[HALLOWEEN EVENT] I doubt I'll survive in this hellish paradise

Ze was bang voor wat Riverclan zou doen als ze erachter kwamen wat ze verborgen hield. Niks was meer hetzelfde voo haar gevoel sinds ze was teruggekomen van Bloodclan en ze hield hierdoor ook wat meer afstand van de rest van de clan. Misschien bang voor wat er zou gebeuren als ze erachter kwamen wat ze deed. Maar ze kon Aegir niet zomaar laten gaan. Hij was tenslotte ook ooit een riverclanner geweest en hij was haar vriend. Daar was niks mis mee toch? Ze krulde zich wat dieper o im haar nest en sloot haar ogen, hopelijk zou ze een goede droom hebben wanneer ze eenmaal in slaap viel.

doesn't play well with others

Het licht werd weerkaatst door de kleine stroom die langs hen heen liep en enkel het zachte gekabbel van datzelfde water was hoorbaar. Tevreden volgde haar blauwe ogen de twee karpers die in het water om elkaar heen cirkelden. De een typisch wit, rood en zwart, de ander zo donker als de nacht. Speels haalde ze naar een van hen uit, zonder echt de intentie ze te doden. Een zacht gegiechel verliet haar bek, waarna ze de druppels van haar vacht liet verdwijnen en haar aandacht op de poes richtte. Kom, kom, ze had genoeg geslapen, nu mocht ze de wereld bewonderen die Tansy speciaal voor haar had gemaakt! Speels schudde ze met haar kont, waarna ze in het water sprong vlak naast de poes. De twee vissen sprongen uiteen, en enkele druppels vielen op het kopje van de poes. Tansystep lachte. "Oh Lilypool! Wordt eens wakker," haar blauwe ogen bleven hangen op de poes. Oh, wat een prachtige, jonge en boven alles sterke poes. Het zou toch zonde zijn als daar iets mee zou gebeuren...

x x /

litch

Ze was nog maar amper in slaap gevallen of iets leek haar te wekken. Een paar druppels vielen op haar kop en kort fronste ze, het regende toch niet? Maar dat was het niet, want de druppels werden gevolgd door een onbekende stem. Ze opende haar ogen en liet ze op de poes in het water naast haar vallen. Dit was niet haar den, dat was een ding dat zeker was. Het was ook niet een plek die ze kende. Ze kwam overeind, maar hield haar blik op de poes gericht. Wie was dit? "Wie ben jij en waar is dit?" Ze was in slaap gevallen toch? Dus was dit dan een droom?

doesn't play well with others

Ze was een kunstenaar, een god van deze wereld. Telkens vormde ze het naar wat perfect zou zijn voor de ander, schepte ze iets dat ze zo blij zou moeten maken, en toch altijd die vragen. Waar ben ik? Wie ben jij? Wat doe ik hier? Eisen, alsof ze überhaupt recht hadden op antwoorden. De twee vissen zwommen rusteloos om haar poten. Enkel met een vrolijke glimlach wist Tansystep ze weer tot rust te banen.

"Nou zeg! Zoveel vragen," giechelde ze. "Ik ben Tansystep, en het is beter dat je die naam onthoud," haar blik wendde ze af, waarna ze gebaarde naar de prachtige wereld om hen heen. "En je bent op een betere plek! Is het niet mooi?" ze keek de ander vol verwachting aan, waarna ze toch wat verveeld zuchtte. "Maar geen zorgen, je mag uiteindelijk weer terug naar je saaie wereld. Maar eerst ga ik je helpen,"

x x /

litch

Naar haar mening waren het geen vreemde vragen geweest om te stellen, maar blijkbaar vond de ander dat het er veel waren. Tawnystep was haar naam, een naam die ze nog niet eerder gehoord had als ze eerlijk was. Het deed dan ook zo snel geen alarmbellen bij haar rinkelen. Ze liet haar blik rondgaan toen er aangegeven werd dat dit een betere plek moest zijn, maar ze zag niet in hoe dat zo was. Maar dit was dus duidelijk een andere plek dan waar haar nest lag en de manier hoe Tawnystep praatte over deze plek gaf aan dat dit waarschijnlijk niet een droom was. Ze trok kort met haar oor toen de poes aangaf haar te gaan helpen, maar ze had geen idee waarmee en hoe ze dat wilde doen. "Ik heb geen hulp nodig." Waar ze hulp bij nodig had zou deze poes toch niks kunnen doen.

doesn't play well with others

Hoe durfde de gore rat. Ze duldde geen tegenspraak, geen dappere woorden. Had ze haar teveel in de watten gelegd? Teveel verwend met deze prachtige wereld? Oh, daar kon ze iets aan doen. Met slechts één ademteug kon ze deze wereld een hell voor haar maken, net als het voor Tansystep was. Ieder snorhaar uit haar gezicht trekken en in haar oogkassen steken. Oh oh, nee, ze moest zich nog eventjes in houden. Haar versteende houding verdween en een glimlach brak door op haar gelaat. "Echt niet? Ik denk namelijk van wel," met haar poot schepte ze de zwarte vis op, die enkel naar adem happend bleef liggen in haar poot. "Aegir is best belangrijk voor je, hé?"

"Wat zou je clan denken wanneer ze wisten dat je een bloodclanner hebt leren zwemmen?"

x x /

litch

Iets in de glimlach van de poes zorgde voor de rilling die over haar rug liep. Ze wist niet goed waarom, maar haar gevoel zei haar dat deze poes misschien niet te vertrouwen was. Vooral niet toen ze over Aegir begon, want hoe kon ze dat weten? Er waren maar een beperkt aantal katten die er vanaf wisten. En in Riverclan waren dat er maar twee, de rest wist er niet van. "Hoe weet je dat?" Misschien had ze het nu alleen maar bevestigd, maar ze moest weten hoe ze het wist. Het kon tenslotte niet zo zijn dat er meer katten achter zouden komen, want ze wist echt wel dat dat gevolgen zou hebben. "De clan weet het niet eens." Vooral niet van dat zwemmen. "En het is beter als ze het niet weten." Aegir kon wel Riverclan geweest zijn en ze kon dat wel blijven volhouden, maar zo zou de clan het niet zien.