[Pantherstar's Vigil] Supernova

Ondersteund door Rookpaw en Dreamdust had Crystalstar het lichaam van Pantherstar teruggebracht naar het kamp. Het was een zware tocht geweest: In het koudst en donkerst van de nacht hadden de drie kattinnen Windclanterritorium doorkruist, gelukkig waren zij niemand tegengekomen en hadden ze het er veilig vanaf gebracht. Tegen de tijd dat ze de rivier overstaken was de lucht grijs gaan kleuren en begon het eerste daglicht het kamp te verlichten. Het lichaam van de gevallen Leader was voorzichtig in het midden van het kamp neergelegd en Crystalstar had de andere twee even achtergelaten om Blueflower te spreken over de situatie in het kamp tijdens haar afwezigheid. Blijkbaar was er flink wat tumult losgebroken, vooral onder Pantherstar's familieleden. Ze had de nieuwe deputy bedankt voor haar diensten en gezegd dat ze rust mocht nemen. Hetzelfde had ze aan Smokegaze en Icecream verteld, die Blueflower bij hadden gestaan.

In plaats van opnieuw een oproep door het kamp te sturen, wachtte Crystalstar zelf bij het lichaam af, ze zouden vanzelf wel komen. Terwijl ze op hem neerkeek vroeg ze zich af hoe het zo ver had kunnen komen, en dacht ze vurig na over hoe ze het had kunnen voorkomen. Een pijnlijk, alles smorend gevoel van verlies overrompelde haar. Ze voelde de pijn van haar clan, van zijn familie, zijn kinderen. Zouden ze denken dat zij blij was met zijn dood? Dat ze blij was dat zij nu leider kon zijn en nooit meer niemand anders hoefde te luisteren. Zouden ze denken dat dit een act was om hun sympathie te winnen. Ze zakte door haar poten bij Pantherstar's kop en fluisterde zo zacht dat alleen hij het zou hebben gehoord als hij nog had kunnen horen: "Geef me kracht.."

Toen er zich een kleine menigte om het lichaam heen had richtte de grijze leader zich weer op. "We hebben Pantherstar gevonden in de grot van de moonstone, hij heeft zichzelf teruggegeven aan Starclan." Haar stem stokte even, en ze nam een korte pauze terwijl ze naar de katten om haar heen keek. "Er zal vandaag een wake gehouden, en bij het eerste schemeren van de avond zal Pantherstar naar de rivier gebracht worden om hem daar een waardige begrafenis te geven. Ieder die afscheid wilt nemen is welkom om me te gaan." Opnieuw bleef haar stem in haar keel hangen, voordat ze concludeerde: "Ik hoop eigenlijk dat iedereen aanwezig zal zijn. Het was geen mooie toespraak geworden, zoals ze later die misschien zou geven. Op dit moment was Crystalstar te vermoeid om veel meer uit te brengen.

[Dit topic speelt zich af tussen dit topic en dit topic]

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw had nog gehoopt dat dit alles een nare droom was. Natuurlijk was haar vader nog onder de indruk van de dood van Chivysniff, dat was iedereen. De keuze die haar zus had gemaakt om niet langer onder de sterren te lopen, maar met de sterren was er een die nog elke dag pijn deed. Ze miste haar, zoals enkel een jong zusje haar oudere zus kon missen, de kattin waarna ze op had gekeken. De kattin die net zoals haar vader het pad van de sterren bewandeld had, een pad dat ze hoopte ooit ook te kunnen bewandelen. Ze had echter nog lang niet de leeftijd om tot Warrior benoemd te worden en betwijfelde steeds sterker of ze ooit Warrior wilde worden, nu twee belangrijke katten er niet meer waren om haar trots aan te kijken.Het duurde niet lang voordat de Apprentice het kamp uit wandelde, omdat het nu ongeveer wel tijd zou zijn dat Pantherstar terug gebracht zou worden. Ze had gelijk, de grijze kattin keek dan ook met grote ogen naar het lichaam van de kater die ooit zoveel van haar had gehouden. Haar oren drukte ze licht in haar nek terwijl ze naar haar grote zus keek. Rookpaw, die had haar ongetwijfeld ook nodig. Haar poten trilden terwijl ze met een behoorlijke snelheid op haar zus af sprintte en die in de vacht vloog, ze zou niet alleen staan. Niet zo alleen als zijzelf zich de afgelopen nacht had gevoeld.

