Taking up the Crown ~ Riverclan Ceremony [10-4]

In de vroege morgen was ze weer in het kamp opgedoken, in het bezit van negen levens, Pantherstar's lichaam en het leiderschap over de clan. Ze had Blueflower, haar zoon en haar partner allemaal naar hun nest gestuurd. De drie hadden orde voor haar gehouden en verdienden hun rust. De lucht was grijs en grauw. Het leek wel alsof zij de overleden Leader zelf weerspiegelde, met zijn grijze gedaante en eeuwige norsheid. Bij die gedachte glimlachte de kattin even. Ze was blij dat ze onder hem had mogen dienen, al was die tijd van korte duur geweest. Ze hoopte dat hij op haar neerkeek en trots was, blij met de keuze die hij gemaakt had. Ze liep een rondje door het kamp nadat Pantherstar's lichaam in het midden van het kamp was neergelegd, sprak af en toe iemand aan en begaf zich toen naar het Leader’s den: De enige plek waar Pantherstar’s levende geur nog duidelijk aanwezig was. Binnenkort zou ze hier haar intrek doen, ze zou voor het eerst apart slapen van haar clangenoten. De enige die haar hier zou vergezellen zou haar Smokegaze zijn. Binnenkort zou ze de clan moeten toespreken, niet alleen om haar leiderschap te bevestigen, maar ook om een aantal andere zaken op orde te stellen.

Twee dagen later, toen Pantherstar's begrafenis achter de rug was, beklom ze het den. Ze had dit al een aantal keer gedaan, en toch voelde het nu anders: Nu was dit háár clan en haar positie. ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen vis te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!” Voor de tweede maal in een paar dagen galmde de oproep door het kamp. Opnieuw stroomde de open plek vol met katten die ze stuk voor stuk kende en die nu allemaal haar woord als wet zouden opvatten, dat idee gaf haar een lichtelijk zelfvoldaan gevoel.

”Zoals iedereen hier nu weet is Pantherstar drie dagen geleden overleden, hij heeft zichzelf en zijn levens teruggeven aan Starclan en is daar nu tot rust gekomen.” Het was bijna een belofte, alsof ze de clan gerust wilde stellen met het nieuws. ”Ik heb de reis naar Highstones gemaakt met Dreamdust, waar we zijn lichaam aantroffen bij de moonstone. Hij is in vrede gestorven en ik heb hem in Starclan nog gezien en gesproken.” Sprak de nieuwe leader terwijl ze rustig het kamp rondkeek ”Ik heb met Starclan gedroomd en heb van hen mijn levens ontvangen: Vanaf nu sta ik bekend als Crystalstar en ben ik leader van Riverclan.” Concludeerde ze het verhaal. De naam klonk nog vreemd in haar eigen oren, maar ze zou er wel gewend aan raken. Crystalshell was niet meer, Crystalstar had haar plaats ingenomen.

Nu zou ze ook iemand anders de eer geven die ze verdiend had: ”Ik heb die nacht Blueflower al als mijn deputy aangewezen. Deze beslissing is door Starclan zelf gemaakt, ik verwacht dus de hoogste mate van respect voor haar. Blueflower, als je nog iets tegen je clan wilt zeggen: Ga je gang.” Crystalstar gaf haar deputy de ruimte voor een korte toespraak en knikte toen tevreden, nu was alles gegaan zoals het had horen gaan.

De eerste bekendmaking zou niemand echt verbazen, ze zou het erg vreemd vinden als er iemand was die hun terugkomst nog niet had opgemerkt. ”Niet al te lang geleden zijn Icecream en Brimpaw bij ons teruggekeerd. Zij waren gevangengenomen door Twolegs en is door hen ontvoerd. Ik wil iedereen er nogmaals op wijzen om uit te kijken voor de vallen die op alle territoria gevonden zijn en om mij direct in te lichten als er nog een gevonden wordt.” Ze had niet eens echt de tijd gehad om Icecream’s terugkomst te vieren, een emotionele hereniging en een kort gesprek waren alles wat ervan gekomen was.

”Dan nu de benoeming van drie nieuwe apprentices. Greykit, Snowkit en Aurorakit, kom naar voren.” Nog drie pleegkinderen van haar zoon, hoewel ze niet de band met hen had als met Hermitpaw of Shrimppaw was ze enorm trots op het feit dat Icecream nu al vijf apprentices voortgebracht had. Crystalstar sprong vanaf haar verhoging naar beneden om de kittens te ontmoeten ”Ik roep Starclan aan om neer te kijken op deze drie kittens en vraag hen om het recht hen tot apprentices te benoemen.” Verkondigde ze met haar blik op de grijze lucht gericht, waarna ze elk van de siblings kort met haar kin aanraakte en verder ging: ”Dan benoem ik jullie tot Greypaw, wiens mentor Lynxfang zal zijn; Snowpaw, wiens mentor Blueflower zal zijn; en Aurorapaw, wiens mentor Stormflight zal zijn.” Ze bleef op die plek staan terwijl de kittens naar hun mentoren gingen en hun namen gescandeerd werden. "Risingpaw heeft een nieuwe mentor nodig, zij zal daarom vanaf nu getraind worden door Icecream." Besloot ze dat deel van de ceremony.

