Fanely running free. [Tranings topic]

De volgende dag was de zwarte kater met zijn blauwe ogen al vroeg wakker. Hij kon het niet meer aan. Straks mocht hij het kamp uit en dan mocht hij rennen, rennen en nog eens rennen, maar trainen natuurlijk ook. Rapidpaw was te rusteloos in zijn nest aan het verliggen en besloot dan toch maar op te gaan staan. Normaal wist hij van zien was het juist de mentor die de apprentice op ging halen, maar hij wilde eindelijk het territorium gaan verkennen! Nadat de zwarte apprentice tussen zijn nieuwe nest genoten uit was getrippeld sloop hij zo goed als hij kon naar de warriors den toe. Daar glipte hij snel naar binnen en zocht in het donkere hol omdat het nog geen licht buiten was naar de gevlekte pels van Ambersnare. Toen hij haar eenmaal vond drukte hij beide voorpoten tegen haar schouder aan en probeerde de gevlekte poes wakker te schudden. 'He Ambersnare ik wil naar buiten, ik kan niet slapen.' miauwde hij en duwde haar opnieuw tegen haar schouder aan. Nu was het afwachten of de poes wakker zou worden, maar daar wilde Rapidpaw niet op wachten en bleef zachtjes tegen haar schouder aan duwen.

+Ambersnare

Ze lag net zo lekker te slapen in haar lekkere warme nest tussen de andere warriors in, maar al snel moest een ongeduldige kat haar wekken. Er werd met kleine pootjes tegen haar schouder aan geduwd en ze zuchten heel even en mepte met haar staart naar haar plaaggeest, maar veel effect scheen het niet te hebben, want een zacht stemmetje mauwde in haar oor dat hij naar buiten wilde en niet meer kon slapen en bleef tegen haar schouder duwen. Zacht grommend tilde ze haar kop op en had er al meteen spijt van. De kou woei direct langs haar warme wang op. Je kon duidelijk merken dat Bladkaal er weer aan zat te komen! 'Rapidpaw, de zon is nog geen eens op. Zo kun je de grenzen helemaal nog niet zien!' miauwde ze met zachte toch een beetje strenge stem. Ze wist dat hij geen vader en moeder had, maar een beetje discipline zou de zwarte kater toch moeten leren, hij was geen kitten meer!

De staart van zijn mentor mepte in zijn richting al zag hij haar rossige staart niet, dus kreeg hij die vol dwars over zijn kop heen. Heel even had Rapid in gekrompen, maar was daarna weer volhardend gaan schudden tot Ambersnare eindelijk wakker was geworden en hem aan sprak. Een beetje beteuterd keek de jonge apprentice wel even, maar wist dat de gevlekte poes waarschijnlijk gelijk zou hebben. 'Maar ik kan niet meer slapen.' piepte hij zacht en sloeg zachtjes met de punt van zijn staart. Rapidpaw wist dat als hij terug zou gaan naar zijn nest dat hij opnieuw zou gaan woelen. Hij miste het warme lichaam van zijn pleegmoeder waar hij tegen aan zou kunnen kruipen.

Toen ze hem aan keek zag ze hoe beteuterd hij keek en ze schudden haar kop. Amber wist precies hoe hij zich voelde. Ondanks alle leerlingen die in de den met hem sliepen miste hij het om tegen iemand aan te kunnen kruipen als hij niet slapen kon. Dat had ze zelf ook gehad toen ze zelf pas in de leerlingen den was komen te slapen. Ze boog zich in zijn richting en likte Rapidpaw precies tussen zijn ogen. 'Je zult er aan wennen. Ikzelf had het de eerste paar dagen ook moeilijk toen ik pas verhuisd was, maar daar wen je wel aan.' miauwde ze nu met een warmere en vriendelijkere toon in haar stem. 'Misschien als je een goede vriend of vrienden hebt kunnen jullie tegen elkaar aan gaan liggen voor meer warmte en onuitgesproken troost.' voegde de gevlekte poes er aan toe en duwde Rapidpaw zachtjes dwingend met haar neus tegen zijn borst. 'Ga maar gauw, ik zal je zo dadelijk wel ophalen.' murmelde ze weer iets strenger en wachten tot haar leerling eindelijk uit het krijgshol zou vertrekken.

