Worrisome

Hij begon zich langzaamaan zorgen te maken. Routnose had hem verteld dat ze even weg zou zijn naar Windclan omdat ze wat spullen vergeten was, maar ondertussen was er al aardig wat tijd verstreken en was ze nog steeds niet terug. Er zou haar toch niks overkomen zijn? Met al die tweebenen en honden de laatste tijd? En niet te vergeten Bloodclan die het ook nooit zo op de clans had? Hij kon het niet helpen om iets te gaan lopen drentelen, maar wist ook dat als er iets met Routnose zou gebeuren, windclan het hem niet zou vergeven. Hij wilde alleen ook niet weer meteen de hele clan in rep en roer hebben omdat er mogelijk iets kon zijn, dus zocht hij naar Settleddust, die zou een patrol kunnen laten zoeken binnen shadowclan en zelf zou hij dan naar Windclan gaan om te kijken of ze daar eigenlijk wel geweest is. "Settleddust," Sprak hij terwijl hij de kater naar zich toewenkte. Eenmaal de kater bij hem was besloot hij maar meteen met de deur in huis te vallen. "Routnose is laat en ik ben bang dat haar misschien wat overkomen is." Begon hij. "Zou je een patrouille kunnen regelen die binnen shadowclan territorium gaat zoeken? Zelf zal ik naar Windclan gaan om te kijken of ze daar is geweest of misschien nog is." Nee, hij kon niet hebben dat een medicine cat van een andere clan wat zou overkomen terwijl ze zijn verantwoordelijkheid was. "Ze is tenslotte onze verantwoordelijkheid nu." Voegde hij eraan toe. "Ik zal het kamp aan jou overlaten tot ik terug ben, het kan zijn dat dat pas morgen is als ik haar in Windclan aan zal treffen. Is ze niet meer in Windclan, dan zal ik meteen terugkomen, want dan moeten we misschien verder gaan zoeken dan ons eigen territorium." Hopelijk was dat duidelijk genoeg voor zijn deputy.

[Eerst Settleddust]

Settleddust was misschien niet zo bezig met de vreemdeling in het kamp. Hij beschouwde Routnose net zo erg als een clangenoot als geen ander. Ze was een eervolle gast, die al haar kennis wilde delen met hun medicine cats. Het was helaas geen Shadowclanner, die de planten van hun gebied zou kunnen leren, maar het was een begin. En wie wist, zouden Pepperpaw en Newtpaw allemaal nieuwe dingen ontdekken die ze anders nooit geleerd zouden hebben. Settleddust sprak met een apprentice op vrolijke toon een vechttechniek die hij aan het laten zien was, totdat hij werd geroepen door Acornstar. Hij verontschuldigde zich en trippelde naar de leider. ‘Wat is er?’ vroeg hij kalm, terwijl hij een gaap probeerde te onderdrukken. Settleddust deed bijna niets anders dan zich als een workaholic gedragen. Want dat was de manier dat hij al zijn persoonlijke gedachten aan de kant kon schuiven. Maar hij werd meteen wakker toen Acornstar vertelde wat er aan de hand was. Routnose lang weg, hij ging naar Windclan, en hij moest even een zoekactie organiseren. En... het kamp was in zijn handen zolang Acornstar weg was. Oh shit, dat was de eerste keer. Maar hij kon dit. Hij zou dit regelen. ‘Komt voor elkaar,’ miauwde hij. ‘Veilige reis,’ wenste hij Acornstar nog toe, voordat hij zich omkeerde. Hij wist precies wie allemaal nu op patrouille waren en wie hij over had. Oké, dit regelde hij even.

Settleddust had vanochtend al getraind met Chillypaw, maar dat betekende niet dat ze niet weer op pad kon gaan. Hij wenkte de grijze apprentice bij zich. ‘Haal Dragonpaw op, en meld je weer bij mij,’ miauwde hij naar zijn apprentice, waarna hij op zoek ging naar een oude vertrouwde. Een ervaren warrior zou gewenst zijn en onderweg kwam hij ook Thunderbird tegen, die hij met een knikje van zijn kop bij zich wenkte. Eenmaal bij een grote, zwart-witte kater aangekomen glimlachte hij met een knikje. ‘Demonslayer, ik heb je hulp nodig,’ miauwde hij naar de grote kater. ‘Routnose is al een poosje weg en Acornstar maakt zich zorgen. Wil jij een zoekpatrouille leiden om te kijken of ze niet verdwaald is geraakt in ons territorium?’ miauwde hij. Natuurlijk ook doelend op hun moeras, die verraderlijk kon zijn voor iemand zonder ervaring. Hij hoopte het niet, maar het lag in de mogelijkheden. ‘Neem Thunderbird, Chillypaw en Dragonpaw met je mee,’ miauwde hij. De katten zouden allemaal in de buurt moeten zijn inmiddels.

Na een redelijk succesvolle jacht, had Thunderbird zichzelf even wat rust beloofd. Dus zat de licht bruine kattin zichzelf te wassen in een hoekje van het kamp. Haar tweekleurige ogen waren gesloten, maar haar oren stonden gespits, ze zou alles wat er gebeurde mee krijgen. Zo had ze ook door dat er iemand op haar af kwam gelopen en toen ze haar ogen open deed, moest ze er moeite voor doen om geen geïrriteerde blik te hebben als ze merkte dat het de jonge deputy was. Seattleddust knikte haar toe en wilde blijkbaar dat ze zou volgen. Ze zuchtte zachtjes en mompelde wat onder haar adem, terwijl ze overeind kwam, een laatste lik over d'r bost gaf en daarna naar het groepje katten wandelde dat de deputy bij elkaar had geroepen. Als het belangrijk was geweest, zou ze misschien eindelijk genoeg indruk kunnen maken, zodat Acornstar zou zien dat de jonge deputy niet geschikt was voor zijn rang en dat zij het veel beter zou kunnen doen. Ze snoof eventjes en ging zitten, wachtend totdat Demonslayer iets zou zeggen.