[Open] Op fietse

Settleddust wist niet eens waar hij nog naar zocht. Een bekend gezicht? Seamist, oh Starclan ja hoe hij haar wilde zien, maar wist dat hij haar niet meer moest opzoeken. Hij moest ophouden met alleen maar over haar te denken. Maar altijd had hij de hoop om haar nog even te kunnen zien. Maar misschien wilde hij Littlefish zien. Hij had zijn zus sinds de Gathering al niet meer gezien en hij miste haar. En misschien kon hij met haar praten over dingen die niemand anders wist, kon weten, of mocht weten. Gewoon, met familie... Maar je kon hopen wat je wilde, maar die dingen gebeurden waarschijnlijk niet. Je kon hem alleen maar zien struinen, langs de grens, turend op een glip van herkenning. Maar wie wist wat de deputy vandaag aan zou treffen? Dagen verstreken en zijn leven leek in een sleur te komen. En hij wist eigenlijk niet of hij gelukkig werd van die eindeloos lijkende sleur.

Voor het eerst sinds haar benoeming was Crystalstar eropuit gegaan om een "gewone" taak te doen. Wel had ze ervoor gekozen de grenzen alleen te controleren. Een tijdje alleen zijn en actief bezig zijn voor de clan zou goede bezigheidstherapie voor haar zijn na de turbulentie van de afgelopen dagen. Het leek een rustig rondje te worden, niet eens één opwindend geurtje dat onderzoek nodig had. Tenminste, dat was bij de Windclan grens, nu de grijze kattin verder ging kwam ze toch we iets curieus tegen. Die Shadowclandeputy van Acornstar, Settleddust, stond daar maar een beetje. Even hield Crystalstar zich verborgen en sloeg ze hem slechts gade. Hij stond bijna verlangend over de grens te loeren, alsof hij iets zocht. Dat moest toch om een Riverclankat gaan? "Ben je iemand kwijt?" Met die vraag maakte ze haar aanwezigheid bekend terwijl ze op de grens afstapte, nu weer volledig in het open.

Settleddust was misschien iets te verdwaald in gedachten geraakt, toen hij een poes hoorde spreken. Hij knipperde eventjes verbaasd, alsof hij weer wakker werd, waarna hij een grijze poes in beeld kreeg. Bekende poes. Crystalshell, nee, pardon, Crystalstar. Settleddust had het nieuws al gehoord, roddels als die gingen snel rond. Acornstar had haar gezien en de informatie was snel doorgespeeld. Hij knikte even naar de nieuwe leidster en schraapte zijn keel. ‘Oh, ik dacht, misschien kom ik Littlefish tegen, ik heb haar al een poosje niet gezien,’ miauwde hij simpelweg, de leugen rolde eenvoudig zijn lippen over. Alhoewel, het was een halve leugen. Het zou fijn zijn geweest om zijn zus weer te kunnen spreken, maar het was niet de kat die hij hoopte te zien. Hij keek naar de grijze poes, waarna hij maar snel het onderwerp wilde veranderen. ‘Gefeliciteerd met je nieuwe rang, Crystalstar,’ miauwde hij met een respectvolle toon. Het was nog vers en misschien een beetje cru om iemand zo te feliciteren. Iemand anders, die ook zeer gerespecteerd was, had er immers voor moeten sterven.

De Shadowclandeputy merkte haar meteen op en leek ook direct een antwoord klaar te hebben. Crystalstar vernauwde even haar ogen. "Wees voorzichtig, je leader schijnt niet zo van buitenclanse contacten te houden." De uitspraak was terloops maar enorm scherp. Ze zou er geen geheim van maken dat ze aan Acornstar's leiderschap twijfelde, hij zou vast en zeker hetzelfde voor haar doen. Ze kwam dichter bij de grens en snoof, proberend iets op te vangen of te horen wat weg zou geven dat hij aan iemand anders dacht. Maar ze kreeg de kans niet om goed na te denken over wat ze rook en hoorde, want de kater begon haar al met haar rang te feliciteren. Ze liet een lichtelijk geërgerd geluidje horen, hoewel dat niet door hem kwam, maar door het feit dat alle informatie zo snel de ronde leek te doen. "Ik dank je hartelijk, maar je kan je zoektocht opgeven, Littlefish is op patrouille richting de Windclangrens." Dat was niet waar, maar ze hield er niet van dat hij hier maar een beetje rondhing: Zo dicht bij haar terrein.