Er waren nog meer katten die persoonlijke aandacht verdienden. ”Cinderpaw, kom naar voren.” Miauwde Crystalstar en ze keek de zwarte kattin indringend in de ogen aan. ”Je hebt een waardige leeftijd bereikt, hard getraind en je bewezen voor de ogen van River- en Starclan, ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden. Ik roep daarom mijn voorouders aan om neer te kijken op deze apprentice en bied haar aan als Warrior. Cinderpaw, zweer jij deze clan met alles, zelfs je leven, te beschermen? En zweer je dat je onze code zult navolgen, ten koste van alles?” Het antwoord was niet moeilijk te voorspellen, en ze vervolgde: ”Dan zal je vanaf nu bekend staan als Cinderbird en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.”

”Rookpaw, kom naar voren.” Opnieuw richtte ze haar zeegroene blik in de ogen van de apprentice. ”Je hebt meer doorstaan dan iemand van jouw leeftijd verdiend, je hebt gezocht om dat te redden waarvan je dacht dat het niet meer te redden was. Ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden.” Opnieuw riep ze Starclan aan en liet Rookpaw zweren de clan te beschermen en de code na te volgen. ”Dan zal je vanaf nu bekend staan als Rookchirp en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.”

Nu kwam er een wildcard, Crystalstar kende de redenen dat deze benoeming zo lang was uitgesteld, en was ergens tevreden met het feit dat zíj het was die hem nu toch mocht voltrekken. ”Brimpaw, kom naar voren.” Ze wachtte totdat de rode kattin voor haar stond en keek haar toen aan. ”Je hebt lang moeten wachten op deze benoeming, bent veel langer tot je rang als Apprentice gebonden dan had gemoeten. Toch vraag ik je om dit te vergeven en van mij je Warriornaam aan te nemen.” Ze zei dit niet op haar toespraaktoon, maar sprak Brimpaw in plaats daarvan directer en zachter aan. Ze wilde dat de kattin haar zou accepteren. Toen begon ze weer, riep aan en stelde haar voor de beloftes. ”Dan zal je vanaf nu bekend staan als Brimstone, en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.”

Ergens was ze van plan geweest nog een toespraak te houden, iedereen te vertellen hoe het vanaf nu zou gaan onder het nieuwe leiderschap. Maar ze besloot hiervan af te zien en de ceremonie te beëindigen, er zou nog genoeg tijd zijn. Op dit moment verdiende de clan haar rouwmoment en de vreugde van de nieuwe benoemingen.

”May the river provide.

Lijstje:

Sinds de gebeurtenissen was Lynxfang opeens een stuk teruggetrokken en in zichzelf. Hij sprak met weinig en had zich gestort op zijn taken. Als een afleiding en omdat hij vond dat hij beter zijn best moest doen. De clan had hem nodig, al werd het niet gezegd. Hij wist het gewoon. Wat hij kon doen was het belangrijkste nu, niet wat hij ooit misschien gewenst had. Nu was hij ook per toeval in het kamp, toen Crystalstar iedereen bijeen riep. Lynxfang bleef zitten en luisterde met vermoeide ogen naar haar. Alles werd herhaald van wat er gebeurd was, maar de dood van Pantherstar was nu duidelijk. Er kwam een woord in zijn kop naar voren, ''Egoïst''. Pantherstar had zichzelf aan Starclan gegeven. Waarom? Waarschijnlijk omdat zijn dochter dood was. En dan maakte niemand meer wat uit. Woede borrelde in Lynxfang, maar hij onderdrukte het. Blueflower kreeg de kans een praatje te houden. Daarna ging het over Icecream en Brimpaw, die gevangen waren door de Twolegs. De Ceremonie kwam, nieuwe kansen voor Riverclan. Ook hij kreeg een nieuwe Apprentice, Greypaw. Blijkbaar vertrouwde Crystalstar hem daar nog goed genoeg voor. Hij begroette de kersverse leerling vlug en luisterde verder. Nieuwe Warriors, waarvan een lang had moeten wachten en dat was het weer. Lynxfang keek naar Greypaw. ''We gaan morgenvroeg beginnen, ik maak je wakker''zei hij enkel. Er moest nog te veel gebeuren, hij had geen tijd voor lange gesprekken. Terwijl iedereen sprak en elkaar feliciteerde ging hij weer weg. Op naar de volgende jacht.

