The Bitter Ones

Soms voelde ze hen, de ogen die haar even met medelijden volgde en dan vlug weer vooruit keken. Geen zin om hun tijd te verdoen met iemand waar je nauwelijks mee kon praten? Ach, sommigen vertelden haar verhalen die ze misschien niet eerst kwijt wouden, gebruikte haar om alles wat ze dwars zat te kunnen bevrijden. Geen zorgen dat ze het door ging vertellen, als ze het al begreep. Niet dat het haar uitmaakte, zulke momenten waren haar momenten van gezelligheid en de leed of geluk wat haar clangenoten meemaakte was voor haar maar een vaag verhaaltje. Ze mocht niet klagen hoor, want tussen al die verschillende katten zat ook wel wat goeds tussen. Goed voor haar. Die met haar om wouden gaan vanwege wie zij was, of in elk geval het probeerde. De vader van haar kittens, hij was een beetje een aansteller maar hij gaf haar tijdens hun uitjes een hoop vrijheid en zolang hij niet wegrende vanwege spinnen of zand leek hij wel gewoon het geduld te hebben voor haar. Al had ze zich over verbaasd, hun Leader leek ook echt tijd vrij te willen maken voor haar. Misschien was het enkel omdat hij vond dat het moest, ze waardeerde het wel. Al liet ze dat misschien niet zo merken. Eentje die meer verrassend was moest Acornstar's broer zijn. Littleghost wist niet veel van de anderen af behalve het hoognodige, maar ze wist dat er iets tussen die twee speelde of gespeeld had. Misschien lang voordat zij geboren was, maar misschien niet zo ver in het verleden. Ze wist het niet en zulke problemen konden haar niet schelen dus. Tarragonstride, hij had trots. Of het de goede soort was? Hij was een van de Warriors geweest die toch hun tijd wouden verdoen met haar trainingen geven, al was ze meteen al Elder geworden. Dankzij hem was ze een prima sluiper, voor zover het haar lukte. Misschien dat ze niet kon horen waar de prooi zat, maar ze kon het wel beter voelen dan de anderen. Ze had geleerd goed aan de grond te voelen met haar poten en natuurlijk goed kijken met haar ogen of ze iets zag bewegen. Sluipen zoals de anderen, dat zou ze nooit kunnen. Waarom hij haar dat wou leren? Zeker wist ze het niet, maar ze ging er niet over tobben. En nu, nu was hij opeens de pleegvader van Palekit. Haar dochtertje wat te zwak geweest en waar zij geen melk voor had gehad. Wat ze had moeten afstaan. De dochter van Acornstar, Beechresin, gaf haar nu melk. Voor haar was het misschien iets uit aardigheid of een bepaalde moederpoesliefde die ze ook voor de kittens van een andere kon voelen. Wat betreft Tarragonstride wist Littleghost het niet zeker en het was een vraag die haar soms dwars zat afgelopen dagen. Niet dat ze hem kon stellen, maar misschien kon ze wel zo genoeg horen van hem. Ze had hem zien zitten in het kamp, alleen en hij leek geen plannen te hebben om weer weg te gaan. Aspenkit en Outkit kon ze wel even achter laten, de andere Queens hielden die wel in de gaten. Doelbewust liep ze de Nursey uit naar de oudere kater, haar gele ogen op hem gericht. Vlakbij hem sloeg ze wat steentjes weg, een manier om aan te duiden dat ze er was. Al zou het haar niks verbazen als hij dat al wist. Ze ging zitten en wachtte op iets van attentie.

-Tarragonstride