So I hide it

Het was toch anders om hier te zijn wanneer er geen gathering was. Het was niet zo vol met katten en je kon er gemakkelijk rondlopen waar je wilde zonder dat een kat je echt raar aankeek. Dat was het voordeel van het feit dat dit neutraal gebied was. Geen clankat die je hier in de weg zou proberen te zitten omdat dit gezien werd als heilige grond. Toch was dat allemaal niet de reden waarom ze hier was. Nee, ze wilde een van de eiken beklimmen en dat was toch echt iets wat wel beter overdag kon gebeuren dan tijdens een gathering. De vraag was nu alleen welke van de vier?


[Eerste post gereserveerd]

Hoewel er grijze wolken te zien waren aan de hemel zag het er niet uit alsof er elk moment een flinke regenbui los kon gaan barsten. Jaggedpaw’s training was vroeger klaar dan verwacht en Jaggedpaw had tegen zijn vader gezegd dat hij er op uit wilde gaan om mos te verzamelen voor de elders. Zijn vader had met een goedkeurend knikje toegestemd en hun wegen hadden zich gescheiden. Het plan was dan ook origineel om mos te gaan halen, maar zijn blik gleed van de waterval richting het pad dat naar Fourtrees zou leiden en zijn nieuwsgierigheid nam de overhand. Zijn vader had hem die plek nog maar één keer laten zien en dat was tijdens één van hun eerste trainingen geweest. Nadien had hij nog geen gelegenheid gekregen om mee te gaan naar een Gathering en aangezien hij nu toch niks te doen had en het mos wel later verzameld kon worden, besloot Jaggedpaw om een kijkje te gaan nemen bij Fourtrees. De tocht naar de heilige grond was langer dan hij zich kon herinneren en tegen de tijd dat hij in Fourtrees arriveerde, pakten de grijze wolken boven zijn kopje zich al flink samen. Zijn blik gleed naar een ThunderClanner die intensief naar de bomen aan het kijken was en hij trok kort met zijn oortje. Oké, het waren mooie bomen en ze gaven een gaaf uitzicht, maar was het nu echt nodig om er zo gebiologeerd naar te kijken? Jaggedpaw ging op zijn kont zitten en keek zwijgzaam toe, zich afvragend wat er door haar heen ging op dit moment.

Ze had nog niet door dat er een andere kat bijgekomen was, dus liep ze naar een van de bomen toe en bekeek het kort voor de plekken waar houvast zou zijn. Dit leek haar wel een goede om mee te beginnen. Ze zette dan ook haar voorpoten tegen de bast aan en klapte haar nagels uit om ze erin te steken. Hiermee probeerde ze haarzelf omhoog te hijzen tot de eerste tak. Het was niet al te ver weg, dus hopelijk ging dat wel lukken.

Jaggedpaw trok met zijn oortje toen ze opeens haar klauwen uit hun hulzen liet komen en tegen de boom op sprong, waarna ze naar boven begon te klimmen. Alsof ze zes manen oud was in plaats van een apprentice die binnen een paar moons waarschijnlijk al warrior zou worden. Jaggedpaw schudde zijn kopje en onderdrukte een geïrriteerde zucht. Had ThunderClan echt niks beters te doen dan dit? Hij liep wat dichterbij en richtte zijn blik naar boven. “Wat ben je aan het doen?” vroeg hij op een sarcastische toon aan haar. “Aan het kijken of je vanaf daar vogels kunt spotten die in jullie territorium vliegen?” Had ze echt niks beters met haar tijd te doen dan dit?

Een plotselinge stem zorgde ervoor dat ze haar grip verloor op de boom. Gelukkig was ze nog niet al te hoog geklommen, dus ze landde gewoon op haar poten zonder al te veel moeite. Maar ze was nu wel geïrriteerd. Wie durfde zo te spreken terwijl ze aan het concentreren was om de boom in te klimmen? "Mag ik niet klimmen?" Sprak ze dan ook wat geïrriteerd en keek de riverclan apprentice aan. "Het is gevaarlijk om iemand die in een boom aan het klimmen is te laten schrikken weet je?" Leerden ze dat niet in Riverclan? Of klommen ze daar helemaal geen bomen?