Het was alsof ze zijn gedachten kon lezen en zei dat het wel zou wennen en dat ze zelf er ook aan had moeten wennen de eerste paar dagen in de Apprentice den. Hij was al minder beteuterd, maar glimlachte naar zijn mentor toen ze zei dat als hij één of meer vrienden zou hebben ze tegen elkaar aan zouden kunnen gaan liggen. Die gedachten stond Rapidpaw wel aan, maar de lik tussen zijn ogen had hij niet verwacht van Ambersnare, maar toch had hij zachtjes gesnord op die aanraking. De zacht dwingende duw tegen zijn borst voelde minder fijn, maar ja hij moest weer in zijn eigen nest kruipen, want hij mocht vast niet naast haar komen liggen tot ze op zouden gaan staan, maar die vraag durfde de Apprentice niet te vragen. hij stond op en sleepte zich met veel tegenzin weer terug naar de apprentice den toe en kroop in zijn nest. Ondanks zijn rusteloosheid bleek de zwarte kater toch weer in slaap gevallen te zijn.

Ze zag dat haar woorden haar leerling iets op beurde, maar Ambersnare zag ook dat Rapid nog met een vraag zat, maar die kennelijk niet durfde te stellen, maar Amber kon wel raden wat hij wilde vragen, maar dat was iets dat nu niet ging. Hij was geen kitten meer en dat was iets dat Rapidpaw nu moest leren. Dit was ook weer een een misser voor hem omdat de zwarte leerling geen siblings waar hij samen mee kon gaan liggen. Een beetje met een rot gevoel legde ze zich weer neer en gleed weer in een droomloze slaap.

De zon piepte net over de rand van de horizon en bescheen of liever gezegd doorscheen grauwe wolken waardoor het buiten altijd nog donker leek te zijn. Ambersnare stond op en schudden het mos uit haar vacht en keek even naar het vertrapte plekje waar ook een paar slierten mos over heen laten. Een zachte glimlach verscheen op haar lippen en de gevlekte warrior stapte de den uit en schudden haar vacht nog even op. Bah de koude wind was geen pretje! Ze trippelde naar de leerlingen den toe en stak haar kop naar binnen. 'Rapidpaw? Kom je dan laat ik je het territorium zien.' riep ze zacht, maar de poes wist dat hij haar zou horen.

De warmte van de slaap werd niet ruw verstoord, ondanks dat hij had liggen slapen was elk geluid altijd nog bij de jonge kater binnen gekomen, dus toen zijn mentor hem riep opende Rapidpaw knipperend van de slaap uit zijn ogen. Een luide geeuw ontsnapte hem en de apprentice rekte zich uit in zijn nest, maar sprong er daarna direct in op en uit waardoor de mosslierten van zijn nest in het rond vlogen. De zwarte kater schoot de apprentice den uit en ontmoeten zijn mentor met een brede glimlach.

Ze hoefde niet erg lang te wachten, inplaatst daarvan moest Ambersnare zelfs een paar stappen achteruit te zetten. Wow, hij was nu al snel. Wat als de zwarte leerling straks Warrior werd? Toch kon ze een glimlach niet verbergen. 'Kom dan gaan we.' grinnikte ze zachtjes door zijn enthousiasme en trippelde richting de doorningang van het kamp. Daar wrong ze eerst zichzelf doorheen en wachten buiten op haar leerling.

Hij zag dat zijn mentor best verrast achteruit stapte, maar vertelde meteen dat ze zouden vertrekken. Hopelijk gingen ze niet door de tunnels heen, want Rapid zou daar erg in het nadeel zijn met zijn lange poten. Buiten het kamp stond Ambersnare weer op hem te wachten, maar Rapidpaw kon niet langer wachten en stoof gelijk door. Hij wilde zijn poten strekken en eens zien tot hoe ver hij zou kunnen rennen. Met grote sprongen denderde de zwarte apprentice over de heide.

Zodra Rapidpaw door de tunnel heen kwam spurten de zwarte leerling er direct vandoor. 'Oh he! Waar ga jij heen?' riep Ambersnare luid en zetten de achtervolging in. Ze bemerkte dat ze zelf lang zo snel niet was als de lang potige leerling, maar de gevlekte krijger kon hem wel gemakkelijk bij houden al holde haar leerling wel een staartlengte voor haar uit. Zijn enthousiasme was goed, maar hij moest wel even wat rustiger aan doen.

Zijn mentor riep waar hij heen ging, maar Rapidpaw was gewoon blij dat hij eindelijk het kamp uit mocht. 'ik wil gewoon graag ons Territorium zien!' riep Rapid vrolijk over zijn schouder en sprong nog net op tijd op om een lage heide struik te ontwijken. Al raakte zijn achterpoten nog net de takjes boven aan de struik, maar niet genoeg om hem te laten struikelen. Ambersnare hield hem goed bij al bleef de zwarte Apprentice nog een paar sprongen voor haar uit rennen.

Onderwerp: Re: Fanely running free. [Tranings topic]