Stormflight

Crystalshell’s stem weerklonk door het kamp. Stormflight kwam naar buiten gelopen en richtte zijn blik naar haar op. Hij ging zitten bij de rest van zijn Clangenoten en wachtte totdat de ceremonie zou beginnen. Crystalshell gaf aan dat ze met StarClan samen had gedroomd en dat ze Pantherstar bij de Highstones had gevonden. Ondanks dat hij verdriet voelde omdat hun voormalige leader dood was gegaan, voelde het toch ergens wel als een opluchting aan dat de kater in vrede was gestorven. Stormflight riep zowel de nieuwe naam van zijn leader als die van zijn deputy toen beiden klaar waren met hun toespraak. Daarna leek het tijd te zijn voor andere dingen. Stormflight luisterde aandachtig naar wat zijn leader zei over het Twoleg gebeuren, waarna het alweer tijd was om drie nieuwe apprentices te benoemen. Hoewel hij bij Pantherstar had aangeven dat hij klaar was voor een nieuwe apprentice was hij toch een tikkeltje verrast toen dat nu al bleek te zijn. Zijn blik gleed naar Aurorapaw en hij schonk haar een warme blik. Hij liet de rest van de ceremonie aan zich voorbijgaan en nadat Crystalstar klaar was met de ceremonie draaide hij zich om en liep naar Aurorapaw toe. Hij boog zich naar voren en drukte zijn neusje kort tegen de hare. “Morgenvroeg gaan we beginnen met je training,” snorde hij naar haar. “Neem voor nu nog maar even de tijd om gewend te raken aan je nieuwe rang en in te trekken in de apprentice’s den.” Morgen zouden ze overgaan op de serieuzere zaken, maar voor vandaag mocht Aurorapaw van hem nog even genieten van dit moment met haar nieuwe denmates. Hij gaf haar een warm knikje en draaide zich van haar weg, waarna hij na aan korte aarzeling naar Crystalstar liep. Hij had Blueflower zijn steun al betuigd toen Crystalstar haar benoemd had als zijn deputy, dus dat liet hij nu voor wat het was. Het was nu tijd om steun te betuigen aan zijn nieuwe leader. “Ik weet dat dit vreemd voor je moet aanvoelen, maar ik wilde je toch even feliciteren met je nieuwe rang,” zei hij op een zachte toon tegen haar. “Je bent een waardige vervanger voor Pantherstar en ik weet zeker dat hij trots op je zal zijn.” Hij gaf haar een respectvol knikje, waarna hij kort zijn staartpunt op haar schouder liet rusten en een paar stappen naar achteren deed zodat andere katten de kans kregen om haar te feliciteren of iets tegen haar te zeggen als ze dat wilden.

Elfje

Tags: @Crystalshell, @Aurorakit.

OOC: Trainingstopic volgt zo meteen en wordt via PM naar het account van Aurorapaw gestuurd!

Sinds het hele fiasco bij de benoeming van Blueflower, was ze niet meer uit de nursery gekomen. Ze had geen zin om nog meer problemen te veroorzaken, dus ze had zich buiten alles gehouden. Sowieso at ze meestal 's avonds, aangezien ze nog steeds had van de zon als ze te lang buiten was, maar nu al helemaal probeerde ze zo veel mogelijk alleen te eten. Na het gesprek met Icecream, had ze ook wel zo ongeveer 't idee wat er fout was gegaan toen ze dat vroeg, maar ze had nog steeds niet 't idee dat ze echt fout had gezeten. Voor haar was 't een hele normale vraag geweest en als iemand gewoon rustig had uitgelegd waarom het niet zo was, waren er helemaal geen problemen geweest. Maar in plaats daarvan werd er alleen maar tegen haar geschreeuwd en werd ze op een schandepaal gezet.
Snowkit zuchtte en rolde zich om, ze had niet eens zin om naar de ceremonie te gaan die Crystalshell bij elkaar riep, maar toch trok ze zichzelf overeind en strompelde in de richting van de groep katten. Gelukkig was ze klein genoeg om er ongezien tussen te gaan zitten. Crystalshell verkondigde dat ze haar leadersnaam had gekregen en nu Crystalstar heette en Snowkit moest toegeven dat 't een prachtige naam was. Daarna kwamen er nog een paar dingen over Blueflower en dat Brimpaw en haar oom Icecream weer terug waren sinds ze gevangen waren geweest door twolegs. Ze huiverde bij dat idee, ze wilde niet weten wat die monsters met haar oom hadden gedaan.
Daarna werd haar naam opeens genoemd en eventjes was ze bang dat ze straf kreeg, maar in plaats daarvan werd ze naar voren geroepen samen met haar broer Greykit. Ze zuchtte eventjes en kwam daarna overeind en haar nieuwe leader tegemoet te komen. Snowkit knikte toen Crystalstar vroeg aan Starclan om op hen neer te kijken, waarna ze Blueflower als haar mentor kreeg toegewezen, samen met de naam Snowpaw. De witte apprentice keek een beetje verrast, na alles wat er gebeurd was, kreeg ze de deputy als mentor!? Verrast en verbaast liep ze weg van haar leader en op weg naar de deputy en dus nu haar mentor, wie ze een neusje gaf en daarna bij haar ging zitten. Oh Starclan, nu moest ze het wel goed gaan doen...

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw was nog steeds niet hersteld van de woorden van twee dagen ervoor. Het was allemaal zo makkelijk, weer het leven oppakken voor de meeste, maar voor haar was het enkel een nachtmerrie. Het voelde nog als een nachtmerrie, het was niet dat ze Blueflower en Crystalstar niet mocht, maar het deed zeer, zoveel zeer. Starclan, ze had gedacht dat het lastig was om zonder Aegir als vriend verder te leven, maar dit was vele malen erger. Ze miste de zware stem van haar vader, en snapte niet waarom hij haar en haar nestgenoten en grote zus niet had kunnen zien als een reden om te blijven leven. Ze voelde zich eenzaam, en al helemaal doordat ze zich nog steeds niet prettig voelde bij de woorden die Snowkit had gesproken, maar ook nog ergens boos was om het feit dat ze verantwoordelijk was gesteld voor iets waar ze maar een heel kleine bijdrage in had gehad. Ze had geen ruzie gemaakt, had enkel gezegd dat de kitten zich moest schamen. Als zijzelf die vraag had gesteld toen Butterstar was overleden omdat ze haar eng vond, dan had haar vader haar oren wel drie keer omgedraaid. Ze was wellicht ook wat strenger opgevoed dan de standaard Apprentice, haar ouders waren immers ervaren Warriors die het heel belangrijk vonden dat hun kittens zo vroeg mogelijk de wetten van de Clan begrepen.

'Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen vis te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!' Haar blauwe ogen gleden naar de Leader die op de plek van haar vader stond, de plek waar ze hem gewend was te zien nadat Butterstar was overleden toen ze nog een redelijk jonge kitten was geweest. Zelfs al had hij niet altijd tijd gehad, ze hield van hem. Met heel haar gebroken hartje. 'Zoals iedereen hier nu weet is Pantherstar drie dagen geleden overleden, hij heeft zichzelf en zijn levens teruggeven aan Starclan en is daar nu tot rust gekomen.' Tot rust gekomen, was hij echt tot rust gekomen, wetende dat zijn kleinkind hem als monster had benoemd zodra ze van zijn dood had gehoord? Haar blauwe ogen knipperde ze verwoed tegen de tranen terwijl ze moeizaam een brok in haar keel weg probeerde te slikken. Ze haalde nog geen hoop uit die woorden, daar was het nog te vroeg voor. 'Ik heb de reis naar Highstones gemaakt met Dreamdust, waar we zijn lichaam aantroffen bij de moonstone. Hij is in vrede gestorven en ik heb hem in Starclan nog gezien en gesproken.' Zij had nog afscheid kunnen nemen van haar vader, maar dat kon zij niet. Naast zijn begravenis tenminste, ze miste hem. Ze miste de geur, de stem, zijn aanwezigheid, zelfs al was hij nauwelijks met haar bezig geweest nadat Chivysniff was overleden, het had hem gebroken en ze wilde kunnen zeggen dat ze het breken niet begreep, maar dat deed ze. Het voelde nog steeds of haar hart bloedde, ze wilde de veiligheid terug, de zekerheid dat haar vader naast haar zou staan en trots op haar was.'Ik heb met Starclan gedroomd en heb van hen mijn levens ontvangen: Vanaf nu sta ik bekend als Crystalstar en ben ik leader van Riverclan.' Ze riep niet eens de naam, het was voor haar nog een te verse pijn om de Leader te feliciteren, en hoewel ze niets tegen Crystalstar had, hoopte ze dat de kattin haar het zou vergeven, dat ze stil bleef en enkel als een zombie voor zich uit kon kijken.

'k heb die nacht Blueflower al als mijn deputy aangewezen. Deze beslissing is door Starclan zelf gemaakt, ik verwacht dus de hoogste mate van respect voor haar. Blueflower, als je nog iets tegen je clan wilt zeggen: Ga je gang.' De Leader gaf de Deputy even de tijd om haar zegje te doen terwijl haar ogen weer afdwaalden, haar hart bonkte nog steeds in haar kop en ze wilde gewoon dat ze haar verdriet weg kon stoppen en in een hoekje kon vergeten. Het stak anderen te zien die nu zoveel over haar te zeggen hadden, en ze had ook niet een te beste indruk gegeven twee dagen geleden toen ze Snowkit op haar kop had gegeven. Ze wist niet wat ze er zelf van moest denken. Ze snapte dat de kitten haar vader eng had gevonden, maar kon niet snappen dat ze nooit met de Queens gesproken had en het op dat moment moest uitten. Dat was gewoon verkeerd geweest, en dat deed zeer. Zeker omdat de kitten werd gesteund door de Warriors omdat ze nog geen Apprenticenaam had gehad en zijzelf werd aangesproken omdat ze over een aantal Moons Warrior moest worden. Wilde ze wel Warrior worden? In deze clan, waar alles zoveel zeer deed. Op deze plek, misschien moest ze gewoon naar haar vader toe, naar Starclan. Daar waar er wel vrede was en waar ze niet elke dag de witte kitten hoefde te zien. 'Niet al te lang geleden zijn Icecream en Brimpaw bij ons teruggekeerd. Zij waren gevangengenomen door Twolegs en is door hen ontvoerd. Ik wil iedereen er nogmaals op wijzen om uit te kijken voor de vallen die op alle territoria gevonden zijn en om mij direct in te lichten als er nog een gevonden wordt.' De jonge kattin knikte enkel kortaf, ze wist van de vallen af en hoopte dat ze hen nooit tegen zou komen. Het leek haar geen pretje rondom de Twolegs te zijn.

'Dan nu de benoeming van drie nieuwe apprentices. Greykit, Snowkit en Aurorakit, kom naar voren.' Inderdaad de kittens waren oud genoeg om Apprentices te zijn, en dat betekende dat ze vanaf dit moment in dezelfde den zouden slapen. Een zachte zucht verliet haar lippen, normaal was ze niet zo gemeen, maar op dit moment voelde ze zich gewoon eenzaam. Alleen in haar pijn, en ze hoopte dat de woorden van de dagen ervoor tot Blueflower waren doorgedrongen, als Queens hadden ze de kittens moeten steunen, niet haar af moeten kraken toen ze boos was geworden omdat de kitten haar vader tot monster had benoemd. 'Ik roep Starclan aan om neer te kijken op deze drie kittens en vraag hen om het recht hen tot apprentices te benoemen.' Haar blauwe ogen gleden naar de hemel, de sterren zouden hen vast accepteren. Ze had nog nooit een kitten niet geaccepteerd zien worden door de voorouders om de training te volgen. 'Dan benoem ik jullie tot Greypaw, wiens mentor Lynxfang zal zijn; Snowpaw, wiens mentor Blueflower zal zijn; en Aurorapaw, wiens mentor Stormflight zal zijn.' Het kon niet anders, de kitten met haar slechte woorden was de Apprentice van de Deputy geworden. Alsof het beloond zou worden voor het feit dat ze verdrietig was, werd zijzelf beloond omdat ze rouwde, nee ze moest gewoon doen alsof alles goed was, maar die kitten, die kreeg alles. Ze drukte haar oren in de nek, terwijl ze haar ogen sloot in de hoop niet verder te hoeven denken.

