Bully

Normaal gezien hield Thawrage zich niet echt bezig met de dwazen van zijn Clan en liep hij ze straal voorbij om elke vorm van conversatie te kunnen vermijden, maar er waren van die dwazen die er gewoon om riepen om een treiterende opmerking naar hun kop geslingerd te krijgen. Radishroot was daar bijvoorbeeld één van, met haar rare voorkeur voor kruiden en planten terwijl ze geen enkele vorm trok op wat een medicine cat moest zijn. En dan was er Petalberry. Hij bedoelde… kom op. Een tom cat met een vrouwelijke prefix en dan ook nog eentje die er zo uit zag? Als Thawrage hem tegen zou komen terwijl hij in een andere Clan zat, dan zou hij denken dat de kater een poes zou zijn. Dat was al reden genoeg voor Thawrage om zich soms te amuseren met kleine pesterijen. Hij haalde graag het bloed onder anderen hun nagels vandaan, vooral als ze hem irriteerden. Het leek erop dat Petalberry ook op weg was naar the Small Lake om iets te drinken en Thawrage had geen moeite om de kater bij te houden met zijn eigen grote gestalte. Hij beukte dan ook opzettelijk tegen de kater aan en wierp een achteloze blik over zijn schouder. “Oh, sorry, Strawberry,” zei hij op een koude toon. “Ik had je niet gezien.” En hij keek weer naar voren, zijn lippen een beetje omhoog krullend. Ja, dit was een goed begin van zijn dag.

Petalberry was eropuit voor prooi, maar met het warmer worden van de dagen werd hij ook wat sneller dorstig. Hij had dus koers gezet naar de Small Lake om eventjes wat te drinken. Hij had geen haast, dus op een rustig trippel pasje was hij aan de gang. Iemand anders had blijkbaar wel haast en hij had hem pas opgemerkt toen de kater tegen zijn schouder botste. 'Oh, sorry, Strawberry,' zei Thawrage. Hij zei het op een koude toon, Petalberry wiebelde met zijn oortjes. 'Ik had je niet gezien.' Zijn Clangenoot draaide weer van hem weg. Petalberry zuchtte zachtjes. 'Dat maakt niet uit hoor, Thawrage, kan gebeuren,' miauwde hij met een klein glimlachje, al zal de ander die niet kunnen zien weggedraaid van hem. Petal had er eigenlijk niet meer zo'n zin in, maar hij had dorst dus het moest.

Natuurlijk durfde de grote baby er niks van te zeggen. Hij was echt de representatie van het beeld dat de andere katten van WindClan had: klein, fragiel, vrouwelijk en hij zou waarschijnlijk nog vluchten ook als een warrior van een andere Clan kwaad naar hem zou kijken. “Tenzij je écht zo dom bent als dat ik al vermoed, zul je echt wel in de gaten hebben gehad dat het voor expres was,” zei hij op een koude toon tegen Petalberry zonder zich de moeite te nemen wat zijn woorden met de kater deden. “Maar blijf vooral zo zachtaardig doen en laat vooral zo over je heen lopen. We zullen wel zien waar het je uiteindelijk zal brengen.” Hij deed niet eens meer moeite om de kater zijn aandacht te gunnen terwijl hij zich naar the Small Lake begaf en begon te drinken.

Petalberry boog zich naar het water toe, zijn oortje richting de ander gedraaid. Hij had veel liever in een ander gezelschap verkeerd, maar daar kon hij nu vrij weinig aan doen. Hij had dorst, en hij ging de kater hem niet laten stoppen om te drinken. Wat hij ook te zeggen had over hem. 'Tenzij je écht zo dom bent als dat ik al vermoed, zul je echt wel in de gaten hebben gehad dat het voor expres was,' kwam er koud van Thawrage af. Petal zuchtte zachtjes en kwam weer overeind. 'Maar blijf vooral zo zachtaardig doen en laat vooral zo over je heen lopen. We zullen zien waar het je uiteindelijk zal brengen.' Petalberry had hier altijd wel te maken mee gehad, maar hij had daardoor een waardevolle les geleerd om altijd zichzelf te zijn. Ook al waren er Clangenoten die dachten beter te zijn dan hem. Petalberry richtte zijn blauwe ogen op de ander. 'Als het expres was, had je ook geen sorry hoeven te zeggen, Thawrage,' miauwde hij kalmpjes. 'En volgens mij laat ik helemaal niet over me heen lopen. Ik besteed juist zo min mogelijk tot geen aandacht aan alle negativiteit, want dát gaat mij juist niet verder brengen. Misschien handig om over na te denken, Thawrage. Is het écht noodzakelijk voor je om zo gemeen te doen? Want dat maakt je niet bepaald geliefd namelijk.' Hij kantelde zijn kopje wat, keek de ander rustig aan.

Nou nou. Het leek erop dat Strawberry toch nog wel iets te zeggen had. Thawrage bewoog geamuseerd met zijn snorharen terwijl hij zijn blik naar opzij richtte en luisterde naar wat de kleine spruit te zeggen had. Zijn blik werd ijskoud toen Petalberry zijn woorden sprak en hij wierp de kater een norse blik toe. “Zie ik eruit alsof ik ook maar enigszins iets geef om de reputatie die ik heb binnen de Clan?” Hij mompelde iets onder zijn adem door en richtte zijn blik weer naar het water. “Laten we zeggen dat het in mijn ogen beter is om me te gedragen zoals ik doe dan om alles maar gewoon te pikken en overal op te lachen, zoals sommigen in onze Clan doen.” Hij wiebelde met zijn oortjes en richtte zijn blik strak naar Petalberry. “Ik kan niet zeggen dat ze mij ooit al hebben gepest en ik kan je verzekeren dat mijn attitude daar iets mee te maken heeft. Kun jij hetzelfde zeggen, Petalberry?” Hij keek de ander haast op een spottende manier aan terwijl hij wachtte op een antwoord.

Petalberry merkte dat de kater tegenover hem alleen nog gepikeerder werd. Dat was vervelend, maar hij bleef rustig zitten. Hij had in zijn leven al meerdere keren dit soort dingen meegemaakt, was ook niet altijd even sterk geweest als nu. Hij was blij dat hij in ieder geval weerwoord had, rustig kon blijven. Onderhand was hij er namelijk ook wel behoorlijk klaar mee. 'Zie ik eruit alsof ik ook maar enigszins iets geef om de reputatie die ik heb binnen de Clan?' Hij mompelde nog iets wat niet te verstaan was, maar Petal haalde heel licht zijn schouders op. 'Laten we zeggen dat het in mijn ogen beter is om me te gedragen zoals ik doe dan om alles maar gewoon te pikken en overal op te lachen, zoals sommigen in onze Clan doen. Ik kan niet zeggen dat ze mij ooit al hebben gepost en ik kan je verzekeren dat mijn attitude daar iets mee te maken heeft. Kun jij hetzelfde zeggen, Petalberry?' De jonge kater gaf hem een rustig, kort glimlachje, haalde even adem. 'Het is jammer dat je zo denkt, Thawrage. Het zou namelijk een stuk gezelliger zijn als je niet iedereen de grond in probeert te werken,' miauwde hij terug. 'Daarbij ben jij juist degene die het gepest veroorzaakt, dus als je dat echt als argument wilt gebruiken zal ik nog maar is goed naar je eigen gedrag kijken, Thawrage.'