hey daddy

Onderwerp: hey daddy za 26 sep 2020 - 19:09

De ochtend was grauwer geworden zins een paar daagjes, maar dat weerhield haar niet om vroeg wakker te worden. Ze wilde haar pleeg pappa niet onnodig ongerust maken en ze wilde hem ook vertellen dat ze haar best wilde doen om hem trots op haar te laten zijn, maar ze wist dat dit nog niet zo gemakkelijk zou worden aangezien ze nog zo jong was en nog veraf was van het ooit krijger te worden. Het grijze kitten stond voorzichtig op weg bij de rest van haar siblings en klom de kraamkamer uit waarna ze richting de plek liep waar ze voor een paar dagen terug nog in het water was gevallen doordat Dawnkit tegen haar op gebotst was. Een zachte zucht kwam uit haar bekkie, want de mooie zwarte steen met zijn witte doorgroefde streep was kennelijk ook in het water gevallen. Hij lag er niet meer en haar blik gleed over de schitteringen over het water van de rivier. Ze wilde sterk zijn en vriendjes maken, maar soms leek het zo moeilijk! Waarom kon ze geen vrienden maken waarbij ze geen ongelukjes konden hebben? Water was tot nu toe haar vriend niet geweest, want ze was al tot 2 keer toe bijna verdronken geweest. Aurora legde zich neer en legde haar kin op haar voorpootjes. Ze wilde echt haar best doen heel graag zelfs, maar soms leek het juist averechts te werken in plaatst van de juiste kant op te gaan... Pootstappen trokken haar aandacht en het grijze kitten tilde haar kopje op en keek over haar schouder in de richting van de kat die aan kwam lopen. Haar oortjes gingen van nieuwsgierig staand naar hangend. Wat kon ze hem vertellen ze was gisteren pas terug gekomen uit de medicijnden. Al die tijd had ze meer geslapen dan wakker geweest. Aurorakit boog haar koppie weer terug en legde haar kin weer op haar pootjes. Woorden ratelde door haar gedachten over wat ze wilde vertellen, maar ze kon ze niet op de juiste rijtje zetten om ze tegen haar pleeg pappa te vertellen.

(@Icecream)

Onderwerp: Re: hey daddy ma 28 sep 2020 - 10:30

Hij stapte de warriorsden uit. Even gleed de blik in zijn helderblauwe ogen naar de lucht. Er hingen dreigende wolken boven het kamp, het kon nog wel eens gaan regenen vandaag. Niet dat hij dat heel erg vond. Vissen kwamen dichter naar het oppervlak als het regende, dus een perfecte dag om te gaan vissen. Hij had nu weer alle tijd om zich op zijn warrior taken te richten, nu Dreamdust warrior was geworden. Natuurlijk had hij de zorg over zijn pleegkittens, maar die waren ook alweer 4 moons. Het waren geen hulpeloze baby’s meer. Al had hij zijn poten alsnog wel vol aan ze, vooral aan Aurorakit. Haar karakter leek niet op die van Skadi, toch wist ze zich nog wel eens in de nesten te werken net zoals Crabkit altijd voor elkaar had gekregen. Dus deed ze haar toch ergens aan zijn verloren pleegkitten denken. Hij maakte zich dus meer dan eens zorgen om haar, zeker nu ze alweer in het water was gevallen. Misschien was het verstandig om haar snel te leren zwemmen. Al was het daar niet meer het warmste weer voor, het was nog geen leafbare. Hij wilde naar de nursery lopen, toen hij het geurspoor van Aurorakit oppikte. Bezorgd trilden zijn snorharen. Ze was pas net weer uit de medicine cat’s den en haar geurspoor leek weer naar de rivier te lopen. Met ferme passen volgde hij haar pootstappen naar het water. Hij ontspande wat toen hij haar aan de kant zag zitten en niet in het water. “Aurorakit.” Hij gaf haar een lik tussen haar oren. “Ik ben blij dat het weer goed met je gaat meisje.” Hij glimlachte warm naar haar.

Onderwerp: Re: hey daddy ma 28 sep 2020 - 18:44

Ze had al zo vaak in het water gelegen als kitten dat ze niet wist of ze ooit nog veel teweeg zou brengen als een kat op het land? nou ja misschien kon ze wel helemaal niets klaar spelen in het water juist? Niet dat Aurorakit bang was voor het water wat door de rivier stroomde, maar tot nu toe had deze haar enkel proberen te verdrinken. De warme stem van haar pleeg vader en een begroetende lik haalde haar uit der overpeinzingen en ze keek op naar een warme glimlach. 'Je zult me wel een domme kit vinden?' vroeg Aurora en ze kon het even niet helpen om verdrietig te kijken voor ze zich tegen zijn dikke pluizige vacht liet vallen nadat ze recht was gaan zitten. Ze wilde hem vertellen dat het dit keer niet haar eigen schuld was al had ze een steentje wel te dichtbij de rand willen pakken.

