[Halloween Event] Like Hell on Earth

De kleine kattin wreef met haar voorpootje nog eens over de anjer die ze in haar nest had liggen. Deze had ze niet zelf gezocht, nee - deze had ze gekregen van de Starclankat die haar aangesproken had. Even glimlachte ze in zichzelf, al dwong ze haar uitdrukking al snel om weer neutraal te zijn. Niemand mocht dit weten. Maar ze was speciaal en dat maakte haar warm vanbinnen. De anjermoordenaar had haar uitgekozen, haar en niemand anders, om de waarheid te weten. Waar anderen dachten dat hij een getwiste aardse ziel was, wist enkel zij dat hij een hemelse kat met een hoger doel was. En ze zou hem daarbij helpen. Ze zou de wereld beter maken, stapje voor stapje. Met die gedachte sloot ze haar ogen en viel ze in een diepe slaap, gevuld met de warmte die bijna leek te stralen van het kleine verwelkende bloempje in haar nest.

Zwaktes, hij was altijd opzoek naar zwaktes. Kalm schoot de blauwe schim tussen de donkere bomen door. Zijn ambergele ogen rustig met een gehaaide glinstering erin, die er nooit meer uit leek te verdwijnen. Het was heerlijk, zo heerlijk om alles vanaf hier te kunnen zien. Hij lachte zich rot en echt het was heerlijk, zo heerlijk. Zoals de moordenaar die hij al een tijdje in de gaten hield. Daarom had hij deze jonge kattin ook in het vizier, de kattin die die anjers verstopte. Hij stopte met rennen en ging op een steen zitten. Hij had geduld, sinds hij dood was, had hij immers alle tijd. Dit leek alleen het juiste moment, om haar naar zich toe te halen. Kom maar kleintje. Stilletjes, zonder poespas drong hij haar droom binnen. Welkom Dustpaw, welkom in Dark Forest. Hij zei niks terwijl hij naar haar keek. Kalm bleef hij op de steen zitten, de blik in zijn ogen strak op haar gefixeerd. Op haar en de krans aan anjers die om haar heen lag. Een windvlaag lichtte zijn blauwe vacht op, om vervolgens alle anjers mee te nemen. Weg, meegevoerd door de wind.

Toen Dustpaw haar ogen opende, denkend dat het ochtend was, was ze op een onbekende plaats. Het poesje fronste verbaasd. Een ijskoude rilling gleed over haar ruggengraat terwijl ze met haar blauwe ogen recht in de gele blik van een onbekende kat keek. Ze leek niet weg te kunnen kijken; ze herkende hem niet en de geur die hij meedroeg was vreemd. Maar ook de omgeving waarin ze zich bevond was raar. Het bos was donker, alsof het al het licht opslorpte. En om haar heen.. Lagen anjers. Ze herkende de bloemetjes maar al te goed. De jonge kattin slikte even nerveus terwijl haar blik gleed van de krans van anjers om haar heen, naar de vreemde kater voor haar. "Ben jij.. Ben jij de anjermoordenaar?", fluisterde ze zachtjes, met grote naïeve blik en ontzag in haar stem. Vertrouwde hij haar genoeg om zichzelf te laten zien? Of was dit een straf..

Ze vroeg of hij de anjermoordenaar was. Een zoete glimlach verscheen om zijn lippen. “Ik ben de goede vriend. De anjermoordenaar heeft hier de anjers voor jouw gebracht.” Miauwde hij toen. “De wind heeft ze alleen meegenomen.” De blik in zijn ambergele ogen werd droevig. “Kun je er een paar voor mij verzamelen, ze liggen hier verspreid. Die mag je meenemen naar je nest. Daar zal de anjermoordenaar heel blij van worden.” Hij lachte naar haar, met een uitnodigde blik in zijn ogen.

Onderwerp: Re: [Halloween Event] Like Hell on Earth