Whomst ?

De grijze tabby was maar wat blij om met deze hitte nog een plekje in de schaduw te kunnen vinden. Het voelde haast vertrouwd om eindelijk weer terug te zijn in het Linwood park. Of om weg te zijn van het ShadowClan gebied. Dat was maar net hoe je het bekeek. Hij wist eigenlijk nog niet zo goed wat hij nu verder wilde. Dit plan was al zo lang de number one priority geweest dat hij eigenlijk nog niet veel de ruimte had gehad om verder vooruit te kijken. Voor nu zouden overleven en kijken of hij bij de Elite in de smaak kon vallen op het programma staan. Veel keuze had hij niet. Bleaktail keek op toen hij vanuit zijn ooghoeken een andere kater zag naderen. Het was een bruine tabby die hij eigenlijk niet herkende. Maar dat was niets nieuws. Het viel te verwachten gezien hij hier zelf nieuw was. “Hey?” Zei hij kalm maar een beetje afwachtend. Gezien hij niet zeker wist wat de kater van hem wilde.  

- eerste post voor Kazan

De rode poes had hem eindelijk genoeg vertrouwd om het kamp te verlaten en de twoleg place te ontdekken. Hij herkende plekken, zo herkende hij bijvoorbeeld de boom waar hij Stallionstar verteld had over zijn gevoelens, maar de toen zo vrolijke gevoelens leken nu een knoop in zijn maag te brengen. Hij had ooit van de kater gehouden, maar nu hij samen met Brat was leken die gevoelens alleen maar sterker dan ze in zijn herinneringen geweest waren. Linwood park. Zijn blik gleed over de twolegs die er rondlopen en zacht sissend liep hij verder. De pijn in zijn kop was verdwenen, maar de herinneringen die hij verloren had kwamen niet meer terug, al had hij niet het gevoel dat hij echt de herinneringen miste. Brat had de legen gaten voor hem ingevuld.

De behoefde om zichzelf voor te stellen had hij niet, lang zou hij hier toch niet willen blijven. De geur van de rode kattin zat in zijn lange vacht en met grote passen liep de kater naar de jongere tabby. "Hey?" De begroeting klonk eerder als een vraag, iets wat de kater wel opgevangen had, maar besloot er niet op te reageren. De bruine tabby klemde zijn kaken op elkaar voordat hij de volgende woorden over zijn lippen liet glijden. "Ik hoorde dat je achter mijn vrouw aan zit." Hij legde de nadruk op haar. Zijn stem angstig kalm. Hij wist over wie hij het had. Via via had hij verhalen gehoord in het bloodclan kamp en hij wilde de domme dromen van de oud-shadowclanner uit de wereld te helpen. De behoefde om zichzelf voor te stellen had hij niet, lang zou hij hier toch niet willen blijven.

Van alle redenen die de bruine tabby zou kunnen hebben gehad was dit toch wel echt iets wat hij niet had zien aankomen. Nog waar hij op zat te wachten. Zijn… zijn vrouw? Hij bedoelde … Brat? De rosse kattin had hem nooit de indruk gegeven dat zijn subtiele hints ongewenst zouden zijn. Nog dat er een ander in het spel was. Voor hoe lang al? Waarom had ze dat niet gewoon gelijk verteld? Ietwat schichtig liet hij zijn blik van de kater afglijden, op zoek naar een mogelijke uitweg. Om deze vervolgens snel weer terug te brengen, gezien hij de bruine tabby niet vertrouwde. Bleaktail had al zo’n gevoel waar dit heen zou kunnen gaan. Nu was het zijn eigen schuld zeker. Het duurde even voordat de vraag van de ander daadwerkelijk tot hem was doorgedrongen. En nog was hij niet bepaald … kwaad? Niet direct. Hij wilde de bruine kater er niet bepaald over aanvliegen. Sterker nog, hij wilde op het moment niets hem te maken hebben. Nog met Brat, in ieder geval niet op de manier zoals hij dat eerder gedaan had. Dit was bovenal… zuur. Bleaktail klemde zijn kaken op elkaar. Was dit het bedankje voor zijn hulp? Het had hem niets kunnen schelen als Brat er nooit op terug was gekomen. Als ze hem compleet genegeerd had vanaf het moment dat hij tot de Elite behoorde. Maar dit?! Niet dit… “Oh… dat klopt. Dat was zo inderdaad. Maar het lijkt me dat we het er over eens kunnen worden dat dat nu toch niet de bedoeling kan zijn?” Zei hij kalmpjes. Al was er een duidelijk zure ondertoon aanwezig in zijn stem. Hij keek de ander recht in de ogen aan: Denk maar niet dat je van me af bent...  