Onderwerp: Re: hey daddy di 29 sep 2020 - 15:37

Hij trok verbaasd met zijn oren toen ze aangaf dat hij haar vast dom vond. “Nee, natuurlijk niet Aurora. Ik vind jou nooit dom, daar hoef je echt niet bang voor te zijn.” Drukte hij haar op het hart. “Het enige wat ik soms heb is dat ik me misschien zorgen om je maak, maar je dom vinden? Nee, dat nooit.” Vervolgde hij warm. “Ik denk alleen wel dat ik je snel moet leren zwemmen. Dan weet je de volgende keer hoe je je kopje boven water moet houden. En daarnaast is het ook nog eens leuk.” Hij glimlachte naar haar.

Onderwerp: Re: hey daddy di 29 sep 2020 - 20:14

Zijn woorden waren warm als altijd. Nog nooit had ze Icecream boos of teleurgesteld meegemaakt. Maar ze voelde zich tenminste niet zo zwaar als dat ze zich eerder gevoeld had. Aurorakit keek hem aan met als eerst nog een droevige blik aan die veranderde in een blije blik toen ze zijn woorden hoorden. 'Bedankt pappa, maar hoe kan ik nu leren zwemmen? De rivier is te sterk om erin te kunnen zwemmen.' miauwde ze en keek van Icecream naar de rivier. Die langs het kamp kabbelde. Het water was tot nu toe haar vijand geweest. Ergens was het kitten bang geworden voor het water. Als ze nog verder in de vacht van haar pleeg vader zou kunnen kruipen dan deed ze dat, maar veel zwaarder tegen hem aanleunen kon ze niet dan Aurorakit nu al deed tegen de Flame point.

Onderwerp: Re: hey daddy wo 30 sep 2020 - 13:59

Aurorakit vroeg hoe ze moest leren zwemmen. “Hier bij het kamp is de rivier niet te sterk. Hier zou je als je weet hoe het moet gewoon in het water kunnen spelen. Je moet er alleen voor zorgen dat je niet te dicht bij de grote rivier komt.” Met zijn poot wees hij naar waar de aftakking van de rivier weer uit monde in de grote. “Daar is het te gevaarlijk voor kittens.” Miauwde hij toen. “Hier kan ik je wel leren zwemmen en ik blijf dicht bij je Aurorakit.” Hij gaf haar een bemoedigende lik tussen haar oren. Hermitkit was ook bang geweest voor water toen Crabkit hem er een keer in had geduwd. Nu zou hij nooit meer alle kittens in één keer leren zwemmen. Hij deed het nu liever één voor één, maar Aurorakit had op een andere manier nare ervaringen gehad met water. Daar moest hij ook voorzichtig mee zijn.

Onderwerp: Re: hey daddy wo 30 sep 2020 - 21:44

Haar pleeg vader vertelde haar dat als ze eenmaal wist hoe ze zwemmen moest gemakkelijk in het water naast het kamp zou kunnen spelen. Spelen in het water? Die gedachten deed haar huiveren en er trok op datzelfde moment ook een rilling door haar kitten lijfje. Nee het liefst wilde ze het water nooit meer in als dat niet hoeven zou. Water drinken ja, maar er met haar lichaam in moeten... Aurorakit schudden met haar kopje en schuifelde zelfs een beetje achteruit, om verder weg van de rand te zijn. Haar pupillen waren groot geworden van de angst om het water. Al kabbelde het hier in de bescherming van de aftakking nog zo rustig, het was er te diep voor een kitten van haar leeftijd om er gewoon recht te kunnen staan. Dat had Aurora wel gemerkt toen Dawnkit tegen haar aangebotst was. Oh ja dat wilde ze hem nog vertellen! Maar het grijze kitten wilde ook haar vader vertellen wat er die dag gebeurd was en misschien zou hij hopelijk van de zwemlessen af zien? Hoewel zijn bemoedigende lik het er niet beter op maakte vond Aurorakit zelf. 'Icecream, ik had al eerder gezegd dat we aan het spelen waren, maar ik weet niet of je via Dawnkit al gehoord hem wat we aan het spelen waren?' begon ze en hoopte dat de verandering van onderwerp hem zou afleiden?

