We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
iet willende andere wakker te doen laten worden was de kater zo zachtjes mogelijk de warrior's den in geslopen. Zich nog goed herinnerend hoe hij ooit zijn zus had aangesproken op haar luide stappen zou het alleen maar hypocriet van hem zijn hetzelfde gedrag te vertonen. Wel een uniek moment was het, het was niet vaak dat de warriors den zo vol was zodra hij ging slapen. Vaker dan niet was de den nog niet eens half vol zodra hij besloot het een dag te noemen. Maar de laatste tijd was het lastiger voor de kater zijn rust te vinden, duurde het langer voor zijn lichaam het toe liet in te storten. Noem het gewenning, noem het stress, één ding was het in ieder geval zeker. Zeer triest.
Met een zwaarder gewicht als de dag ervoor, zo leek het, liet de kater zich dan toch eindelijk in zijn nest vallen. Probeerde hij zijn spieren te laten ontspannen en het niets wat zijn slaap gewoonlijk was te verwelkomen. Een prachtig gevoel was het, het niets. Niks om waar te nemen, niks om over na te denken, enkel en alleen rust. Geen prikkels enkel het mooie gevoel van niks.
Onderwerp: Re: [halloween event] Our long bygone burdens do 22 okt 2020 - 13:45
Het was een donkere open plek waarop hij zat toen de kater langzaamaan in slaap viel en de droomwereld inkwam. Desondanks lagen er lange schaduwen over het droge gras; en in de verte leek je net het gekraak van een vers vuur te kunnen horen. Whitelion zat met rechte rug in het midden van de open plek, met bijna lichtgevende tweekleurige blik en een witte vacht die het weinig licht reflecteerde. Hij wachtte tot Blazesong zijn ogen open zou doen; en dan zou in deze maanloze nacht het vuur steeds dichterbij kruipen, alsof het op hen joeg. Het zou hen verslinden, als ze dat zouden toelaten. De grote kater sprak geen woord; hij liet de vlammen aan zijn poten likken en keek toe hoe het ijskoude vuur hetzelfde deed bij de Windclan deputy.