Not evil, just hurt

Roughpaw was niet vaak alleen buiten het kamp, alleen als het echt moest. Zoals nu, ze was eropuit gestuurd om een paar prooien in haar eentje te vangen. Sure, dat kon ze wel. Misschien. Zuchtend trippelde ze door het zonovergoten woud, want ze zon stond hoog aan de hemel en probeerde zich dapper door het dichte bed te wurmen van de naaldbomen. Roughpaw zag de pracht er echter niet meer van in. Ze spitste haar oortjes en probeerde een kleine prooi te vinden, een muis of een mus, iets wat makkelijk dood zou gaan, want ze werd misselijk bij het zicht van bloed. Ze zuchtte en spitste haar oortjes wat toen ze bij de burnt sycamore kwam. Ze hoopte dat er misschien nog muizen rond de wortels waren, maar de kans was klein, aangezien dit een plek was waar heel veel katten kwamen. En alsof Starclan haar gedachten had gehoord, hoorde ze geritsel in de bosjes, niet ver weg van haar. Roughpaw duwde haar oren in haar nek en keek angstvallig naar de plek.

+ Chillypaw

Chillypaw was aan het sluipen, niet heel ver van de Burnt Sycamore, op zoek naar prooi. En haar gele blik had iets gespot. Een kikker, zoals Settleddust haar nog niet heel lang geleden had leren vangen. Ze had er nog nooit eentje alleen gevangen - maar voor alles was een eerste keer. Een beetje dichter.. Nog een beetje.. Met een grote sprong sprong ze op, klauwen uitgestrekt terwijl ze sneller probeerde te zijn dan het glibberige ding. Haar klauwen krasten zijn huid open maar ze wist hem daarbij ook te vertragen. Haar poten trokken het dichter bij haar, tot ze met een ietwat slordige beet de kikker dood kon bijten. Met de kikker in haar bek hangend rechtte ze zich weer, waarbij haar kopje van tussen de takken van het bosje waar ze in zat uitkwam. En meteen kwam ze oog in oog met Roughpaw. De relatie met haar zusje was tegenwoordig een beetje.. Moeilijker dan het ooit was geweest. En Chillypaw snapte ook nit helemaal hoe dat kwam. Ze clashten, ergens, maar ooit was dat niet zo. En ze hoopte dat ze terug zou kunnen gaan naar toen, want dat was veel leuker en ze hield niet van dit rare gevoel in de bodem van haar maag als ze haar zusje zag. Voorzichtig stapte de grijze kattin het bosje uit, waarna ze de kikker op de grond legde en het beetje kikkerbloed van haar snuit wreef met haar voorpootje. "Hallo, Rough..", mauwde ze zachtjes, voorzichtig. Alsof ze bang was dat haar zusje elk moment zou kunnen wegrennen.