Bad memories

Shadowspark liep behoedzaam richting het oude Skyclan territorium, niet dat hij verwachte dat er enig gevaar zou komen, maar je wist maar nooit. Oude herinneringen kwamen in hem op toen hij de eerste stap op de grond zette, van heel lang geleden, van toen hij nog apprentice was. Hij was een echte rebel geweest, altijd in de problemen en nooit respectvol naar zijn meerderen. Dat kwam vooral door zijn ingewikkelde jeugd, met een moeder die niet van hem maar wel van zijn siblings hield, en een vader die er nooit was geweest. Hier ging hij altijd heen als hij op de vlucht was, maar dit was de eerste keer in manen dat hij hier weer een poot neer zette.  Hij hoefde niet meer te vluchten, niet meer zoals vroeger. Op dit moment was hij gewoon een wandeling aan het maken, en Shadowspark was helemaal niet van plan om hierheen te lopen. Het ging perongeluk, en het liefst was hij hier niet geweest, het riep teveel slechte herinneringen op. Plots rook hij de geur van Windclan dichterbij komen en keek om zich heen. Er liep een kater naar hem toe, een jongere dan hem zo te zien. Kalm bleef Shadowspark staan en wachte af op een vriendelijke of vijandelijke reactie van de jonge krijger.

Thawrage schudde het zand en stof van zich af nadat hij boven de grond kwam. Omdat zijn vacht bruin was, was er niet heel veel te zijn van het stof en zand dat aan hem bleef kleven en Thawrage had er eigenlijk ook niet veel last van. Hij gaf niet veel om zijn uiterlijk en dus was het meer een formaliteit dat hij het van zich afschudde dan dat hij het echt deed om er presentabel uit te zien. Hij vroeg zich af voor wie in zijn Clan hij er presentabel uit moest zien. She-cats interesseerden hem niks, zijn meerderen ook niet en de enige om wie hij echt iets gaf, was Oakpaw, zijn kleine broertje. De kater draaide met zijn oortje en overwoog om terug naar het kamp te gaan, maar het zou nog te vroeg zijn om nu al terug naar het kamp te gaan en Thawrage had geen zin in een gesprek met zijn Clanmates. Hij draaide het kamp dus de rug toe en liep willekeurig een kant op. Zijn poten besloten om hem te brengen naar the Lost Territory, het oude gebied van SkyClan. Thawrage had er enkel verhalen over gehoord en was er nooit persoonlijk bij geweest, maar blijkbaar was dit vroeger echt een prachtig gebied geweest. Nu hing de stank van Twolegs als een kwelgeest in zijn neusgaten en Thawrage snoof. Zijn blik gleed naar een andere kat die ook had besloten om naar dit gebied te trekken en Thawrage zag dat hij ouder was dan hemzelf, veel ouder. Thawrage gaf echter weinig om leeftijden en dus keek hij al net zo koud naar de kater als dat hij naar iemand van zijn eigen leeftijd zou hebben gedaan. “Herinneringen aan het ophalen?” vroeg hij op een koude toon aan de ander, al interesseerde het hem weinig wat de ThunderClanner te zeggen had.

Shadowspark bleef neutraal kijken en luisterde naar de vraag van de andere kater. Hij kon het hem niet kwalijk nemen om op zo'n koude toon te praten, hijzelf was van een andere clan, en sommige katten waren nou eenmaal zo. Ook al gaf hij een voorkeur aan de aardigere katten, waar je een normaal praatje mee kon maken. 'Shadowspark, ook leuk om jou te ontmoeten', vertelde hij op kalme toon, er was nog geen rede om chagerijnig te worden op de jonge krijger. 'Mag deze warrior geen rustige wandeling maken?' Shadowspark was in principe ook gewoon een wandeling aan het maken, en de herinneringen kwamen ongewenst. Het liefst dacht hij niet meer terug aan zijn jeugd, en hij werd er al helemaal niet graag aan herinnert. Nu was hij een heel andere kat dan vroeger, eigenlijk waren bijna alle warriors op zijn leeftijd anders dan vroeger. Deze Windclanner zou ook veranderen, ooit, en hopelijk in een goed manier.

De oudere kater stelde zich voor als Shadowspark en Thawrage rolde met zijn ogen. “Niet dat ik je er om heb gevraagd, maar fijn om te weten,” bromde hij op een koude toon tegen de kater. “Thawrage,” liet hij er vervolgens simpel op volgen. Het was eigenlijk ook helemaal niet van belang dat hij de naam van de kater kende en de kater die van hem. Na vandaag zouden ze elkaar enkel nog op Gatherings zien en Thawrage was niet het soort kat dat gezellig ging praten met katten van andere Clans. Wat had je immers ook aan vriendschappen met katten buiten je Clan? Op een dag kwam je ze tegen in een gevecht en dan moest het niet zo zijn dat het in je binnenste voelde alsof je een kant koos wanneer je tegenover hun kwam te staan. Thawrage vond sowieso dat hij weinig aan vrienden had en dat was ook de reden waarom hij er geen gemaakt had tot dusver. Enkel met Oakpaw kon hij het goed vinden en dat was genoeg voor hem. “Al ben je van plan om naar het BloodClan kamp te gaan en je daar aan te sluiten bij die groep, dan laat het me nog koud,” informeerde hij de kater op een ongeïnteresseerde toon. “Ik denk dat je oud en wijs genoeg bent om zelf te beslissen wat je doet met je vrije tijd.” Hij keek de ander sarcastisch aan. “Of dat zou je toch moeten zijn op die leeftijd, tenminste.”