Onderwerp: Re: hey daddy vr 2 okt 2020 - 11:17

Aurorakit leek er niet om te springen, om te leren zwemmen. Hij nam haar dat ook absoluut niet kwalijk. Hij kon zich dat heel erg goed voorstellen. Toch moest ze het leren. Het was noodzaak voor een RiverClan kat. Ze schuifelde helemaal achteruit en hij liet haar begaan. Hij zou het rustig aanpakken, dan kwamen ze er wel. Zijn dochter begon over het spelen met Dawnkit. “Nee, dat heeft ze nog niet verteld. Wat waren jullie aan het spelen?” Vroeg hij vriendelijk aan haar. Hij had wel door dat ze hem af probeerde te leiden en dat gaf niks, het kwam wel. “Wist je dat water de druk van je lijf af kan nemen als je vacht een laagje heeft kunnen opbouwen door het zwemmen. Als je vermoeide poten hebt, helpt het om even te zwemmen.” Glimlachte hij toen naar zijn pleegkitten.

Onderwerp: Re: hey daddy za 3 okt 2020 - 19:17

Dawnkit had hem helemaal niets verteld, misschien was ze net als haar toen te moe geweest al had ze het andere kitten niet lang in de medicijn den gezien. 'We waren aan het spelen wie de meeste steentjes konden vinden in het kamp en de steentjes dan voor de kraamkamer neer zouden leggen. We hadden beide al een paar steentjes gevonden toen ik hier bij de rand een mooi zwart glimmend steentje vond met een witte streep erdoor heen, maar toen ik die probeerde te pakken botste Dawnkit tegen me op en vielen we beide over de rand het... water in.' oei nu waren ze weer terug bij het water en het leren zwemmen! Aurorakit huiverde en keek haar pleeg papa aan met grote bange ogen. Al keek ze Icecream even vreemd aan toen hij het over een laagje op de vacht had. 'Wat?' vroeg ze niet begrijpend en trok even met beide oren. Ze begreep er helemaal niets van. Hoe kon een laagje op de vacht van een kat nu helpen als die gewend was aan het water en hoe kon dat bij vermoeide poten helpen???

Onderwerp: Re: hey daddy zo 11 okt 2020 - 13:05

Hij glimlachte rustig bij haar uitleg. “Ik begrijp het. Altijd goed opletten als je aan de rand van water speelt goed Aurorakit?” Miauwde hij toen. “Kom.” Moedigde hij aan. “Vandaag hoef je alleen maar je voorpoten een beetje in het water te laten glijden. Je kunt gewoon aan de rand gaan liggen.” Hij deed voor wat hij bedoelde. Hij ging liggen en liet zijn voorpoten in het water hangen. Toen vroeg ze wat hij had bedoeld. Hij knikte naar het water. “Als je zwemt lijkt het alsof je lichter word. Dat is heel erg fijn als je moe bent, dan voelen je poten niet meer zo zwaar.” Vervolgde hij toen tegen zijn dochter.

Onderwerp: Re: hey daddy ma 12 okt 2020 - 23:02

Daar was ze nu wel achter gekomen. Aurorakit wist dat het wel niet haar schuld was de laatste keer, maar misschien hadden ze beter mosbal kunnen spelen. Dat zou waarschijnlijk beter zijn geweest. Maar de bemoedigende woorden om haar pootjes in het water te laten hangen deed haar geen enkele angst aan. 'Dat heb ik al vaker gedaan, maar dan weet ik dat ik nog veilig ben.' Miauwde Aurorakit en ze ging naast haar pleeg vader liggen net zoals hij het voor gedaan had. Wel rilde ze even van de kou die door haar vacht heen drong, maar haar pootjes kwamen niet ver in het water. Tenminste niet zover als de van Icecream. Ze keek hem even aan voor ze haar blik weer op het water dat in de rivier kolkte. Ze voelde hoe het water zachtjes om haar pootjes heen kabbelde die haar rust gaf, maar dit was maar een klein deel. Misschien zou ze nooit helemaal meer in het water gaan om net zoals de andere krijgers in het water rond te spartelen alsof het niets was. Treurig legde Aurora haar kin op een van haar pootjes. 'Ik werd eerder zwaarder waardoor de rivier me onder trok.' murmelde het grijze kitten. Als ze toen niet gered was door Lionpaw was ze waarschijnlijk verdronken... Hoe zou zij ooit licht door het water kunnen bewegen?

