[Event] You would not believe your eyes...

Schimmige varens streken langs zijn vacht toen Rudepaw bekende silhouetten in de verte zag. Enkele van zijn Clangenoten, waaronder Pepperpaw, hadden zich al verzameld bij het kreekje. De hemel boven hun koppen straalde een gele gloed uit die soms wat feller leek en dan weer leek te dempen. Nieuwsgierig versnelde de zwart-witte kater zijn pas, de pijn negerend. Nooit eerder had hij vuurvliegjes gezien. Aangekomen staarde hij met grote ogen naar de zwerm insectjes die dansten in de lucht. Oh Starclan, waarom gaven ze licht!? Hij wierp een vluchtige blik op zijn Clangenoten alvorens zijn blik weer naar boven te richten. Elke haar op zijn vacht prikte. "Wat.." Murmelde hij zachtjes, verbaasd over het magische tafereel. Hij wilde uitpluizen waarom de beestjes gele, lichtgevende konten hadden, maar kon niks over zijn lippen krijgen. Een hartslag lang voelde hij zich krachtig en alert van het woud en zijn Clan rondom hem. Toen stak hij zijn poot uit om er eentje te vangen en graaide naar de verlichtte hemel.  

{ Tag: open C: }

Ze was verdwaald, of tenminste; zo voelde het. Ze spendeerde haar dagen in een wereld die enkel uit donkere schaduwen bestond. Zelfs al was er licht, zoals nu. De insecten met hun zelfgemaakt pracht vlogen langs haar- en ook al waren er wel honderden aanwezig. Was het niet genoeg om de duisternis tegen te gaan. Wonderpaw nestelde zich aan de oever van het kleine riviertje dat door hun territorium stroomde en zuchtte zachtjes. Haar blauwe ogen had ze op Pepperpaw gericht, als die hier was kon Newt niet ver weg zijn. Het vrat haar op; het beet haar ziel tot stukken. Het feit dat Starclan haar zusje had gekozen, en haar zo ver boven Wonderpaw's bereik had geplaatst. Niets wat de poes nog zou kunnen bereiken in haar leven zou haar jongere zusje kunnen overtreffen. Want zij had een speciale band met Starclan die niemand anders had. Langzaam zakte de jonge poes in elkaar terwijl ze haar blik op het spektakel voor haar probeerde te richten.

Tag; no one

Ze had zijn ogen uitgekrast als hij haar niet mee had genomen,  onterft zelfs. Het moment dat de kitten hoorde dat er vuurvliegjes zouden zijn was ze bijna het kamp uitgerend. Nou was Bluejay natuurlijk niet de zuurste, had hij haar alleen laten denken dat hij haar achter zou laten. Lang had hij dicht echter niet volgehouden, had de kitten al de stenen zien verstoppen onder zijn nest. Nee, voor zijn eigen veiligheid was het beter de kitten gewoon  mee te brengen om hem heel wat rugpijn te kunnen besparen.

En nu? Nu keek de kater zijn ogen uit, volgde ieder lichtje met volledige  aandacht, hij had in geen tijden zo veel vuurvliegjes gezien, het was alsof de sterren zelf naar beneden waren gedaald. Met een glimlach schoot zijn blik van lichtje naar lichtje, kon hij een brede glimlach niet onderdrukken "Kijk nou is joh" mauwde de kater vol wonder, zijn blik kort op Pepperpaw leggend voor zijn aandacht al gouw weer werd gegrepen door de lichtjes om hun heen "Wat een show!" Met een korte lach keek de kater kort neer op Bluekit, ze mocht dan wel haar zin hebben gekregen maar uit zijn blikveld schieten deed ze deze keer niet hoor, mooi niet. Echter lang bleef zijn aandacht niet op zijn dochter, algouw weer afgeleid door Rudepaw die net als hen ook maar is besloot morgen geen slaap nodig te hebben. "Wat.." mauwde het doperwtje verward. "Vreemd huh" mauwde de kater met een korte grinnik, uiterst geamuseerd door het jonkie zijn verwarring, een grijns al gouw op zijn snoetje verschijnend (per usual).

tag:  Rudepaw (direct ) & Pepperpaw en Bluekit (indirect denk ik? Direct??? idk pls dont kill me ;-;)

                        [ooc, Camilla dwong so here ya go, a bluekit]

Zeuren, zeuren en nog eens zeuren. Dit bewees maar weer dat het wel degelijk zin had! Blij was Bluekit met haar vader mee gedarteld, het kamp weer uit. Ze was dan misschien nog nét geen Apprentice, had een straf ontvangen, maar ze mocht nu wel lekker mee naar buiten om naar die gekke vuurvliegjes te kijken. Ze had ze nog nooit gezien, maar ze klonken in ieder geval wel super cool!

