Dance like a monster

Ze was nog steeds uitgeput. Een dag geleden was ze bevallen en ze lag met haar lichaam beschermend om de jongen gekruld toe te kijken hoe de zon onder ging. Ze was verplaatst, dichter naar de ingang van het den, zo kon ze nog steeds alles horen wat er in het kamp gebeurde, en direct in actie komen. Maar tot nu toe was het allemaal rustig geweest, Blueflower deed haar werk goed. Ze voelde zich slecht over het feit dat ze had gedacht dat de kattin het misschien niet aan zou hebben gekund. Crystalstar bekeek haar drie dochters, ze waren prachtig en volmaakt. Geen mankeerde iets, en ze waren nog zo rustig. Ze trok met haar oren en richtte haar kop op toen ze plotseling iets hoorde naderen. Het herleefde moederinstinct maakte haar achterdochtig voor alles. Maar het was Specklekit maar, één van Littlefish's dochters. Die moest ook al een moon zijn. Crystalstar besefte dat deze kitten zou opgroeien met het idee dat zij altijd leader was geweest, zij had Pantherstar nooit gekend. "Shhh, ze slapen." Miauwde de grijze kattin zacht, maar niet onvriendelijk. "Specklekit, toch? Ik ben Crystalstar." Stelde ze zichzelf voor, en terloops vroeg ze zich af of de kitten die naam zou herkennen.

Jazeker, dit was Specklekit. Crystalstar zag geamuseerd aan hoe de kitten zichzelf tegenhield en het maar net voor elkaar kreeg om stil te blijven. "Speckle.. dat is een mooie naam, ik zal mijn best doen er iets even moois bij te vinden." Miauwde ze zachtjes, nog steeds voorzichtig om haar dochters niet te doen ontwaken. Tearkit bewoog een beetje in haar slaap en snel gaf de grijze kattin haar een rustgevend likje over haar kopje. Toen ze haar eigen naam vertelde leek er meteen iets bij Specklekit te klikken. Crystalstar glimlachte en knikte. "Heel goed, ik ben de leider van deze clan. Weet je ook wie mijn deputy is?" Vroeg ze.

Ze was nooit de beste geweest met kittens, maar nu ze zich moest voorbereiden op twee seizoenen voor haar eigen jongen zorgen wist Crystalstar dat ze maar beter weer gewend kon raken aan hun gezelschap. Specklekit wist niet we de deputy was, en hoewel dat haar ietwat verbaasde, liet de leader daar maar weinig van merken. Kom op, Crystal, ze is nog maar een moon, niet zo kritisch vertelde ze zichzelf dan ook. "Mijn deputy is Blueflower, ken je haar nog niet?" vroeg ze met een glimlachje aan de kitten.

Langzaam werd haar feeling met het omgaan met de kitten wat beter. Ze herinnerde zich weer hoe het altijd met Icecream en Fireside was geweest toen die nog kittens waren geweest. Gewoon niet te moeilijk doen, en de kitten vooral niet in de verlegenheid brengen. En dus schudde Crystalstar slechts vriendelijk haar kop. "Nee, ze is hier niet op dit moment. Maar binnenkort zal ze wel weer terugkomen." Daarmee gaf ze Specklekit toch een beetje gelijk.

Ze zag de blik van de kitten weer naar haar eigen kroost gaan. Crystalstar keek op de drie eendaagse katjes neer en glimlachte terwijl ze knikte. "Tot nu toe zijn ze ontzettend lief. En ik weet zeker dat ze later ook wel heel graag met jou zullen spelen." Beloofde ze Specklekit. De kattin voelde en golf vermoeidheid, die zich al een tijdje achterin haar kop schuil had gehouden, plotseling over zich heen spoelen. Ze gaapte breed en zuchtte kort. De bevalling had veel met haar gedaan, zoals verwacht was.

Spelen? Dat wilde ze wel hoor! Specklekit zat boordevol energie, een kenmerkend teken van een kitten die de wereld aan het ontdekken was, maar de kittens van Crystalstar waren nog te klein. En Crystalstar gaapte ineens. “Jwij moew?” vroeg ze dan ook, haar kopje lichtelijk gekanteld. Specklekit wist nog allemaal niet wat de kattin allemaal had moeten doorstaan en hoe moe je dat kon maken.

Dit leven van vermoeidheid en keihard door blijven werken was waar ze zich aan had toegegeven, Crystalstar wist het en zou zich er aan houden. Ze zou haar taken nooit verzaken, zelfs niet als ze zichzelf daarvoor negen keer moest opofferen. "Ja, Speckle, het spijt me." Glimlachte de queen terwijl ze de wat oudere kitten aankeek. "Ik zie je nog wel, ik ben hier nog even." Beloofde ze, terwijl ze haar kop in het nest neerlegde.

Crystalstar bevestigde haar vermoeden dat de leader moe was. Oh, dat was wel een beetje jammer. Normaal was ze luid gaan protesteren, maar ze was ook nog wel slim genoeg om dat niet te gaan doen bij de leider van de clan. “Okee,” reageerde ze een beetje beteuterd toen Crystalstar haar kop in het nest neerlegde. Specklekit keek nog even naar de leider voordat ze naar haar eigen nest waggelde. Misschien kon zij ook een dutje doen en dan straks met haar broertje en zusje spelen.

Topic uit c: