I once held a withered rose

De tel was verloren geraakt. Waren het dagen geweest? Weken? Of zelfs al moons dat hij hier bij haar graf zat. De kittens waren ondertussen apprentice geworden maar in zijn hoofd klopte dat niet. Nee- het was nog niet zo lang geleden dat hij haar verloren had. Ze was niet eens van hem geweest maar zijn hart was en zal altijd voor haar zijn. Hij was er niet bij geweest toen ze in het kamp gestorven was, dat alleen al maakte hem gek van verdriet. Hij had geen gedag kunnen zeggen, had nooit kunnen vertellen hoe trouw hij zou blijven, hoeveel hij eigenlijk wel van haar hield. Hij was te zwak geweest om tegen haar te vertellen, te bang, had het te rustig aan gedaan en nu was de tijd voorbij geraakt. Nu kon hij het enkel zeggen, schreeuwen, tegen de sterren.. maar als ze het hoorde was nog maar de vraag. Met zijn kop licht gezakt keek hij naar haar rustplaats. Er lagen nieuwe verse bloemen op haar plekje, hij had na zijn taken van vandaag richting de twoleg place getrokken om daar nieuwe bloemen te plukken. In het bos begon alles af te sterven door de kou maar dat hield Koifish niet tegen om haar plekje mooi te houden. Al moest die naar de bergen trekken om geschenken te vinden. Alles om zijn laatste liefde te tonen tot zijn eigen einddatum kwam.

+Rainflower 1st

_{Ze kwam hier vaak, aangezien dit haar favoriete stuk van haar gebied was. Bovendien vond ze het fijn om langs de graven van haar voorvaderen en clangenoten toe te gaan, uit eerbied. Dit betekende dat ze Koifish hier dan ook vaak tegen kwam. Ze had met hem te doen, zijn liefde was uit dit leven vertrokken. Hij bracht haar altijd mooie dingen bij haar graf, het was aandoenlijk. Ze wist niet zeker of ze hem aanspreken moest, of dat hij liever alleen gelaten werd. Waarschijnlijk het laatste, hij was in rouw. Echter zou ze zich ook schuldig voelen als hij nu juist op zoek was naar steun maar dit nergens vinden kon. Voorzichtig liep ze op haar oudere clangenoot af, waarbij ze expres op wat blaadjes en takjes stond, zodat hij haar hoorde aankomen. "Kan ik iets voor je betekenen, Koifish?" vroeg ze hem met een zachte uitdrukking op haar gezicht.}