_{Zijn staart sloeg van links naar rechts terwijl hij zijn blik op de ex-shadowclanner gericht hield. Hij had genoeg gehoord om er vanuit te gaan dat de ander achter de rode kattin aan zat en hij moest en zal duidelijk maken dat dat niet zou gebeuren. Hij was hier nu en Brat was van hem. Met zijn klauwen die langzaam uit hun hulzen gleden bromde hij zacht. “Oh… dat klopt. Dat was zo inderdaad. Maar het lijkt me dat we het er over eens kunnen worden dat dat nu toch niet de bedoeling kan zijn?” De zure ondertoon was duidelijk hoorbaar en de oudere kater sloeg zijn nagels in de grond. "Ik mag toch hopen van niet. Het zou jammer zijn als je je clan verraden zou hebben en je zo snel al zou eindigen als kraaienvoer." Siste hij ijzig kalm. Niks en niemand zou hem ervan weerhouden om hem van kant te maken als hij alleen al dacht dat hij een kans zou hebben bij de kattin die van hem was.}

De spanning tussen de twee was zeer zeker te voelen. Het werd er ook bepaald niet beter op naarmate hun gesprek vorderde. Bleaktail zag hoe de ander zijn nagels in de grond zetten en kon slechts gokken dat hij dicht bij een grens zat. Welke grens dat dan was, daar wilde hij liever niet achter komen. “Ik mag toch hopen van niet. Het zou jammer zijn als je je clan verraden zou hebben en je zo snel al zou eindigen als kraaienvoer.” Zei Kazan. Zijn stem had ijzig kalm geklonken maar Bleak kon ook wel raden dat er alles behalve kalmte omging in de rood grijze kater. Zelf bleef hij nors terugkijken. “Dat zou inderdaad heel jammer zijn. Dat ben ik dus ook niet van plan.” Antwoordde hij prompt Hij zou wel een andere manier vinden om Brat te blijven zien. Hij had nog nooit eerder van die hele Kazan gehoord. En nu kwam hij hem zo maar even de les wijzen? Daar was hij niet bepaald van gediend. Maar alles op z’n tijd. Het zou onhandig zijn om Kazan nu al te gaan uitdagen. Als hij die kater mocht geloven zou dat zijn dood worden. En daar zat hij nu ook weer niet op te wachten.

_{Het was duidelijk dat de bruine tabby niet gediend was van de gevoelens die de ander voor zijn vrouw had. Brat en Kazan waren nog niet lang samen, althans, voor zover hij wist niet. Hij had een relatie gehad met Stallionstar, de oude leader van windclan. Er was hem verteld dat de leader van de elite hem gered had van een relatie die niet gezond was en dat geloofde hij dan ook meteen. Hij had geen reden om Brat niet te vertrouwen. "Als ik ook maar iets hoor wat Brat en jou betreft wat me niet bevalt, zeg dan niet dat ik je niet gewaarschuwd heb." Bromde de kater en zijn lange nagels gleden uit hun hulzen. Er was geen angst dat de oud shadowclanner zijn mate van hem weg zou nemen, nee, hij wilde er gewoon zeker van zijn dat zijn boodschap doorgekomen was. Het zou toch zonde zijn als hij een oog, oor of tong zou moeten verwijderen uit zijn op zich redelijk oke uitziende kop. Voor een shadowclanner.}