We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De zonnestralen van de zwakke herfstzon die bijna aan de top van de lucht stond reikten door de bomen heen terwijl de wind door te takken zat te waaien. Toch was het nog steeds zo donker. De wolken voegden het grootste deel van de donkere sfeer toe en dan had je in algemeen hun gebied die al zo donker was van nature. Haar poten brachten haar over de zachte moerassige gronden van het territorium heen, opweg naar het kamp met een grote muis in haar bek. Het zat een beetje bedekt met aarde van het terug op te graven na verder te zoeken voor andere prooi, maar ze had niet veel geluk gehad. Het was een muis en dat was het, maar het was wel nog iets en dat was waardig genoeg. De witte kattin stapte met trage passen de kampwand voorbij, waarna ze zorgvuldig de muis op de prooistapel legde en daar vervolgens even bleef staan, kijkend naar de bewolkte lucht. Zonnige dagen, daar waren er nog veel van. Maar niet vandaag. Het enigste wat ze kregen waren een paar zwakke lichtstralen en weinig tot amper wat warmte.
Just when the caterpillar thought his life was over...
Soms voelde iets perfect in somberheid in het duister. Het voelde goed om niet de zon op zijn vacht te hebben en telkens te zien dat hij anders was, opvallend was. Het duister, het sombere, het zwakke dat was wat bij hem hoorde en dus was dit weer zeer passend bij de jonge kater. Hij was nog niet ervaren genoeg om dagelijks prooi te brengen, het koste vaak vele Moons voordat een Apprentice goed genoeg kon jagen om de Clan te helpen voedden en zelfs dan had elke kat als eens de momenten waarop het jagen gewoon niet ging. ik tweekleurige ogen volgden een witte Warrior toen deze een muisje op de stapel legde. Hijzelf had die dag wat rond gestruind en een poging gedaan tot jagen, wat enkel was geeïndigd in een bemodderde vacht met takjes die hier en daar in zijn vacht waren blijven hangen. Hij had het geluk dat deze kort was, het kon hierdoor wat makkelijker worden verwijderd en dat was dan ook iets waar hij druk mee bezig was.
Wat verderop merkte de witte kattin een apprentice zitten waarvan zijn vacht vol met takjes zat. In het donker viel het niet zo erg op, maar haar oog voor detail was wel groot. Met trage en voorzichtige passen liep ze toen naar hem toe, bekijkend wat hij aan het doen was. De kater was waarschijnlijk aan het knoeien geweest in het territorium. Het was er ook niet erg aangenaam voor nieuwelingen en het was makkelijk je weg te verliezen met al die takken, mos en poeltjes en alles was kleverig, zelfs haar witte vacht kon er niet aan ontsnappen, maar dat gaf niet. “Wat heb jij uitgestoken?”, vroeg de poes vervolgens aan hem.
Just when the caterpillar thought his life was over...
Flutterpaw moest toegeven dat zijn trek door het territorium niet bepaald succesvol was geweest. Hij was terug gekomen met een vieze vacht, talloze takjes die hij misschien liever kwijt dan rijk was geweest, kortom hij had een behoorlijke klus aan zichzelf. Het was dan ook geen verrassing dat een van de Warriors zijn hopeloze vacht was opgevallen, waardoor de kater zachtjes snoof toen deze hem aansprak. 'Wat heb jij uitgestoken?' De jonge Apprentice haalde zijn schouders op, siste toen een ander takje zich bekend maakte met die beweging en wees met zijn staart naar de kampuitgang. 'Ik probeerde te jagen, en het eindigde in het vastzitten in een struik,' Mompelde hij een tikkeltje onhandig en wellicht zelfs een beetje beschaamd. Het zou ook weer een keer niet, als hij op viel dan was het wel voor een stomme reden zoals takjes die in zijn bruine vacht zaten. Waarom kon hij niet gewoon een normale Apprentice zijn?
De jonge kater meldde dat hij op jacht gegaan was… En dat het eindigde in het vastzitten van een struik. Hmm, die apprentices van tegenwoordig werken zich ook altijd in de nesten. Of het nu een groot probleem was of een kleine zoals deze, er was altijd wel iets mis bij hen, en wonder boven wonder was de kattin blij geen apprentice meer te zijn en wel haar eigen baas. Grotendeels. Maar goed, nu keek de witte kattin aandachtig naar de bruine, vuile vacht van de jonge kater en trok een klein takje die ze zag er voorzichtig uit, waarna ze hem op de grond legde. “Beter uitkijken”, zei ze direct als korte tip. Uitkijken was altijd één van de grootste belangen bij het jagen.
Onderwerp: Silent Pass 
wo 28 okt 2020 - 13:44
