Let Moonlight touch the sky, when the sunlight can't touch the ground.

Het was een kalme, rustige dag in het kamp en de ademhalingen van de kattin waren zeer hoorbaar, dat was hoe stil het hier was. De rust en vrede in het kamp was erg relaxerend voor haar, omdat ze ook een kalme poes was die het beste wilde. Met haar halfwitte pootjes liep de warrior over het kamp, terwijl ze haar blik richtte op de zon die nog maar net boven de horizon was. Vroege vogels, weet je. De kattin leek nooit pijn te lijden, altijd een lach op haar gezicht. Maar de harde waarheid die verborgen zat in haar hartje die zelfs zij nog niet had ondervonden. Op een dag zou het er wel uitkomen, maar ach... Dat moest duren. Lang duren. Haar felgele ogen leken te gloeien in het licht van die sterke zonnestraal die haar iris kleurde. De grijs met witte poes ademde langzaam, ontspannen. Er waren geen zorgen, geen twijfels. Alleen een zorg die was weggevaagd door de wind in haar ziel. Nu stond ze toevallig naast de warriors den, al had ze dat niet eens gemerkt omdat de poes meer leefde in haar gedachten dan in de realiteit.

[+Harespring]

Voor een keer was het verrassend stil in het kamp. Iets wat haar misschien juist wat minder gerust stelde dan normaal. Hierdoor kon ze namelijk zowat alles horen dat er gebeurde en ze wist niet of dat nou zo prettig was. Ze kon niet meer slapen, dat was een ding dat zeker was, dus kwam ze overeind en liep voorzichtig de den uit, waar het net zo stil was als in de den als ze eerlijk was. In eerste instantie merkte ze niet op dat er iemand vlak bij de den stond en liep per ongeluk tegen haar aan. "Sorry," Sprak ze vrijwel meteen, haar kop draaiende naar de kat waar ze net tegenaan gelopen was.

Let Moonlight touch the sky, when the sunlight can't touch the ground. J16KK6B

De poes zat te dagdromen over een mooi veld vol van bloemen waar zij dan in kon lopen. Het werd alleen heftig onderbroken door een kat die tegen haar botste. De grijze poes werd wakker en hoorde een verontschuldiging. “Het is niet erg”, zei de jonge kattin vriendelijk. Haar gele ogen waren gericht naar de oranje poes en een zachte glimlach verscheen op haar gezicht. Het was ook niet bijzonder verrassend als iemand net uit de den tegen haar botste. Want dan waren ze ofwel nog maar net wakker of gewoon verstrooid in het algemeen, dat had ze wel al ontdekt.

Let Moonlight touch the sky, when the sunlight can't touch the ground. Webp_n10

...:

Waarom iemand ook precies bij de uitgang van de den had moeten liggen vroeg ze zich ergens wel af, maar het was niet anders, het was al gebeurd. "Dan nog spijt het me, ik had je niet gezien." Want dat was simpelweg de waarheid. Ze was de den uitgekomen en vrijwel direct tegen de poes aangelopen. "Maar misschien is dit ook nie de meest handige plek om te liggen." Probeerde ze wel te zeggen, ook al was ze nog steeds van mening dat dit haar eigen schuld was.

De kattin verontschuldigde zich alweer en gaf ook nog toe dat het niet de handigste plek was om te gaan liggen. “Daar heb je wel een gelijk in”, mauwde de grijze kattin simpelweg toegevend, ze zou het niet een groot argument maken want ze wist al hoe dat zou lopen dankzij haar broer. Maar daar wilde ze het niet over hebben. Even ging de kattin maar rechtstaan en hield haar vriendelijke blik nog steeds stabiel. “Dus hoe gaat het met je?”, vroeg ze kalm, om eventjes het gedoe van die botsing en al te vergeten. Zelf was de poes niet goed wakker, ze had ook niet erg goed geslapen deze nacht, dus ze moest wat letten op haar eigen verstrooidheid.

...:

Het was inderdaad niet iets om echt een argument over te maken, daarom dat ze ook al was begonnen met haar excuses aanbieden. Dan kon dat ook niet echt meer mis gaan. Maar vlak voor de warriors den liggen was gewoon niet handig. Natuurlijk kwam de vraag hoe het met haar ging. Hoe vaak had ze diezelfde vraag niet al tig keer gehad van andere katten? En toch gaf ze steeds weer hetzelfde antwoord. "Het gaat wel goed, met jou?" Het was misschien een rare vraag om een gesprek mee voort te zetten, maar veel anders kon ze hier niet.