Tsunami sky

Dagen verstreken en het leek weer beter te worden. In elk geval, het leven in Shadowclan ging weer verder als gewoonlijk. De littekens van Bloodclan alweer bijna vervaagd. Maar alleen die op de oppervlakte, dieper gronde meer schade. Aan individuele katten, maar ook aan die van de clan. Ze waren overwonnen, vernederd. En alle clans hadden het kunnen zien. Het was aan henzelf om hun reputatie weer op te bouwen. Acornstar leek dat serieus te nemen, maar hij dacht dat het probleem in hun clangenoten lag. En daar waren leider en deputy niet over eens. Maar zoals hij tegen Pepperpaw had gezegd, hij zou vast snel genoeg weer de oude worden. Settleddust hoopte daar maar op. Hij zou geduldig kunnen zijn, wachten tot alles weer op rolletjes liep, dat iedereen kon zien dat ze samen sterker waren. Hij zuchtte en liep langs het donderpad, zijn ogen op de overkant gericht. Thunderclan had opgemerkt moeten hebben dat hun geurmarkeringen weer sterk waren, dat ze hun thuis weer hadden geclaimd. Dat er in hun territorium weer werd geleefd als clankatten, volgens de code.

+ Dustspirit eerst

Natuurlijk had hij alles meegekregen van de patrol die mee was gegaan naar het gevecht om Shadowclan te bevrijden en dat dit dan ook mislukt was. Maar de laatste dagen leek er dan ook een verandering te zijn gebeurd, want de geurmarkeringen waren anders en roken weer meer als Shadowclan. De bevestiging kwam voor hem dan ook vrijwel meteen toen hij een maar al te bekende Shadowclanner zag aan de andere kant van het donderpad. Het was precies degene die hij het minste mocht. "Settleddust, is Bloodclan eindelijk weg?" Sprak hij rustig, maar ondertussen hield hij de ander nauwlettend in de gaten.

Oh nee. Hij. Settleddust zijn ogen rolden bijna spontaan weer achterin zijn kop. Maar hij was deputy nu, nu moest hij een soort van eer hooghouden. Dus toen hij de bruin-witte kat zag keek hij zonder veel emotie te tonen naar hem. Zakelijk, ontspannen, maar toch met een zekere vijandigheid. De kater vroeg of Bloodclan weg was. Eindelijk. Eindelijk, gebruikte hij dat woordje expres? Probeerde hij hem te stangen? ‘Natuurlijk,’ antwoordde hij misschien dan ook wel wat fel. Zijn vacht lag nog plat, maar hij moest zijn best doen. ‘Had je het nog niet geroken, slimme?’ miauwde hij dan toch wat kleinerend. Deze twee, ze zouden gewoon nooit vrienden worden.

Natuurlijk was de geur van Bloodclan minder dan eerst, maar dan kon hij het alsnog vragen toch? Vooral omdat Shadowclan anders misschien alsnog hulp nodig zou hebben. "Dat kon ik inderdaad ruiken, maar het kon ook zijn dat jullie geuren aan het mengen waren ondertussen." Het was wel duidelijk aan hoe ze op elkaar reageerden, dat ze elkaar nooit echt zouden gaan liggen. "Want je weet maar nooit of jullie echt samenspanden met Bloodclan." Natuurlijk had hij gehoord wat er was gebeurd toen de clans probeerden Shadowclan te bevrijden.