Toen ze eenmaal aankwamen keek ze haar blauwe oogjes uit. Haar bekje viel open van verbazing en een kleine grinnik klonk. Wat zag dit er mooi uit! Ze knikte heftig haar kopje op en neer toen haar vader zei dat het een show was. Dat was het zeker! Ze keek hem met een blij koppie aan, maar haar aandacht werd al snel weer getrokken door de dansende lichtjes. Tot ze de geur van Rudepaw rook. Ze draaide haar oortjes eerst, gevolgd door haar kopje. Pff, haar vader en Rude waren opeens zo close met elkaar. Ze vond het helemaal niet leuk. Sure, ze hadden samen wel wat leuke dingen gedaan, maar nog steeds. Stom vond ze het. Ze snoof zachtjes. 'Papa kijk!' riep ze om de aandacht naar haarzelf te focussen. Ze sprong op en probeerde een vliegje te vangen. Het lukte helaas niet, maar dat ging haar niet stoppen! Dartelend sprong ze op en neer, ze zou wel een vliegje krijgen!

De vuurvliegjes, het gebeurde eigenlijk ieder jaar weer. Dit jaar had hij er eigenlijk nog niet eens bij stilgestaan door alles, maar het was een goed moment voor de clan om eens te ontspannen. Toch leek hij dat zelf moeilijk te kunnen. Hij had plaatsgenomen een stukje bij het water vandaan, maar nog wel op een plek waar hij de vuurvliegjes kon zien. Langzaam begonnen er meer katten te komen merkte hij op, ook een van de kittens, maar dat mocht voor deze keer. Het was de enige keer in het jaar dat dit kon, dus hopelijk genoten ze ervan. Hij vroeg zich af of iemand zich bij hem zou durven voegen of dat ze hem allemaal zouden vermijden, het zou hem niks verbazen in ieder geval.

Tag: Niemand

Ze was een van de katten gevolgd zonder echt nog te beseffen wat er gaande was. Natuurlijk had ze de woorden wel gehoord over de vuurvliegjes, maar gezien ze geen idee had van wat het waren vond ze het moeilijk te verwerken wat het nou eigenlijk was. Toch leek iedereen er naartoe te gaan, dus volgde ze. Ze merkte dat haar pootjes nog niet de sterksten waren na alles, maar ze zou deze tocht maken. Ze wilde weten wat het was, dus volgde ze. De kat voor haar leek uiteindelijk te stoppen en op dat moment richtte ze haar blik omhoog. Ze zag in eerste instantie niet waar dit alles voor was, maar toen merkte ze de lichtjes op die rond leken te zweven. Wat was dat allemaal toch? Ze begreep er eerlijk gezegd nog niet veel van.

Tag: Open

Gele lichtjes reflecteerden in zijn ogen toen de jonge kater naar de lucht graaide. Hij trok zijn poot terug en draaide die om. Niks. Toen draaide hij zijn oren bij het geluid van nieuwe pootstappen en hij keek over zijn zij. Bluejay and zijn dochter stonden op een afstandje, allebei de verlichtte hemel opnemend. Bluekit was ook onder de indruk. Zou zij al vuurvliegjes hebben gezien of was het ook voor het eerst? "Vreemd huh" Grinnikte Bluejay hem toe met zijn typische grijns. Jazeker was het vreemd! En heel mooi! Maar Rudekit vermande zich. Hoewel hij alles wilde weten over de flikkerende vliegjes ging hij er in het bijzijn van zijn Clangenoten niet naar vragen. Nee, hij wilde niet in een kwetsbaar licht staan en zijn positie tussen de andere Apprentices moest hij nog verdienen. "Ja hoogstens" Gaf hij grijnzend toe, zijn vragen inslikkend. Plots hoorde ze het gesnuif van Bluekit. Met een duidelijke "Papa kijk!" sprong ze naar de vliegjes. Rudepaw's mondhoek krulde lichtjes omhoog. Subtiel was die vlooienbal ook nooit. Was het trouwens niet over haar bedtijd? Maar hij liet haar Bluejay's aandacht hebben en werd weer afgeleid door een vuurvliegje dat laag op de grond vloog. Vastbesloten het deze keer te vangen, sprong hij erachter. Bij zijn landing botste hij tegen de witte pels van Wonderpaw aan. "Oeps" Mauwde hij haastig over zijn schouder, meteen ook zijn verontschuldiging. Een luid gebrom klonk onder zijn poten vandaan. Voorzichtig gluurde hij tussen zijn twee voorpoten. Daar zat het dan, een gevangen vuurvliegje!