'Cinderpaw, kom naar voren.' Het was duidelijk dat er een Apprentice tot Warrior benoemd zou worden. Haar blauwe ogen gleden weer terug naar de oudere Apprentice in de hoop dat ze nog iets van blijdschap zou kunnen tonen voor haar clangenoot. 'Je hebt een waardige leeftijd bereikt, hard getraind en je bewezen voor de ogen van River- en Starclan, ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden. Ik roep daarom mijn voorouders aan om neer te kijken op deze apprentice en bied haar aan als Warrior. Cinderpaw, zweer jij deze clan met alles, zelfs je leven, te beschermen? En zweer je dat je onze code zult navolgen, ten koste van alles?' Vroeg de Leader, waarna ze de naam gaf aan de gloednieuwe Warrior. 'Dan zal je vanaf nu bekend staan als Cinderbird en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.' Schor probeerde ze de naam mee te roepen maar haar stem was gewoon te zwak.

'Rookpaw, kom naar voren.' Opnieuw richtte de Leader haar zeegroene blik op de Apprentice, maar dit keer was de Apprentice haar zus. Zou haar zus Warrior worden? 'Je hebt meer doorstaan dan iemand van jouw leeftijd verdiend, je hebt gezocht om dat te redden waarvan je dacht dat het niet meer te redden was. Ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden.' Ze voelde haar hart samentrekken voor haar zus, voor haar prachtige zus die altijd zo lief was geweest naar haar. 'Dan zal je vanaf nu bekend staan als Rookchirp en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.' Honorpaw stond op terwijl ze haar schorre, zwakke stem wist aan te wakkeren. 'Rookchirp! Rookchirp!' Het was wellicht weinig, en zou het verdriet niet wegnemen, maar ze was trots op haar grote zus. Ze kon nog iets zijn naast het verdriet dat haar in de greep had.

'Brimpaw, kom naar voren.' De Leader wachtte totdat de rode kattin voor haar stond en keek haar toen aan. De Leader leek iets wat zachter tegen Brimpaw te zeggen. Toen begon ze weer, riep aan en stelde haar voor de beloftes. 'Dan zal je vanaf nu bekend staan als Brimstone, en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.' Honorpaw was haar stem kwijt geraakt door haar geroep naar Rookchirp en stond hierdoor enkel toe te kijken naar de rossige kattin. Het duurde even voordat ze haar blik op haar zus wierp en onhandig naar haar toe stapte. 'Gefeliciteerd Rookchirp,' Fluisterde ze, haar stem zwak en vermoeid.

Ze wist niet wat ze hierna ging doen, zou ze hier blijven. Zou ze er voor kiezen misschien haar geluk ergens anders te vinden. Ergens waar ze niet elke keer rondkeek en de pijn in haar hart voelde, de pijn die ze niet wilde. Ze wilde haar zus steunen en dat zorgde ervoor dat ze zacht haar kop onder diens kin duwde en haar houding probeerde te ontspannen. Wellicht zou ze later die dag wel naar de Medicine Cat Den kunnen, doodsbessen waren niet zo lastig te vinden toch?

-Ik haat persoonlijk Snowpaw en Blueflower niet!

words: 1675| tag: Blueflower en Crystalstar (benoemd), Snowkit/Snowpaw (benoemd), Rookchirp (reactie)

∎ ◣ ◥

Taking up the Crown ~ Riverclan Ceremony [10-4] Da6laim-88d5b487-7ca9-4005-b0d8-5482353d278b

Hoe durfde ze. Rookpaw stond trillend op haar poten terwijl haar naam genoemd werd. Zoals gebruikelijk stapte ze naar voren, eerder op automatische piloot dan echt vanuit vrije wil. ”Je hebt meer doorstaan dan iemand van jouw leeftijd verdiend, je hebt gezocht om dat te redden waarvan je dacht dat het niet meer te redden was. Ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden.” ze moest helemaal niets denken! Ze had deze dag al zo vaak in haar hoofd afgespeeld, maar er miste iets cruciaals in het plaatje; nu ze omhoog keek zag ze die haast onbekende zeegroene ogen, inplaats van de trotse blik van haar vader. Het was altijd haar vader geweest, hij zou haar naam uitkiezen, hij zou haar naam door het kamp schreeuwen. Nu was haar ceremonie slechts een zachte echo van haar vaders dood, en zij niets anders dan de mislukte dochter van een vergane leader. Hij had haar echt alles ontnomen, was het niet? ”Dan zal je vanaf nu bekend staan als Rookchirp en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.” Rookchirp, naar haar vrolijke gebrabbel altijd zeker, naar hoe ze fluitend het kamp door kon gaan en altijd lachte. En nu? Ze had zich nog nooit zo ver van haar naam gevoeld. Hoelang ze hier wel niet naar had uitgekeken, maar ze voelde zich niet verheugd zoals ze had verwacht. Haar zusje deed haar best om haar naam te roepen, maar ze kon de oude tranen nog in haar ogen zien. Haar moeder kon ze niet zien, evenmin haar eigen broertje, die waren vast in de medicine cat den. En haar vader en grote zus? Kennelijk hadden die haar ceremonie nooit belangrijk genoeg gevonden om in leven voor te blijven.

Snel droop Rookpaw, nee, nu Rookchirp, af en zei niets tegen haar zusje, want ze wist dat zodra ze sprak de tranen weer zouden komen. Ze sloeg enkel haar staart stilletjes om haar grijze zusje heen terwijl haar gedachten alle kanten opgingen, en haar ogen bleven hangen op Blueflower die haar deputy titel had geaccepteerd. Slechts drie dagen waren gepasseerd en de clan deed na zijn afscheid al alsof er iets was gebeurd. Hell, Blueflower leek die rang niet eens te willen hebben! En zij dan? Rookchirp zag haar dromen in diggelen vallen. Het was niet eerlijk, zij zou ooit deputy worden, net zoals haar vader en ze zou er zo hard voor werken als een kat van Lionclan zelf. Maar zelfs al zou het haar fragiele lichaam nu nog lukken, ze wilde het niet eens meer als ze niet naast Pantherstar kon zitten. De poes sloeg haar nagels uit in de grond en stond uiteindelijk op toen ze de kersverse leider haar ceremonie beëindigde. Je problemen ontvluchten was makkelijker dan ze te confronteren, boos zijn was makkelijker dan verdriet een plekje te geven, en bovenalles was het makkelijker om kwaad te zijn op de katten tegenover je, dan op de sterren die altijd zwegen. "Weet je, eigenlijk heb ik wel iets te zeggen," verbrak ze haar stilzwijgen luid en duidelijk, haar blauwe ogen vol koppig vuur. Het was niet dat ze hen haatte, nee, het had niet uitgemaakt wie er daar op hun plek hadden gezeten - het was de realisatie dat het nooit meer haar vader zou zijn. "Jullie doen allemaal alsof alles weer helemaal tip top in orde is nu, terwijl Crystallshell amper deputy is geweest en de huidige deputy een onzekere beest is die deze rang niet eens lijkt te willen!" spuugde ze hun kant op, de dunne haartjes op haar rug stonden recht overeind. "Het boeit jullie helemaal niets dat hij dood is, of wel? Jullie zijn alleen maar blij dat jullie nu de baas mogen spelen! Starclan heeft ons allemaal verdoemd door de levens van Pantherstar af te pakken en jullie twee kakelkoppen aan te stellen!" beide keek ze uitdagend aan, wat wilde ze doen? Haar de clan uit zetten? Haar de rivier in gooien, haar vader achterna? Ze mochten, afgezien van haar zusje had ze toch niets meer te verliezen, en wat kon ze Honorpaw nog bieden behalve een matige warrior en zus?

(^ditto met wat Butter zegt, Rook is vooral sad <3)

_{Ze luisterde vanaf de achtergrond mee. Normaliter stond ze graag in het middelpunt van de aandacht, maar nu niet. Nee, door haar verdriet was ze nu wat afwachtender, wat terughoudender. Echter betekende dit niet dat ze helemaal geen oog meer had voor wanneer er drama ging afspelen. Haar grote zus, die zojuist tot Rookchirp benoemd was, sprak hun nieuwe leider Crystalstar wel erg imposant aan. Snel trippelde Celestial naar voren, om zich vervolgens naast haar zus neer te zetten. Haar oren trokken diens kant op toen ze begon met praten over hoe ze eigenlijk gewoon heel boos was over hoe alles nu liep. Celestialpaw was het hier mee eens, al deed het haar minder dan haar grote zus. Echter zou ze haar bijstaan op dit moment. Want daar was familie voor, toch?}

Ze had verwacht dat alles soepel zou verlopen, en voor een tijdje leek dat ook zo te zijn. Uiteraard waren er veel katten die een stuk minder enthousiast riepen dan anders maar Crystalstar had het gevoel dat de meesten wel accepteerden dat het leven door ging, wie er ook stierf. Na de Ceremony kwam Stormflight op haar afgelopen, hij feliciteerde haar nogmaals met haar rang en uitte zijn steun voor haar benoeming. Ze wilde hem net bedanken toen er plotseling een andere stem door de open plek klonk: Rookchirp. Crystalstar keek verbaasd op richting de nieuwe warrior. De woorden leken vooral op haar en Blueflower gericht te zijn. "Ga je gang." Sprak ze kalmpjes toen de kattin verkondigde nog iets te zeggen te hebben. Ze keek de ander aan en wachtte af. Maar met elk woord dat Rookchirp sprak werd het moeilijker die kalme aanblik vol te houden. Langzaam begon een kokende woede zich eigen te maken van Crystalstar's gedachte. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Nog geen twee tellen Warrior en nu al zo'n grote bek tegen haar Leader. Als dit was hoe ze Riverclan overhandigd kreeg zou er misschien wat moeten veranderen, misschien waren ze te zacht geworden. Ze liep op Rookchirp af, de menigte week voor haar uit een en al gauw stond ze recht voor haar. "Denk je dat het feit dat ik mijn plicht als leader opneem bewijs is dat ik niet geef om Pantherstar's dood? Denk je soms dat hij, als Leader, liever had gezien dat wij allemaal stil bleven zitten en wachtten totdat we weer gelukkig waren? Hij heeft deze clan aan mij overgelaten, hij heeft zijn levens aan mij gegeven. Niemand heeft hem gedwongen dit te doen. Dus bedenk jij je maar eens goed op wie je echt boos bent." Haar stem was zacht, en overduidelijk ziedend. Ze zou niet toestaan dat haar leiderschap nu al in twijfel werd getrokken, voordat dat ze ook maar één fout maakte.

tag; Rook

Zijn moeder heette nu Crystalstar. Het was wennen, maar die gewenning zou vast niet lang duren. De manier waarop ze leader was geworden was dubbel, maar daarom niet minder verdiend. Ze zou het goed doen, dat wist hij zeker. Hij kende haar door en door en dat was wederzijds. Ze zou de Clan geven wat deze nu nodig had. Duidelijkheid en stabiliteit. Hij hoopte wel dat ze ook nog een beetje aan zichzelf zou denken, dat vergat ze soms. Hij was bij de rest gaan zitten toen Crystalstar een ceremonie aankondigde, achter zijn pleegkittens. Dicht in de buurt zodat hij hen kon steunen als dat nodig was. Drie van hen werden vandaag apprentice en hij was zo trots op ze. Ze hadden veel meegemaakt en de trainingen zouden hen goed doen, misschien gaf het ze weer wat meer rust. Doordat ze zich ergens echt op konden richten. De ceremonie ging eerst over Pantherstar zijn dood en de aanstelling van Blueflower. Toen ging het over Brimpaw en zijn verdwijning, waardoor kort de pijn terug kwam in zijn ogen. Misschien zelf wat beschaamd trok hij met zijn rechteroor, waar voor altijd aan te zien was dat twolegs dat hadden gedaan. De knip was te recht voor een aanval van iets anders. Daarna begon zijn moeder over zijn kittens. Zijn kittens en die van Chivysniff, die vandaag apprentice werden. Ze waren geen bloedverwanten, maar dat had voor hem nooit uitgemaakt. Bij zijn eerste geadopteerde nestje niet en nu ook niet. Het veranderde niet hoe veel hij van ze hield en dat altijd zou doen. Er lag een bemoedigende blik in zijn helderblauwe ogen terwijl hij naar zijn kittens keek. Ze mochten naar voren stappen. De kittens werden gekoppeld aan een mentor, daarna was Risingpaw aan de beurt. Zijn naam viel bij het voortzetten van de trainingen van de apprentice. Hij was even verrast, hij had niet verwacht alweer een apprentice te krijgen. Na Dreamdust die nu warrior was en zijn verdwijning. Toch liet hij het snel van zich afglijden en stapte naar Risingpaw toe. Hij boog zijn kop zodat zij haar neus tegen de zijne zou kunnen drukken.

Toen kwam hij weer overeind en luisterde naar de apprentices die warrior werden. Hij schreeuwde de namen met de rest mee. Het was goed dat er weer wat nieuwe warriors benoemd konden worden. Ook Brimpaw kreeg haar volledige naam, Brimstone. Hij glimlachte even naar haar. Daarna sloot Crystalstar de ceremonie af en keek hij weer naar Risingpaw. “Morgenochtend verwacht ik je bij de kampdoorgang.” Miauwde hij vriendelijk tegen haar. Er ontstond weer wat commotie, ooh StarClan daar gingen ze weer. Hij begreep dat de pijn om Pantherstar zijn dood bij zijn kinderen nog vers was, maar daar kon Crystalstar niets aan doen. Hij wist dat zijn moeder het zelf wel zou kunnen oplossen dus maakte hij een rondje langs zijn pleegkittens. Nu Snowpaw, Greypaw en Aurorapaw. Hij feliciteerde ze stuk voor stuk, met een trotse blik in zijn ogen en warme lach rond zijn snoet. Voor Nippykit en Northernkit was het nog te vroeg geweest, maar hun tijd kwam ook nog wel. Hij was even trots op allemaal.

De afgelopen dagen waren absolute chaos geweest. Hoewel hij geen persoonlijke band had met Pantherstar, gaf het verlies hem een vreemd en onwerkelijk gevoel. Hermit had altijd al hoog tegen de kater opgekeken. Het was vreemd hoe zo'n sterk iemand zo plots kon sterven, zeker op zo'n manier. Wat voor leader liet zijn clan nou zo achter? Hij vond het maar zwak en volledig uit karakter. Crystal zou nooit zoiets doen en hoewel ze een verschrikking was als mentor, vond hij stiekem dat ze deze taak heel goed zou doen.

Na geduldig de naar de ceremonie geluisterd te hebben spitste hij zijn oren bij Rooks woorden. Zijn bek viel open van de schijt die ze uitbracht. Over Blueflower had ze misschien wel gelijk, maar wist zij veel? Het leek hem dat ze StarClan hier maar in moesten vertrouwen. Toen ze zijn mentor begon te beledigen merkte hij dat er een onverklaarbare woede in hem op kwam. Normaal gezien was hij all in voor een potje Crystal pesten, maar dit ging echt te ver. Voor hij hier kwaad op in kon gaan zag hij dat Crystal op haar afstapte, met een uitstraling waar hij enorm veel respect voor had. Onbewust knikte hij mee met elk woord dat ze zei. Dit was allemaal Panthers schuld, was de conclusie die hij zelf trok. Snel baande hij zich een weg naar de twee toe. "Luister eens, mijn mentor is veel, maar geen "verdoeming" voor de clan." sprak hij duidelijk, met zijn ogen kwaad in die van Rookchirp geboord. Zijn lichaam gierde van de zenuwen. Daar stond hij dan, in de spotlight zijn mentor te verdedigen, terwijl iedereen wist dat ze elkaar niet eens mochten. Toch voelde het goed om zo voor haar op te komen. Maar of dat was omdat hij Rookchirp gewoon een irritant wicht vond, of omdat hij daadwerkelijk compassie voelde voor zijn mentor, wist hij nog niet zo goed.

Tag: Rook & Crystal

Brimpaw lette niet eens meer op wanneer er ceremonies begonnen. Het was toch nooit haar beurt, en dat zou het ook nooit zijn. Dat wist ze wel. Kittens werden tot apprentice benoemd, katten die jonger waren dan haar tot warrior, yada yada - het was altijd hetzelfde. Elke keer opnieuw. Een marteling, alsof ze al in de darkforest terechtgekomen was. Maar toen werd haar naam opeens genoemd. De grote kattin vernauwde haar ogen terwijl ze de nieuwe leidster aankeek. Wat was dit? Ze vertrouwde het voor geen haar, maar stond toch zwijgend op en liep naar voren. Dit was het moment dat ze verbannen werd, dat kon bijna niet anders. Een nieuwe leider, een schoonmaak van de clan. Dat was wat zij zou doen als ze in Crystalstar's plaats was. Waarom het kind van een leider van zoveel manen geleden achterhouden als dat kind toch geen klop deed? Maar dat waren niet de woorden die uit de bek van de leidster kwamen. Haar bekje viel open van verbazing en ongeloof. Dit voelde niet echt. Dit voelde zo, zo fake. De kattin klemde haar kaken op elkaar toen ze omgedoopt werd tot Brimstone en de clan schijnbaar halfhartig haar nieuwe naam scandeerde. Ze bedankte de leidster niet, maar draaide zich met een ruk om om weer naar haar plaats te lopen. Haar hart klopte in haar keel. Dit voelde als propaganda. Maar ze zou zich niet laten doen. Dit betekende niet dat Crystalstar een goeie leidster was, of dat ze haar respect verdiende - wat duidelijk wel was waar ze op aasde. Maar Brimstone kon niet gemanipuleerd worden. Ze was steen; hard en koud en onwrikbaar.

Vandaag zou ze samen met Greykit en Snowkit leerling worden. Een beetje nerveus ging ze naast hen zitten en luisterde aandachtig. Voor nu was alles zo spannend! Aurorakit schudden haar pels op en keek even achterom toen hun namen genoemd werden. Ze zag de bemoedigende blik in zijn ogen en daarna trippelde de grijze kitten naar voren. Het stompje van waar haar staart zou horen te zitten wiebelde zachtjes heen en weer toen ze voor de grote wild kleurige krijger stond. Hij zei dat ze nu even aan haar nieuwe rang gewend zou mogen raken dat ze morgen zouden beginnen met serieuze zaken. bedoelde hij training? Toch knikte ze en trippelde daarna vrolijk terug naar haar broer en zus toe. De ceremonie verliep goed, maar al snel begon er weer een geruzie te ontstaan. Duidelijk niet op haar gemak keek ze er even naar, maar al snel kwam Icecream aan gelopen die Greypaw en Snowpaw eerst feliciteerde, maar ook bij haar kwam. Daarna holde ze richting het leerlingenhol om er een nieuw nest uit te zoeken, maar waar zou ze gaan liggen?

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen vis te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!” De zwarte kattin spitste haar oren. Eindelijk was het voor haar ook de tijd. Net als de rest van de katten nam ze plaats en wachtte ze tot Crystalshell sprak. Het begon zoals verwacht, over het overleiden van Pantherstar en hoe ze naar de High Stones was geweest en nu Crystalstar heette. Ook werd Blueflower als de nieuwe Deputy benoemd. Voor zo ver ze wist waren het twee prima kattinnen die hopelijk hun leven aan de clan zouden wijden. Er werd aandacht besteed aan de twee katten die door Twolegs waren gevangen geweest en weer waren teruggekeerd. Vervolgens was het de beurt aan de apprentices. ”Cinderpaw, kom naar voren.” Met een geheven kin deed de zwartte kattin wat er van haar werd gevraagd. ”Je hebt een waardige leeftijd bereikt, hard getraind en je bewezen voor de ogen van River- en Starclan, ik denk dat je klaar bent om Warrior te worden. Ik roep daarom mijn voorouders aan om neer te kijken op deze apprentice en bied haar aan als Warrior. Cinderpaw, zweer jij deze clan met alles, zelfs je leven, te beschermen? En zweer je dat je onze code zult navolgen, ten koste van alles?” vroeg Crystalstar ceremonieel. "Dat beloof ik", reageerde ze op een plechtige toon. ”Dan zal je vanaf nu bekend staan als Cinderbird en de titel van Warrior dragen, gefeliciteerd.” Cinderbird gaf een dankbaar knikje voor ze met geheven hoofd terug naar haar plaats liep. Het was een heerlijk gevoel om eindelijk warrior te zijn. Na haar werden nog twee apprentices tot warrior benoemd, waarvan er eentje al wel heel oud was. Maar goed, ze was eindelijk warrior en dat was waar het allemaal om draaide.