Zodra een grotere hoeveelheid katten zich verzameld had, sprak de nieuwe Leader weer. 'We hebben Pantherstar gevonden in de grot van de moonstone, hij heeft zichzelf teruggegeven aan Starclan.' Starclan, hij was naar hen toe gegaan, had de keuze gemaakt, het feit dat hij hiervoor had kunnen kiezen, de pijn. Hij liet hen achter, hij had niet eens afscheid genomen, haar niet voor een laatste keer in zijn poten gesloten zoals hij altijd deed wanneer ze bang was. Tranen verzamelden zich in haar ogen, maar ze was te moe, te emotioneel om ze te laten vallen. Ze wilde niets liever dan zich opkrullen in haar vader's vacht en nooit meer op staan. Hij had nog moeten leven, hij had negen levens gehad. Hij hoorde niet ineens dood op te duiken. 'Er zal vandaag een wake gehouden, en bij het eerste schemeren van de avond zal Pantherstar naar de rivier gebracht worden om hem daar een waardige begrafenis te geven. Ieder die afscheid wilt nemen is welkom om me te gaan.' De jonge kattin drukte haar neusje verdrietig in de vacht van haar grote zus, Rookpaw mocht niet alleen zijn maar ze wilde ook dolgraag haar kop in de vacht van haar vader drukken. 'Rookpaw,' Fluisterde ze, haar stem zwak en schor maar warm, vol liefde voor haar grote zus. 'Zullen we... kunnen we..' Ze wilde niet alleen op hem af stappen, ze had haar nodig. Ze wilde op een goede manier afscheid nemen, met iets dat betekenis had, niet de woorden die enkel de Leader had gesproken. Er was zoveel dat ze nog wilde zeggen, zoveel dat nog gezegd moest worden. 'Ik hoop eigenlijk dat iedereen aanwezig zal zijn.' Besloot Crystalstar, die overduidelijk net zo vermoeid was als Honorpaw zich voelde. Haar blauwe ogen gleden naar de nieuwe Leader, degene die nu altijd op de plek van haar vader zou staan. Haar blauwe ogen liepen weer vol met tranen. 'Papa was zoveel meer dan een Leader,' Hij was zo lang Deputy geweest, zo lang trots geweest op de Clan. Een trots die hij zijn kittens ook probeerde mee te geven maar Honorpaw wist niet of ze die trots kon tonen. Niet na wat de nacht ervoor gebeurd was.

words: 618| tag: Crystalstar & Rookpaw

∎ ◣ ◥

_{Het was zo verschrikkelijk raar om hem zo te zien. Levenloos, slap. Hij was er niet meer en ze zou hem werkelijk gaan missen. Haar oren hingen naar beneden en ze duwde zichzelf tegen hem aan. Blueflower had tegen haar gezegd dat zij de vigil mocht leiden, maar eigenlijk had ze totaal geen idee hoe ze dat doen moest. Ietwat hulpeloos keek ze naar de nieuwe deputy - iets wat ze normaal gezien nooit zou doen, maar nu had ze een snipperdagje. Waarschijnlijk zou haar mentor dat niet zo leuk vinden, maar ze had nu andere dingen aan haar hoofd. Ze keek opzij, naar Honorpaw die tegen Rookpaw begon te praten. Hun grote zus had hun vader gevonden. Een traantje rolde over haar wang. "Hopelijk vergeten jullie nooit dat mijn vader jullie deputy en leider was voor heel lang en heel goed," sprak ze toen tegen de clan, haar borst ietwat vooruit gestoken in de trots die ze nog steeds had voor haar vader. Meer wist ze niet wat te zeggen. Zou Blueflower haar komen helpen? Ze hoopte van wel, immers leek het erop dat Crystalshell - Crystalstar, dat nu niet ging doen.
@Blueflower}

Ze had de ruzie tussen de echte kits van hun aangenomen opa en haar eigen siblings niet er tussen gekomen. Ze had niet geweten wat ze had moeten, nee had kunnen zeggen. Hij was hun pleeg opa, maar hij was altijd zo lief voor hen geweest als ze samen met Tante Chivysniff naar hem toe waren gegaan. Nu lag hij net zo levenloos als hun Tante maar dan in het midden van het kamp. Verdriet overrompelde haar opnieuw en een vreemd keel geluidje kwam er even piepend uit, maar de herinneringen aan die avond kwamen toch omhoog zonder dat ze het wilde. Aurora drukte zich tegen hun pleeg papa aan. Ze wilde dit niet zien. Ze wilde niet nog eens meemaken dat iemand die zij kende zomaar hen verliet. Ze drukte haar snuit in zijn flamepoint vacht.

Onderwerp: Re: [Pantherstar's Vigil] Supernova