“Ik houd je nergens in tegen,” sprak hij op een koele toon tegen haar. Hij moest niet veel hebben van katten van andere Clans. Zijn hart behoorde tot RiverClan en hij vond het persoonlijk verraad als hij te vriendelijk zou worden met iemand van een andere Clan. En dus hield hij ze liever op afstand dan dat ze opeens heel vriendelijk tegen hem zouden doen. De enige met wie hij een goede band wilde hebben, zaten in zijn Clan en dat was voor hem genoeg. Hij trok kort met zijn oortje op haar opmerking. “Ik denk dat je zelf ook wel logisch genoeg kunt nadenken om te weten dat er ook nog andere katten hier rondlopen en dat die iets kunnen zeggen als ze je in een boom ziet klimmen. Het is niet mijn schuld dat jij een slecht geweten hebt.” Hij wendde zijn blik koeltjes weer van haar af. Niet zijn tijd waard.

Waarom leek deze apprentice zo tegen klimmen te zijn? Het was toch juist een van de leukste dingen om te doen? "Durf je niet te klimmen?" Vroeg ze dan ook een klein beetje uitdagend. "Het is tenslotte een van de leukste dingen om te doen." Misschien vond hij van niet, maar dan moest hij het niet zo afkraken. Want het leek er wel op dat hij het idee van klimmen afkeurde en niet per se omdat zij van hem geschrokken was. "Riverclan heeft toch ook bomen?" Hoe deden ze dat daar dan? Of deden ze gewoon niks met hun bomen?

Jaggedpaw onderdrukte een diepe zucht toen ze hem uitdaagde. “Je ziet eruit alsof je op de leeftijd bent dat je bijna warrior kunt worden. Gedraag je dan ook zo,” sprak hij koeltjes tegen haar. “Maar om je vraag te beantwoorden: ik durf wel te klimmen, maar ik zie het nut niet zo om mezelf nu te gaan lopen bewijzen aan jou. De enigen aan wie ik me wil bewijzen, zitten in mijn Clan. Aan de rest daarbuiten hoef ik geen verantwoording af te leggen.” Hij wiebelde met zijn oortjes toen ze haar volgende vraag al stelde. Was dit soms een verhoor? Dacht ze werkelijk dat hij haar ging vertellen hoe hun territorium er uit zag? “Elke Clan heeft wel iets wat specifiek tot hun toebehoort,” beantwoordde hij haar vraag dan ook vaag, waarna hij een afwimpelend gebaar met zijn staart naar haar maakte. Discussie geëindigd.

Hij hoefde niet zo vijandig te reageren. Het was gewoon een uitdaging geweest, maar blijkbaar was hij toch te bang. Dat was wel jammer, want dan kon hij duidelijk niet begrijpen hoe ze het leuk kon vinden om in bomen te klimmen. "Wat maakt het uit of ik bijna warrior wordt? Dan ben ik toch nog niet te oud om in bomen te klimmen?" In tegenstelling, het was nu zelfs makkelijker dan toen ze nog een jonge apprentice was. Nu had ze een groter lichaam en dus langere poten. Het maakte klimmen makkelijker. "Maar als je te bang bent, blijf dan maar mooi beneden." En met die woorden klom ze het eerste stukje weer omhoog naar de dichtstbijzijnde tak. Ze zou wel zien of hij haar ging volgen of gewoon weg zou gaan.

Was ze soms dom of deed ze net alsof? Jaggedgaze wierp haar een geïrriteerde blik toe toen ze haar woorden sprak. “Ik had het dan ook niet over het feit dat je in bomen klimt, maar dat je me aan het uitdagen was om ook in de boom te klimmen. Vind je niet dat je wat oud bent om dat soort dingen te zeggen? De laatste keer dat ik me kan herinneren dat ik iemand uitdaagde om iets te doen en als excuus gebruikte dat diegene bang was als hij het niet deed, was toen ik een kitten was,” sprak hij haar op een koele toon toe. Hij wiebelde met zijn oortjes toen ze aangaf dat dat hij mooi beneden moest blijven als hij te bang was en hij wendde zijn blik af. “Blijf maar lekker in die boom en gedraag je maar als een kitten. Ik heb betere dingen te doen met mijn tijd,” zei hij tegen haar en hij stond op, waarna hij afwimpelend naar haar zwierde met zijn staart en vervolgens aanstalten maakte om weg te gaan. Voor dit soort kittenachtig gedrag had hij geen tijd.