Settleddust staarde haar even met vernauwde ogen aan toen ze sprak over zijn leider. Hij draaide even een oor naar achteren. Wat een opmerking. ‘Jij wel dan?’ antwoordde hij met een beetje een ondeugende ondertoon. Ze kenden allemaal de regels, en Crystalstar leek geen haar minder streng dan Acornstar. Ze naderde hem en hij liet hem. Hij had genoeg geheimen te beschermen, maar hij was inmiddels wel expert om alles te verbergen. Hij nam de tijd om haar eens goed aan te kijken, want je wist wat ze zeiden. Hou je vrienden dichtbij, maar je vijanden nog dichter. Ze vertelde vervolgens de locatie van Littlefish. ‘Oh,’ miauwde hij teleurgesteld. ‘Misschien een andere dag,’ voegde hij eraan toe, met een scheve glimlach. ‘Doe haar de groeten van me, als ik zo vrij mag zijn,’ miauwde hij vriendelijk. Littlefish mocht weten dat hij aan haar dacht zo nu en dan. Ze bleven bloed van elkaar, en dat was niet hun fout.

Settleddust had een wat voldane blik op zijn snuit. Hij vond zijn opmerking scherp, bijna grappig, maar Crystalstar gunde hem een eerlijk, serieus antwoord. Hij knikte instemmend. ‘Uiteraard,’ echode hij. ‘We volgen allemaal dezelfde code,’ miauwde hij. Starclan, Crystalstar moest eens weten wat er gaande was in haar clan. Zijn Seamist was daar, en ze voelde een universum voor hem vandaan. Zijn ogen gingen weer naar Crystalstar, haar groene ogen stonden streng. Het was kenmerk die schijnbaar elke Riverclan leider had. Pantherstar was er uitzonderlijk goed in, maar ze knap dichtbij. En lachen leek er al helemaal niet in te zitten, wat haar gezicht vervormde als antwoord op zijn glimlach kon je nauwelijks vriendelijk noemen. Crystalstar scheen het maar niets te vinden over hem en Littlefish. Settleddust was niet volkomen achterlijk en begon een beetje de eindjes aan elkaar te knopen. De opmerking over Acornstar, de toon die Acornstar aansloeg als hij over de nieuwe Riverclan leider sprak. Even vernauwde hij zijn ogen, maar verder bleef hij volkomen ontspannen. ‘Ja, daar kunnen wij niets aan veranderen,’ miauwde hij rustig. ‘We zitten in een lastige positie en we proberen daar het beste van te maken. Iets wat alleen halfclanners begrijpen,’ miauwde hij serieus. Zij wist er niets van. Zij had het privilege dat ze volbloed was, en kennelijk had ze een oordeel over iedereen die het niet was. En met de manen was Settleddust volwassener geworden en kon hij zijn afkomst meer accepteren. En moest je nu zien, de helft van de Shadowclan high ranks was geen volbloed. ‘Ik heb geleerd dat je kittens niet kunt veroordelen op de daden van hun ouders.’ Dus hopelijk zou Starclan net zo genadig zijn over zijn kittens als dat ze over hem waren geweest. Het was zijn schuld dat hij het vertrouwen van zijn voorouders had geschaad. Misschien was zijn rang als deputy meer een straf dan als een eer. De tijd zou het leren.

