[HALLOWEEN EVENT] Built on the bodies of men

above the smokestacks

Het was een trieste dag. Al uren plensde de regen naar beneden. Geen moment was er geweest van toen ze wakker was geworden tot de laatste zonlicht dat het gestopt was met regenen. Haar doorweekte vacht tekende diep af tegen haar nog altijd magere lijf. Hoewel haar wangen zich weer begonnen te vullen met vlees waren haar puntige heupbotten en schouderbladen nog te zien. Ze had maanden niet bewogen en gegeten, het was niet zo gek dat er nog zo uit zag. Pas sinds kort was ze weer opgekrabbeld en begonnen om weer aan te sterken. Haar vacht was als eerste begonnen met diens gezonde uitstraling, ze zag er beter uit dan eerst maar nu door haar doorweekte pelsje was ze net weer een zielig doorweekte kitten met geen grammetje vet. Zuchtend schudde ze haar kopje en liet de druppels van haar glinsterende snorharen vallen. De regen was verminderd al miezerde het nog steeds behoorlijk. Hoewel ze het koud had en graag haar nest in wou duiken had ze toch besloten om nog buiten te blijven. Waarom? Geen idee. Haar poten bleven van het kamp weglopen en doelloos volgde ze het pad die haar pootjes hadden uitgestippeld. Ze was al een paar dagen niet bij de plek geweest waar haar zoon gestorven was, ze had haar tijd gespendeerd om te trainen met Crystalstar maar nu, nu trok ze er toch onbewust weer even naar uit. Ditmaal had ze geen bloemen mee, de planten waren namelijk afgestorven door de kou. Het was leaf-fall geworden en dat betekende dat de wereld zich weer zou omzette in een droevige koude zetting. Gelukkig was er in Riverclan meerdere dingen om als geschenk te geven; zoals schelpjes en mooie stenen. Niet iets waar ze zelf aan had gedacht als ze nog in Windclan had gewoond. Het was iets typisch voor Riverclan om zulke dingen te zoeken terwijl ze in Windclan liever botten bekeken en versierde met heidetakken.. zoals Wolfstar dat laatst tegen haar verteld had. Ze was tegen hem uitgevallen, vond dat hij geen rechten had om bij haar kinds graf te komen en die mening zal altijd voor haar blijven. Hoe hij daar gestaan had.. ze zou het nooit meer van haar netvlies kunnen halen.

Terwijl ze diep in haar gedachten verzonken was was het weer weer omgeslagen. De wind trok aan haar kleine lichaampje terwijl ze vlakbij de gorge stond. Het water raasde als een wilde door de afgrond heen en dempte het gerommel van onweer boven haar hoofd af. Enkel de bliksemflitsen waren te zien in de verte, het enige beetje licht wat ze nog kon zien nu de avond gevallen was. Terwijl ze hier zo stond dacht ze kort aan zijn woorden. Hoe Wolf haar verteld had dat Gorsepaw gelukkig was. Ze had hem niet kunnen geloven maar ook Crystalstar was met die dezelfde bericht gekomen. Haar zoon was gelukkig en toch.. toch weigerde haar oren om te luisteren. Hét was niet waar. Haar poten zakte lichtjes in door het gewicht van het water op haar lijf, haar oogleden zwaar van de vermoeiende dag. De grond was warm en lokte haar toe om te gaan liggen. Zonder ze het zelf veder doorhad vielen haar ogen dicht, het licht van de bliksemflitsen verzachtte tot uit eindelijk alles in duisternis gehuld was.

i will do what queens do,

I will rule

above the smokestacks

Er kwamen veranderingen aan. Grote veranderingen. Misschien voor haar of misschien wel voor de clans. Echter, voor daar antwoord opgegeven kon worden zou er eerst tijd over heen gaan. Vandaag was echter de dag waarop alles aangezet werd. Vandaag zou het begin worden van die grote veranderingen. Haar snoetje was bemodderd toen ze in de regen bij de gorge in slaap was weggevallen. Het was niet iets wat ze eerder had meegemaakt, zomaar ergens in de kou en doorweekt in slaap vallen. Misschien kwam het af van de krachten van de gene die hier kwam, maar misschien was het gewoon toeval. Wie zou het weten. In ieder geval, hoe snel ze ook in slaap gevallen was, het wakker worden ging nog sneller. Haar blauwe ogen schoten open en ze voelde een ijzige rilling over haar ruggengraat trekken. Haar natte pels stond op haar rug stekelig overeind terwijl ze geschrokken voor zich uitkeek. Ze zweerde erbij dat ze iemand had gehoord, dat die iemand haar naam zelf had uitgesproken. Ze rook zelfs bloed..

Voorzichtig kwam ze overeind. Haar buik druipend van de modder. Haar hart bonsde luid in haar borstkas. De flitsen die daarnet nog in de verte hadden gestaan sloegen nu boven haar hoofd. Het geruis van het water was niet meer dempend voor het onweer. het gerommel klapte in haar oorschelpen. Shatteredice slikte en hield zich laag, al bewoog ze zich echter dichter naar de rand. Daar zag ze het, een kat, staand in het woeste water met haar ogen net zo stormachtig als het weer zelf nu. Ze werd niet aangetast door de golven, nee ze stond daar alsof niks haar iets kon maken. Knipperend met haar oog slakte ze een haplucht naar binnen. Dit kon niet echt zijn.

i will do what queens do,

I will rule