{ Tag: Bluejay, Bluekit, en hierna Wonderpaw }

Dit hadden ze nodig. Een moment, gewoon, met de clan genieten. Rust en vrede, en één van de prachten die hun territorium te bieden had aanschouwen. De duisternis was gevallen, maar hoe dichterbij hij bij de little creek kwam, hoe meer lichtgevende puntjes om hem heen begonnen te twinkelen. Settleddust liep in stilte, om hem heen kijkend, verwonderend hoe het gouden licht door de hemel zweefde. Het leken wel bijna meer dan de sterren op dit moment. Het reflecteerde in het kabbelende water en voor even leek hij in een compleet andere wereld te zijn verzonken. Jonge katten om hem heen begonnen met de lichtjes te spelen, maar hij ging stilletjes naast Pepperpaw zitten. ‘Dit was een goed idee,’ snorde hij zachtjes naar de jonge poes, waarna hij haar een kopje gaf. Even geen drama, ernst of angst aan zijn kop. Nee, gewoon genieten, met iedereen van de clan, tijd om hun banden weer te versterken.

Tag: Pepperpaw

Toen katten opeens allemaal het kamp uit gingen achter elkaar, had Littleghost stomverbaasd toegekeken. Zelfs kittens gingen mee, al was dat wel onder begeleiding. Ze had gemerkt dat haar clanleden met elkaar aan het praten waren geweest, maar dat deden ze altijd wel. Was er iets ernstig aan de hand? Had ze iets gemist? Ze keek om zich heen, maar er leek geen gevaar te zijn. Dan waarom gingen ze allemaal weg? Nu wou ze het weten ook. Vlug stond ze op en achtervolgde een Warrior die net het kamp uitging. Ze bleef genoeg in zijn buurt, maar er waren genoeg andere katten buiten het kamp nu. Uiteindelijk kwam ze bij Little Creek aan en toen snapte ze eindelijk wat er aan de hand was. Daar vlogen allemaal lichtjes door de lucht heen, over het water heen. Haar mond viel open van verwondering en kijkend naar het schouwspel liep ze tussen de menigte. Wat prachtig. Met haar kop bij de lichtgevende beestjes ging ze naast Acornstar zitten, wat ze zelf niet eens door had. Ze was erg blij dat ze meegegaan was, al had ze geen idee wat haar te wachten stond.

Tag: Acornstar, if I may?

Chillypaw keek met open mond en glinsterende gouden ogen naar de vuurvliegjes om haar heen. Oh, ze voelde zich net tussen de sterren, alsof Starclan om haar heen was. Oh, wat wondermooi. Een moment van rust en stilte, van genieten. Geen drama, geen doden, geen angst voor Bloodclan, geen verbanningen. Wat een luxe. Haar gele blik gleed over de aanwezigen, op zoek naar Serpentpaw. Ze wou dit moment delen met haar vriendin, haar tonen dat Shadowclan en het clanleven ook mooi kon zijn.

Tag: Serpentpaw (?)

De vuurvliegjes bleven indrukwekkend ondanks dat hij ze al vaak genoeg gezien had. Het was ook leuk om te zien hoe jonge katten reageerden op het zien van de vuurvliegjes voor de eerste keer. De een leek enthousiaster te zijn dan de ander, maar meestal was er toch wel een twinkeling in hun ogen te zien. Hij merkte op dat een kat naast hem was komen zitten, maar niets had gezegd. Hij wilde zijn bek openen om wat te zeggen, maar merkte toen wie het was en sloot het weer. In plaats daarvan tikte hij haar schouder aan met zijn staart om haar aandacht te trekken. Hij zou waarschijnlijk hard moeten praten wilde ze hem horen en dat leek hem niet zo verstandig in dit geval. Hij had door dat er nog een kat aan de andere kant van hem was komen zitten, maar voor nu besloot hij eerst zijn aandacht op Littleghost te vestigen voor het geval hij anders wat zou missen.


Tag: Littleghost

Iedereen leek er best wel van in de ban te zijn en zelf keek ze er maar naar zonder er echt veel van te begrijpen. Het waren lichtjes en ze vlogen rond, maar wat waren het toch? Het was zeker iets leuks om te zien, maar ze wilde weten wat het was. Een van de warriors sprak naar haar of tenminste ze dacht dat hij een warrior was nu, want hij was eerder een apprentice, daar was ze vrij zeker van. Alleen ze kon dan ook zijn naam dan niet voor de geest halen. Sinds ze weer wakker was geworden had ze moeite gehad met nieuwe namen te onthouden en het zou dan waarschijnlijk ook even duren voor ze alles goed had. Ze keek dan ook kort vragend naar de kater voor ze haar ogen weer op de vliegende lichtjes richtte.


Tag: Darktrail