Oh, Crystalstar en Acornstar zouden zo goed kunnen klikken, ze zaten precies op één lijn. Misschien botsten ze daarom ook zo erg. Tegenpolen trokken elkaar, zeiden ze immers. Dan was het zo dat dezelfde polen botsten, wie wist. Settleddust had een zakelijk blik op zijn snuit en staarde haar aan. Hij wist dat hij haar moest respecteren, maar hij kon ook niet zeggen dat ze zo gezellig was, of haar best ervoor deed. Ze vroeg of hij zich beschuldigd voelde. Hij schudde zijn kop. ‘Nee, maar ik denk dat je onbewust twijfelt aan mijn loyaliteit, of die van mijn zus,’ miauwde hij terug. Ze hadden allebei hun pad manen geleden gekozen. Toen ze nog dom en jong waren, en wellicht waren ze dat nog steeds. Vervolgens wilde ze een punt maken om over Shatteredice te beginnen. Oh ja, de roddels waren waarheid. Even trok hij één mondhoek geamuseerd omhoog. ‘Was het niet Pantherstar die toen nog de leiding had?’ miauwde hij terug. Natuurlijk was dit doelend op het feit dat het niet haar beslissing was geweest en misschien was de uitkomst anders geweest als ze toen aan de leiding had gestaan. Ze moest nu dealen met wat Pantherstar toen had besloten. En natuurlijk was het ridderlijk om de poes een nieuw huis aan te bieden, maar het was vast niet ten beste geweest voor de relatie tussen Riverclan en Windclan. Bovendien de relatie met alle leden in de clan. Ze zouden eens een buitenclanner in Shadowclan moeten introduceren, bij hun zou niets zomaar zonder eindeloos gekibbel kunnen. Settleddust vernauwde even zijn ogen en keek de grijze poes indringend aan. Starclan, als dit het politieke leven van een deputy was, was hij er nu al moe van.

Settleddust trok even een wenkbrauw omhoog toen ze lachte. Oh ja, want dit was hilarisch. Maar ja, misschien was wat ze daarna zei ook wel een beetje grappig. Ze moest eens weten. Er was niets wat hij minder wilde dan spanning tussen Shadowclan en Riverclan. Om met hun in gevecht te zijn, Seamist en Littlefish te moeten zien op het slagveld. Alhoewel, hij zou graag Arcticwolf tegen komen, die vent verdiende wel een paar rake klappen. Nu was het aan Settleddust om een schamper lachje uit te brengen. ‘Ik? Een gevaar? Je schat me heel verkeerd in,’ miauwde hij vervolgens tegen de grijze poes. De poes zag gevaren die niet bestonden, maar die ze kennelijk wilde creëren met haar hinderlijke gedrag. Maar Settleddust bleef zakelijk. Hij was een jonge kater, die voorheen genoeg fouten had gemaakt. Het voordeel was dat je kon leren van je fouten. En dat had hem pienter gemaakt, gecontroleerd. Toen begon ze vervolgens een heel pleidooi en één mondhoek kwam voorzichtig omhoog. Shatteredice, verbannen? Hulpeloos? Wat zou zij uitgespookt hebben? Dat was echter een vraag voor de volgende keer. ‘Heel nobel van je, Crystalstar,’ antwoordde hij slechts op haar verhaal. Hij wilde niet weer in discussie gaan. Een compliment ging verder, toch? Maar zij zou vast een sarcastische toon horen, want dat wilde ze horen. En toen nam ze tot zijn verrassing een stap terug. Settleddust bleef staan waar hij stond. Zijn kin ging uitdagend omhoog bij haar volgende uitspraak. ‘Bedankt voor je verzoek, maar jij hebt niets over mij te zeggen. Dus ik wijs je verzoek vriendelijk af,’ miauwde hij op een kalme toon. Hem vragen bij de grens weg te blijven? Wie dacht ze wel niet die ze was? Kort ontstond er even een rimpel boven zijn neus, zijn eerste teken dat hij zich aan haar irriteerde. Zijn ogen vernauwden zich terwijl hij haar aanstaarde. Dacht ze nou echt dat ze boven hem stond? Dan had ze het mooi mis.