht schreef toen ze de jonge she-cat aankeek. Een vragende blik op haar gezicht getrokken. ''M'n kind, er zit je iets dwars niet?'' Vroeg ze zachtjes, alsof ze echte interesse had wat er toch omging in haar kopje. ''Je keek naar de hemel vandaag alsof er een vraag op je lippen brandde. Ik ben er, is er iets wat je kwijt wilt?'' Mauwde ze er achteraan. Haar staart krulde ze om haar lichaam heen toen ze naast haar ging zitten. Hoewel de omgeving ijskoud was.. was het zand waar ze op zaten gloeiend, net als haar lichaam die ze tegen Newtpaw aandrukte.