Leafbare must have left us forever [+Mintroot]

b a r n p a w

Barnpaw kon niet geloven dat het zo warm was. De dagen leken er een wedstrijd van te maken om te kijken wie de hoogste temperaturen kon bereiken. Barnpaw zocht daarom beschutting in de buurt van the Fourtrees. Daarnaast was Barnpaw te bang om gevonden te worden door Littlefish, dus wilde hij het liefst zo ver mogelijk van Riverclan vandaan komen. But who wouldn't, right?
Hij kon het niet laten even zachtjes te grinniken over die gedachte. Het was niet grappig, maar het gaf hem wel een rebels gevoel. Hij leek de laatste tijd heel erg te genieten van dat gevoel. Misschien was dat ook wel een van de redenen dat hij nu hier was. Omdat het zo dicht bij andere clans te zijn een goed gevoel gaf. Barnpaw schrok uit zijn gedachten toen hij een kleine vogel zag. Hij was nooit vergenoeg in zijn training gekomen om te weten welke vogel het was, maar dat maakte niet uit. Barnpaw maakte zich klaar voor de sprong, toen plots het vogeltje opschrok en weg vloog. Noice. Hij ging weer zitten, nu met meer frustratie en likte ongeduldig zijn borst. Starclan moest hem wel haten.

+ Mintroot

~ 4 - 7 - '20 ~

Elyon

Ze was de laatste dagen wat door het territorium aan het dwalen geweest, niet echt met een doel, maar deze keer vond ze zich dan toch over een van de grenzen, bij fourtrees. Ze had geen idee waarom ze hier naartoe was gegaan, want ze hield eigenlijk helemaal er niet zo van om onder de bomen te lopen. Toch hadden haar poten haar hier om de een of andere reden naartoe gebracht. Ze wist dat ze eigenlijk warriortaken uit zou moeten voeren, maar na de dood van Cocoonpaw had ze er nog niet echt veel zin voor gehad en de meeste leken haar voor nu ook met rust te laten, iets waar ze dankbaar voor was. Ze merkte alleen op dat ze niet alleen was toen de geur van Riverclan haar neus binnenkwam. Een apprentice zat daar zijn borst te likken. Voor nu besloot ze hem te negeren en wilde eigenlijk al aanstalten maken om terug te gaan naar windclan gebied.

b a r n p a w

Opnieuw hoorde Barnpaw een geluid, maar net voordat hij in sluipmodus de prooi wilde bespringen, besefte hij dat de witte gestalte geen vogel was, of vis. Of iets eetbaars. Het was een kat. Nice. Ergens wilde Barnpaw nog excuses voor zichzelf maken; zoals dat de wind verkeerd stond en hem in de war had gebracht, maar Barnpaw wist dat dat niet waar was. Hij was gewoon een slechte jager.
Maar dat de kat geen prooi was, betekende niet perse dat het niet goed was dat ze hier was. Dit was misschien nog wel beter. Want als ze een prooi was geweest, had hij haar moeten vangen en terug naar het kamp moeten brengen, maar nu ze een kat was was er een reden voor hem om hier langer te blijven. En Barnpaw hield van excuses.
"Hello, sunshine." Met veel zelfvertrouwen, waar Barnpaw geen te kort aan had, stapte hij op haar af.

+ Mintroot

little owl baby

Elyon

Wat ze alleen niet verwacht had was dat ze zo aangesproken zou worden door de riverclanapprentice. "Wa-" Was dan ook het enige dat haar bek verliet, terwijl ze hem stomverslagen aanstaarde. Deed hij zo tegen alle katten van andere clans? Dat was toch niet hoe je meestal een kat van een andere clan begroette. "Begroet je iedereen zo?" Eigenlijk door wat er gebeurde dacht ze niet eens meer aan wat haar eigenlijk steeds dwars zat, maar was ze meer verward door hoe de apprentice reageerde.