Onderwerp: Re: hey daddy vr 23 okt 2020 - 10:40

Hij glimlachte toen ze aangaf dat ze wist dat ze dan wel veilig was. “Heel goed houdt dat gevoel vast. Niet schrikken.” Hij spetterde echt een heel klein beetje water iets hoger op haar poot. Niet op haar borst of kop, hij wilde haar niet bang maken door zoiets. “Hoe voelt dat?” Vroeg hij toen aan haar. Toen ze zei dat ze alleen maar zwaarder was geworden door de rivier, knikte hij. “Dat heeft iedereen in het begin. Hoe vaker je het doet, hoe lichter je vacht ook lijkt te worden. Vandaar het laagje. Het lijkt alsof je lichaam dan ook moet wennen aan het water, maar als dat eenmaal is gebeurd dan kun je daar gebruik van maken.” Miauwde hij. “Ik vind dat heel erg bijzonder. Het lijkt wel een geschenk van StarClan aan RiverClan.” Vervolgde hij warm.

Onderwerp: Re: hey daddy vr 23 okt 2020 - 20:59

Hoezo moest ze dat gevoel vast houden? Maar nog voor ze er erg in had spetterde Icecream wat water op haar voorpootje. Ze keek er even naar, maar voelde nog niets bijzonders. Hoe vaak ze niet met haar voorpoten naar haar siblings en tante Chivysniff had geslagen was al niet meer op haar pootjes te tellen. Aurorakit keek de flamepoint aan en haalde haar schouders eerst neutraal op, maar kaatste toen de bal terug, maar zij spetterde niet zachtjes met haar voorpootje. 'Dat is toch niets' Piepte ze vrolijk en probeerde nog een pootvol water zijn kant op slaand. Met water spetteren was leuk, maar zwemmen dat was juist het probleem. Toen haar pleeg pappa weer over het zwem gedeelte had ging Aurora recht zitten. 'Maar waarom kan Starclan dat laagje dan niet direct geven? Dat had me een hoop ellende bespaard?' murmelde het kitten en keek over het water dat door de rivier stroomde uit. Het was gewoon niet eerlijk!

Onderwerp: Re: hey daddy ma 2 nov 2020 - 7:18

Hij grijnsde ondeugend naar zijn dochter toen ze zei dat dat niets was. Hij kreeg wat water in zijn gezicht terwijl de grijns nog breder werd. Toen schepte hij een flinke poot water uit de rivier en gooide die over haar rug. Express niet over haar kop, om haar niet te laten schrikken. Als ze nog steeds ging zeggen dat het niks was, was de kans vrij groot dat het uit zou draaien op een watergevecht. Dan zou hij haar eens goed nat gooien, zijn ogen fonkelden nog steeds ondeugend. Alleen de rest van zijn uitdrukking werd weer serieuzer toen ze vroeg waarom StarClan dat dan niet direct deed. “Dat zal vast niet kunnen, het zal tijd nodig hebben om het te krijgen. Ik denk niet dat dat zomaar gegeven kan worden.” Miauwde hij toen.

Onderwerp: Re: hey daddy ma 2 nov 2020 - 19:40

Ze zag een ondeugende grijns op het gezicht van haar pleeg papa, maar die gaf haar nu een flinke lading water over haar rug. Het water was koud en zakte direct door haar kittenvachtje heen, maar het bleef om haar heen bewegen zoals het in de rivier wel gedaan had. Er bleef hooguit een flinterdun laagje water dat net als een tweede huid aan voelde, maar verder was het niets bijzonders. Het volume was er niet naar. Het was iets van maar even en dan was het weg. 'Het gaat niet om met water te spetteren of het te drinken... Het gaat om het constante.' miauwde ze en keek heel even over het veld aan stromende vloeistof dat het gehele eiland om sloot. Aurorakit was maar wat blij dat het eiland groot genoeg was om niet door het water weg gevreten te worden. het idee alleen al liet het grijze kitten huiveren, maar ze probeerde het niet te laten zien door zich weer op de woorden van Icecream te focussen. Dat ging dus niet he... Aurora wist daar even niets op in te brengen. Hoewel ze het spelletje leuk gevonden had bleef ze met meer zorgen zitten dan dat ze met vrolijkheid zat. Wat als haar mentor haar zou dwingen om te gaan zwemmen? Wat als de andere leerlingen haar niet mochten of haar begonnen te treiteren omdat ze bang voor water was? 'Ik zal vast het kamp nooit kunnen verlaten.' piepte ze vol puur verdriet in haar stemmetje. Het grijze kitten legde zich neer en legde zelfs haar kopje tussen haar voorpootjes waardoor ze enkel naar het water kijken kon. Het geen dat haar in het kamp voor lange tijd zou houden!

Onderwerp: Re: hey daddy